บทอ่านจากหนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่หนึ่ง                     1 พกษ 8:22-23,27-30
     กษัตริย์ซาโลมอนทรงยืนอยู่หน้าพระแท่นบูชาขององค์พระผู้เป็นเจ้า ต่อหน้าชาวอิสราเอลทุกคนที่มาชุมนุมกัน ทรงชูพระกรขึ้นสู่สวรรค์ อธิษฐานว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอล ไม่มีพระเจ้าอื่นใดเหมือนพระองค์ทั้งในสวรรค์เบื้องบนหรือบนแผ่นดินเบื้องล่าง พระองค์ทรงรักษาพันธสัญญาและความรักมั่นคงต่อผู้รับใช้ของพระองค์ ที่ดำเนินชีวิตเฉพาะพระพักตร์อย่างสุดจิตสุดใจ
     แต่พระเจ้าทรงพำนักบนแผ่นดินได้จริงหรือ แม้สวรรค์ชั้นสูงสุดและจักรวาลทั้งหลายยังไม่อาจรองรับพระองค์ได้ แล้วพระวิหารที่ข้าพเจ้าได้สร้างนี้จะรองรับพระองค์ได้อย่างไร ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า โปรดทรงรับคำภาวนาและคำวอนขอของผู้รับใช้ของพระองค์ โปรดทรงฟังเสียงร้องและคำอธิษฐานภาวนาซึ่งผู้รับใช้ของพระองค์กราบทูลเฉพาะพระพักตร์ในวันนี้เถิด ขอพระองค์ทอดพระเนตรดูแลพระวิหารนี้ทั้งกลางวันและกลางคืน พระองค์ตรัสถึงพระวิหารนี้ว่า ‘นามของเราจะอยู่ที่นั่น’ โปรดทรงฟังคำอธิษฐานภาวนาที่ผู้รับใช้ของพระองค์กราบทูลในสถานที่แห่งนี้ด้วยเถิด
     โปรดทรงฟังคำวอนขอของผู้รับใช้และของอิสราเอลประชากรของพระองค์ เมื่อเขาอธิษฐานในสถานที่แห่งนี้ โปรดทรงฟังจากสวรรค์ที่พำนักของพระองค์ โปรดทรงฟังและประทานอภัยด้วยเถิด

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                              มก 7:1-13
     เวลานั้น ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์บางคนจากกรุงเยรูซาเล็มมาเฝ้าพระองค์พร้อมกันเขาสังเกตว่าศิษย์บางคนของพระองค์กินอาหารด้วยมือที่ไม่สะอาดคือไม่ได้ล้างมือก่อนเพราะชาวฟาริสีและชาวยิวโดยทั่วไปย่อมถือขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษ เขาไม่กินอาหารโดยมิได้ล้างมือตามพิธีก่อนเมื่อกลับจากตลาดเขาจะไม่กินอาหารเว้นแต่จะได้ทำพิธีชำระร่างกายก่อน เขายังถือขนบธรรมเนียมอื่นๆอีกมากเช่นการล้างถ้วยจานชามและภาชนะทองเหลืองชาวฟาริสีและธรรมาจารย์จึงทูลถามพระองค์ว่า “ทำไมศิษย์ของท่านไม่ปฏิบัติตามขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษและทำไมเขาจึงกินอาหารด้วยมือที่ไม่สะอาด” พระองค์ตรัสตอบว่า “ประกาศกอิสยาห์ได้พูดอย่างถูกต้องถึงท่านคนหน้าซื่อใจคดดังที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
ประชาชนเหล่านี้ให้เกียรติเราแต่ปาก
แต่ใจของเขาอยู่ห่างไกลจากเรา
เขานมัสการเราอย่างไร้ความหมาย
เขาสั่งสอนบัญญัติของมนุษย์เหมือนกับเป็นสัจธรรม
“ท่านทั้งหลายละเลยบทบัญญัติของพระเจ้ากลับไปถือขนบธรรมเนียมของมนุษย์” แล้วพระองค์ทรงเสริมว่า “ท่านช่างชำนาญในการละเลยบทบัญญัติของพระเจ้าเพื่อถือขนบธรรมเนียมของท่านเองเสียจริงๆเช่นโมเสสกล่าวว่าจงนับถือบิดามารดาและใครด่าบิดาหรือมารดาจะต้องรับโทษถึงตายแต่ท่านกลับสอนว่า ‘ถ้าใครคนหนึ่งพูดกับบิดาหรือมารดาว่าทรัพย์สินที่ลูกนำมาช่วยเหลือพ่อแม่ได้นั้นเป็นคอร์บัน คือของถวายแด่พระเจ้า’ ท่านก็อนุญาตให้เขาไม่ต้องช่วยเหลือบิดามารดาอีกต่อไปท่านใช้ขนบธรรมเนียมที่ท่านสอนต่อๆกันมาทำให้พระวาจาของพระเจ้าเป็นโมฆะท่านยังปฏิบัติเช่นนี้อีกมากมาย”

ข้อคิด
     พระวรสารวันนี้สะท้อนถึงจิตใจมนุษย์ทุกยุคทุกสมัยว่ามักจะโน้มเอียงเข้าข้างตัวเองเสมอ กฎหมายก็เขียนขึ้นมาเพื่อเข้าข้างตัวเอง เหตุนี้กฎของมนุษย์จึงมักไม่เที่ยง.....ท่านช่างชำนาญในการละเลยบทบัญญัติของพระเจ้าเพื่อถือธรรมเนียมของท่านเองเสียจริงๆ.... พระเยซูเจ้าทรงตำหนิเรื่องนี้ เพราะพระองค์อยากสอนให้ชาวยิวเห็นความสำคัญของความเที่ยงของจิตใจ ท่าทีของการเอาตัวรอดเป็นยอดดีแต่ละเลยธรรมบัญญัติของพระเจ้านั้นไม่ใช่บรรทัดฐานของพระองค์เลย ...คาถาที่เราทุกคนต้องท่องให้ขึ้นใจเสมอคือ....พระเจ้าคือบัญญัติและบรรทัดฐานของฉัน..พระเจ้าถูกต้องเสมอ