บทอ่านจากหนังสือพงษ์กษัตริย์ ฉบับที่หนึ่ง                     1 พกษ 8:1-7,9-13
     บรรดาผู้อาวุโส หัวหน้าเผ่าและผู้นำครอบครัวสำคัญๆ ของชาวอิสราเอลมาชุมนุมกันเฉพาะพระพักตร์กษัตริย์ซาโลมอนที่กรุงเยรูซาเล็มตามรับสั่ง เพื่ออัญเชิญหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้าขึ้นมาจากศิโยน นครของกษัตริย์ดาวิด ชายชาวอิสราเอลทุกคนมาชุมนุมเฉพาะพระพักตร์กษัตริย์ซาโลมอนในงานฉลองเดือนเอธานิมคือเดือนเจ็ด เมื่อผู้อาวุโสทุกคนของอิสราเอลมาถึงบรรดาสมณะก็ยกหีบขึ้นอัญเชิญหีบขององค์พระผู้เป็นเจ้าและกระโจมนัดพบ พร้อมกับเครื่องใช้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดซึ่งอยู่ในกระโจม ชาวเลวีช่วยบรรดาสมณะในงานนี้
     กษัตริย์ซาโลมอนพร้อมกับชาวอิสราเอลทั้งหลายที่มาชุมนุมกับพระองค์ต่อหน้าหีบพันธสัญญาทรงถวายแกะและโคจำนวนมากจนนับไม่ถ้วนเป็นเครื่องบูชา บรรดาสมณะอัญเชิญหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้าไปประดิษฐานไว้ใต้ปีกของเครูบในที่เฉพาะ คือพระวิหารชั้นในสุดที่เรียกว่า “สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด” เครูบกางปีกเหนือที่ตั้งของหีบ คลุมหีบและคานหามจากเบื้องบน
ในหีบพันธสัญญามีเพียงศิลาสองแผ่น ซึ่งโมเสสวางไว้ตั้งแต่เมื่ออยู่ที่ภูเขาโฮเรบ คือแผ่นศิลาจารึกพันธสัญญาซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำกับชาวอิสราเอล เมื่อเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์
     เมื่อสมณะออกจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ มีเมฆเต็มพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า จนบรรดาสมณะประกอบพิธีกรรมต่อไปไม่ได้เนื่องจากเมฆ เพราะพระสิริรุ่งโรจน์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่เต็มพระวิหาร
แล้วกษัตริย์ซาโลมอนทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า
“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์พอพระทัยประทับในเมฆมืดทึบ
ข้าพเจ้าสร้างพระวิหารสง่างามถวายพระองค์
เป็นที่พำนักถาวรสำหรับพระองค์”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                             มก 6:53-56
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงข้ามฟากพร้อมกับบรรดาศิษย์มาจอดเรือขึ้นฝั่งที่เมืองเยนเนซาเร็ธเมื่อเสด็จขึ้นจากเรือประชาชนก็จำพระองค์ได้ทันทีและคนในบริเวณนั้นต่างรีบมาหานำผู้เจ็บป่วยนอนบนแคร่มาเฝ้าพระองค์ณสถานที่ที่เขาได้ยินว่าพระองค์ประทับอยู่ไม่ว่าพระองค์เสด็จไปที่ใดในหมู่บ้านในเมืองหรือในชนบทเขาก็นำผู้เจ็บป่วยมาวางตามลานสาธารณะทูลขอพระองค์ให้เขาสัมผัสเพียงชายฉลองพระองค์เท่านั้นและทุกคนที่สัมผัสแล้วก็หายจากโรคภัย

ข้อคิด
     พระวรสารวันนี้สะท้อนให้เห็นชัดเจนว่าภาพของพระเยซูเจ้าสำหรับชาวยิวนั้นคือนายแพทย์ผู้รักษาโรคได้ พระองค์คือผู้ทำปาฏิหาริย์ได้ แต่ความจริงคือ พระองค์คงทำปาฏิหาริย์ไม่ได้หากพวกเขาไม่มีความเชื่อมั่นและวางใจในพระองค์ ความเชื่อมั่น ความวางใจของแต่ละคนช่วยเปิดใจของเขาให้พร้อมเสมอที่จะให้พลังของพระเยซูเจ้าทำงาน ท่าทีเช่นนี้เองคือจุดเริ่มต้นของปาฏิหาริย์หรืออัศจรรย์ทุกอย่าง เช่นนี้เอง ใครก็ตามที่ปรารถนาอยากให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับตนเอง จงถามใจตัวเองเสมอว่า ฉันเชื่อหรือไม่? และเมื่อใจสงบแล้วปัญญาก็จะเกิดตามมาทำให้เห็นว่า ชีวิตของแต่ละคนทุกๆวินาทีก็เป็นปาฏิหาริย์อยู่แล้ว ให้เราขอบคุณพระเสมอและเชิญพระให้มาสถิตในจิตใจของเราเสมอเถิด