บทอ่านจากหนังสือสุภาษิต                                            สภษ 30:5-9
     พระวาจาทุกคำของพระเจ้านั้นพิสูจน์แล้วว่าเป็นความจริง พระองค์ทรงเป็นโล่สำหรับผู้ลี้ภัยในพระองค์ อย่าเพิ่มสิ่งใดเข้ากับพระวาจาของพระองค์ มิฉะนั้นพระองค์จะทรงตำหนิท่าน และพิสูจน์ว่าท่านเป็นคนมุสา ข้าพเจ้าทูลขอสองสิ่งจากพระองค์ ตราบที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่ โปรดอย่าทรงปฏิเสธคำขอนี้เลย ขอให้ความมุสาและถ้อยคำเท็จอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า อย่าประทานความยากจนหรือความร่ำรวยแก่ข้าพเจ้าเลย แต่โปรดประทานอาหารเท่าที่จำเป็นแก่ข้าพเจ้า เพื่อว่าถ้าข้าพเจ้าอิ่ม ข้าพเจ้าจะปฏิเสธพระองค์ พูดว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นใคร” หรือเพื่อว่าถ้าข้าพเจ้ายากจน แล้วจะไปขโมย ทำให้พระนามพระเจ้าของข้าพเจ้าถูกลบหลู่

สดด 119:29,72,89,101,104,163

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                    ลก 9:1-6
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเรียกอัครสาวกสิบสองคนเข้ามาพร้อมกัน ประทานอำนาจเหนือปีศาจ และพลังรักษาโรค ทรงส่งเขาไปประกาศพระอาณาจักรพระเจ้าและรักษาคนเจ็บป่วย พระองค์ตรัสกับเขาว่า “เมื่อท่านเดินทาง อย่านำสิ่งใดไปด้วย อย่านำไม้เท้า ย่าม อาหาร เงิน หรือแม้แต่เสื้อสำรองไปด้วย เมื่อท่านเข้าไปในบ้านใด จงพักอยู่ที่นั่นจนกว่าจะเดินทางต่อไป ถ้าเขาไม่ต้อนรับท่าน จงออกจากเมืองนั้นและสลัดฝุ่นจากเท้าไว้เป็นพยานกล่าวโทษเขา” บรรดาอัครสาวกจึงออกไปตามหมู่บ้าน ประกาศข่าวดีและรักษาโรคไปทั่วทุกแห่ง

ข้อคิด
     ภาระกิจการไถ่บาปของพระเยซูเจ้าไม่เคยหยุดนิ่งตลอดพระชนมชีพของพระองค์บนแผ่นดินโลกที่ทรงสร้างนี้เลย แบบอย่างและพระวาจาที่ตรัสสอนที่ทรงเป็นพระเจ้าแท้และมนุษย์แท้ถูกมอบเป็นมรดกความเชื่อที่มีคุณค่าที่สุดนั้นถูกมอบให้กับบรรดาศิษย์ทุกคนและรวมถึงเราทุกคนด้วยเช่นกัน ซึ่งพระองค์ทรงมีความคาดหวังจากการมอบ หมายภารกิจดังกล่าวนี้ต้องบังเกิดผลดีเริ่มจากตัวตนเองอย่างจริงจังก่อน เพื่อนำความชื่นชมยินดีไปสู่เพื่อนพี่น้องทุกคนที่พบ ในทุกถิ่นที่ที่เราจะไป และด้วยทุกวิธีการที่จะประกาศข่าวดีนั้น