บทอ่านจากหนังสือปัญญาจารย์                                     ปญจ 1:2-11

ปัญญาจารย์พูดว่า
“ไม่เที่ยงแท้ที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ มีประโยชน์อะไรที่มนุษย์ทำงานลำบากตรากตรำอยู่กลางแดด ชั่วอายุคนรุ่นหนึ่งล่วงไป อีกรุ่นหนึ่งก็มา แต่แผ่นดินยังคงอยู่เหมือนเดิมเสมอ ดวงอาทิตย์ขึ้น ดวงอาทิตย์ตก แล้วรีบไปยังที่ซึ่งจะขึ้นมาอีก ลมพัดไปทางใต้ แล้วพัดกลับมาทางเหนือ ลมพัดหมุนเวียนไปมา พัดกลับมาและหมุนเวียนอยู่เช่นนั้น แม่น้ำทั้งหลายไหลลงสู่ทะเล แต่ทะเลก็ไม่เคยเต็มเลย แม่น้ำยังไหลต่อไปจากต้นน้ำ ทุกสิ่งน่าเบื่อหน่าย ไม่มีผู้ใดอธิบายเหตุผลได้ นัยน์ตาดูไม่อิ่ม หูก็ฟังไม่พอ สิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วก็จะเกิดขึ้นอีก สิ่งที่เคยทำแล้วก็จะทำอีก ไม่มีสิ่งใดใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์ มีสิ่งใดบ้างที่จะพูดได้ว่า “ดูซิ สิ่งนี้ใหม่” สิ่งนั้นเคยมีอยู่นานมาแล้วก่อนที่เราจะเกิด ไม่มีใครจดจำสิ่งต่างๆ ในอดีต แม้สิ่งที่เกิดขึ้นก็จะถูกลืมจากผู้ที่จะมาในภายหลังด้วย”

สดด 90:2-4,5-7,12-13,14 และ 17

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                    ลก 9:7-9
     เวลานั้น กษัตริย์เฮโรดทรงได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด ทรงรู้สึกสับสน เพราะบางคนพูดว่ายอห์นได้กลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย บางคนพูดว่าประกาศกเอลียาห์ได้ปรากฏแล้ว บางคนว่าประกาศกในอดีตคนหนึ่งได้กลับคืนชีพ แต่กษัตริย์เฮโรดตรัสว่า “ยอห์นนั้นเราได้ตัดศีรษะแล้ว คนที่เราได้ยินเรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นใคร” กษัตริย์เฮโรดจึงทรงหาโอกาสจะพบพระองค์

ข้อคิด
     ในยุคเมืองไทย 4.0 มีข้อมูลที่ให้เราต้องบริโภคเป็นอาหารที่นอกจากอาหารที่รับประ ทานได้มากมายเกินความสามารถรับไว้ได้ แม้ว่าจะไม้ต้องการแต่เราไดัรับการหยิบยื่นให้ตลอดเวลา ซึ่งมีทั้งจริงและเท็จ ทั้งที่มีประโยชน์และโทษ ทั้งสนุกและทุกข์ และอีกมากมายหลากหลายประเภท กล่าวคือเราทุกคนสับสนวิตกกังวล เป็นเหมือนอาการเจ็บป่วยที่ท้าทายต่อสุขภาพจิตที่บางครั้งเราก็ต้องยอมพ่ายแพ้ เพราะถูกสะสมโดยที่เราไม่รู้ตัวมาเป็นเวลานานจนยากที่จะแก้ไข และเราก็ยังยินดีที่ที่สนิทสัมพันธ์กับสิ่งเหล่านี้มากกว่าองค์พระเยซูคริสตเจ้าที่ทรงเป็นหนทาง ความจริง และชีวิต