บทอ่านจากหนังสือปัญญาจารย์                                      ปญจ 3:1-11
     มีเวลาสำหรับทุกสิ่ง มีเวลาสำหรับกิจการต่างๆ ภายใต้ท้องฟ้า มีเวลาเกิด และเวลาตาย เวลาปลูก และเวลาถอนสิ่งที่ปลูก เวลาฆ่า และเวลารักษาให้หาย เวลารื้อทำลาย และเวลาก่อสร้าง เวลาร้องไห้ และเวลาหัวเราะ เวลาไว้ทุกข์ และเวลาเต้นรำ เวลาโยนก้อนหินทิ้ง และเวลาเก็บรวบรวมก้อนหิน เวลาสวมกอด และเวลาละเว้นการสวมกอด เวลาแสวงหา และเวลาสูญเสีย เวลาเก็บรักษา และเวลาโยนทิ้ง เวลาฉีก และเวลาเย็บ เวลานิ่งเงียบ และเวลาพูด เวลารัก และเวลาเกลียด เวลาทำสงคราม และเวลาสันติ
คนทำงานได้ประโยชน์ใดจากงานยากลำบากของตน ข้าพเจ้าเห็นงานยากลำบากที่พระเจ้าประทานให้มนุษย์มีงานทำ พระองค์ทรงกระทำให้ทุกสิ่งงดงามตามเวลา แต่ทรงใส่ความสำนึกถึงเวลาที่ผ่านไปไว้ในใจของมนุษย์ ถึงกระนั้นมนุษย์ก็ยังไม่เข้าใจจุดเริ่มต้นและการสิ้นสุดของกิจการที่พระเจ้าทรงกระทำ

สดด 114:1,2,3-4

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                  ลก 9:18-22
     วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานภาวนาอยู่เพียงพระองค์เดียว บรรดาศิษย์เข้ามาเฝ้า พระองค์จึงตรัสถามเขาว่า “ประชาชนว่าเราเป็นใคร” เขาทูลตอบว่า “บ้างว่าเป็นยอห์นผู้ทำพิธีล้าง บ้างว่าเป็นเอลียาห์ บ้างว่าเป็นประกาศกในอดีตคนหนึ่งซึ่งกลับคืนชีพ” พระเยซูเจ้าตรัสถามเขาว่า “ท่านล่ะว่าเราเป็นใคร” เปโตรทูลตอบว่า “พระองค์คือพระคริสต์ของพระเจ้า” พระองค์จึงทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้พูดเรื่องนี้แก่ผู้ใด
     พระองค์ตรัสว่า “บุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทรมานเป็นอันมาก จะถูกบรรดาผู้อาวุโส มหาสมณะและธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับ และจะถูกประหารชีวิต แต่จะกลับคืนชีพในวันที่สาม”

ข้อคิด
     “พระองค์เป็นพระคริสตเจ้าพระบุตรพระเจ้าทรงชีวิต” เป็นคำตอบที่พระเจ้าทรงเลือกนักบุญเปโตรให้ตอบคำถามที่พระเยซูเจ้าทรงถามนั้น เป็นการมอบฝากการประกาศข่าวดีใหม่ให้ไว้กับเราทุกคนด้วยเช่นเดียวกัน เป็นภารกิจของพระศาสนจักรบนโลกนี้ที่พระเยซูเจ้าทรงมอบฝากให้เราเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญ เป็นเครื่องมือ เป็นเครื่อง หมาย ที่สำคัญคือการเป็นพยานยืนยันชีวิตความเชื่อในการประกาศข่าวดีใหม่ของพระเยซูเจ้าบนโลกปัจจุบันนี้ต่อไปจนถึงที่สุดของชีวิตเราแต่ละคน