บทอ่านจากจดหมายถึงชาวฮีบรู                                  ฮบ 7:25-8:6
     ด้วยเหตุนี้ พระเยซูเจ้าจึงทรงช่วยคนทั้งปวงซึ่งเข้ามาหาพระเจ้าโดยทางพระองค์ให้ได้รับความรอดพ้นได้อย่างดียิ่ง เพราะพระองค์ทรงพระชนม์อยู่เป็นนิจเพื่อทูลขอพระกรุณาให้คนเหล่านั้น
      มหาสมณะเช่นนี้เหมาะสมกับเรา คือเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ไร้ความผิด ไร้มลทิน แยกจากคนบาปทั้งปวง ประทับอยู่เหนือสวรรค์ชั้นฟ้า ไม่จำเป็นที่พระองค์จะต้องทรงนำเครื่องบูชามาถวายพระเจ้าทุกวัน ดังเช่นมหาสมณะองค์อื่น ๆ เพื่อถวายชดเชยบาปของตนก่อน แล้วจึงถวายชดเชยบาปของประชากร ส่วนพระเยซูเจ้าเมื่อทรงถวายพระองค์ได้ทรงกระทำเช่นนี้เพียงครั้งเดียวโดยมีผลตลอดไป ความจริง ธรรมบัญญัติได้แต่งตั้งมนุษย์ที่มีความอ่อนแอให้เป็นมหาสมณะ แต่คำปฏิญาณของพระเจ้าซึ่งมาภายหลังธรรมบัญญัตินั้น แต่งตั้งพระบุตรผู้ทรงบรรลุถึงความสมบูรณ์แล้วตลอดไปให้เป็นมหาสมณะ
     ประเด็นสำคัญของเรื่องที่เรากำลังพูดถึงคือ เรามีมหาสมณะที่ประทับอยู่เบื้องขวาพระบัลลังก์ของพระผู้ทรงศักดานุภาพในสวรรค์ เป็นผู้ปฏิบัติศาสนกิจในสถานศักดิ์สิทธิ์ในกระโจมแท้จริงที่พระเจ้าทรงตั้งขึ้น มิใช่กระโจมที่มนุษย์ตั้งขึ้น มหาสมณะทุกองค์ย่อมรับการแต่งตั้งเพื่อถวายบรรณาการและเครื่องบูชา ดังนั้น จำเป็นที่พระคริสตเจ้าจะต้องทรงมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งถวายด้วย ถ้าพระองค์ประทับในโลกนี้ พระองค์ก็คงไม่ทรงเป็นสมณะแต่อย่างใด เพราะมีผู้อื่นถวายบรรณาการตามธรรมบัญญัติอยู่แล้ว เขาเหล่านี้ปฏิบัติศาสนกิจที่เป็นรูปแบบและเงาแห่งของจริงในสวรรค์ ตามที่โมเสสได้รับพระบัญชาเมื่อกำลังจะตั้งกระโจมขึ้น พระเจ้าตรัสว่า “จงระวัง ทำทุกอย่างตามแบบที่เราแสดงให้ท่านเห็นบนภูเขา”
     บัดนี้ พระคริสตเจ้าทรงได้รับศาสนบริการที่ยิ่งใหญ่กว่าศาสนบริการของสมณะตระกูลเลวี เช่นเดียวกับที่พันธสัญญาซึ่งมีพระองค์ทรงเป็นคนกลางนั้น ดีกว่าพันธสัญญาเดิมเพราะตั้งอยู่บนพระสัญญาที่ดีกว่า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                             มก 3:7-12
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกไปยังทะเลสาบกับบรรดาศิษย์ ผู้คนหมู่ใหญ่จากแคว้นกาลิลีติดตามพระองค์ ผู้คนจากแคว้นยูเดีย จากกรุงเยรูซาเล็ม จากแคว้นอิดูเมอา จากอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดน และจากบริเวณเมืองไทระและไซดอนเป็นหมู่ใหญ่ ได้ยินสิ่งที่ทรงทำก็มาเฝ้าพระองค์ พระเยซูเจ้าจึงตรัสสั่งบรรดาศิษย์ให้จัดเรือไว้ลำหนึ่ง เพื่อประชาชนจะได้ไม่เบียดเสียดพระองค์ เพราะพระองค์ทรงรักษาผู้ป่วยจำนวนมาก จนบรรดาผู้ป่วยด้วยโรคต่าง ๆ เบียดเสียดกันเข้ามาเพื่อสัมผัสพระองค์ เมื่อปีศาจทั้งหลายเห็นพระองค์ ก็กราบลง พลางตะโกนว่า “ท่านเป็นพระบุตรของพระเจ้า” แต่พระองค์ทรงกำชับอย่างแข็งขันมิให้มันแพร่งพรายว่าพระองค์เป็นใคร

ข้อคิด
     ผู้คนจำนวนเสาะแสวงหาและติดตามพระเยซูเจ้าเพื่อรับฟังคำสั่งสอนของพระองค์ หลายคนมีความเชื่อในพลังอำนาจของพระองค์เพื่อได้รับการรักษา อีกหลายคนกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งหลังจากพระองค์ได้ขับไล่ปีศาจออกไป
     เราทุกคนล้วนแสวงหาเข้ามาพบองค์พระเยซูเจ้า เพื่อจะเจริญชีวิตในความเชื่อ ความไว้วางใจ และความรัก คำสอนและพลังอำนาจของพระองค์ช่วยเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราให้ละม้ายคล้ายกับพระองค์ในความศักดิ์สิทธิ์และในความชิดสนิทสัมพันธ์พระบิดาเจ้านั่นเอง