บทอ่านจากจดหมายนักบุญยากอบอัครสาวก                   ยก 1:1-11
     ยากอบ ผู้รับใช้ของพระเจ้าและของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอส่งความคิดถึง ตระกูลทั้งสิบสองตระกูลที่กระจัดกระจายอยู่
      พี่น้องทั้งหลาย จงคิดว่าเป็นที่น่ายินดีเมื่อประสบความยากลำบากต่างๆ เพราะท่านรู้อยู่แล้วว่าการที่ความเชื่อของท่านถูกทดสอบก่อให้เกิดความพากเพียร จงให้ความพากเพียรบังเกิดผลถึงที่สุด เพื่อท่านจะได้เป็นคนดีอย่างสมบูรณ์ ไม่มีที่ตำหนิ และไม่ขาดสิ่งใด
     ท่านใดขาดปรีชาญาณ จงขอปรีชาญาณนั้นจากพระเจ้าเถิด พระองค์ประทานให้ทุกคนด้วยพระทัยกว้าง โดยไม่ทรงตำหนิเลย แล้วเขาจะได้รับปรีชาญาณตามที่ขอ แต่เขาต้องขอด้วยความเชื่อ โดยไม่สงสัย เพราะผู้ที่สงสัยนั้นเปรียบเสมือนคลื่นในทะเลที่ถูกลมพัดซัดไปมา คนเช่นนี้จะไม่ได้รับอะไรจากองค์พระผู้เป็นเจ้า เขาเป็นคนจิตใจโลเลไม่มั่นคงในกิจการทั้งหลายของเขา
พี่น้องผู้ต่ำต้อยจงภูมิใจเมื่อได้รับการเชิดชู ส่วนคนมั่งมีก็จงภูมิใจเมื่อถูกกดให้ต่ำต้อย เพราะเขาจะต้องล่วงพ้นไปดุจดอกหญ้า เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแดดร้อนระอุแล้ว หญ้าก็เหี่ยวแห้งไป ดอกหญ้าจะร่วงโรยและความงดงามจะสูญสิ้นไป คนมั่งมีจะร่วงโรยขณะที่กำลังทำธุรกิจของตนเช่นเดียวกัน

สดด 119:67-69,70-72,75-76

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก มก 8:11-13
     เวลานั้น ชาวฟาริสีเข้ามาโต้เถียงกับพระเยซูเจ้า ขอให้ทรงแสดงเครื่องหมายจากฟ้าเพื่อทดสอบ พระองค์ถอนพระทัยลึกๆ ตรัสว่า “คนยุคนี้แสวงหาเครื่องหมายอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่ออะไร เราบอกความจริงกับท่านว่า คนยุคนี้จะไม่ได้รับเครื่องหมายอย่างใดเลย” แล้วพระองค์ทรงแยกจากคนเหล่านั้น เสด็จลงเรือข้ามไปอีกฟากหนึ่ง

ข้อคิด
     หลายครั้งที่ลูกอ่อนแอ ขาดความเชื่อมั่น เป็นต้นในยามที่ต้องประสบความยากลำบาก ลูกอยากได้เครื่องหมายจากสวรรค์เพื่อช่วยลูกให้รอดพ้นจากวิกฤตินั้นๆ ... ลูกขาดปรีชาญาณเสียจริงๆ ลูกมัวแต่สลวนมองแต่ความต้องการของตนเองจนลืมมองเครื่องหมายอื่นๆ ที่เกิดขึ้นกับคนรอบข้าง คนยากจน คนตกงาน คนไม่มีที่อยู่อาศัย ครอบครัวที่แตกแยก ฯลฯ ตัวฉันเองจะเป็นเครื่องหมายจากสวรรค์เพื่อช่วยเหลือคนเหล่านั้น และทำให้สังคมดีขึ้นได้ไหมตัวฉันเองมีพระพรมากมายที่พระเจ้าประทานให้ และมีอย่างเพียพอที่จะช่วยเหลือผู้อื่นได้มากมาย อย่ามัวคิดถึงแต่ตนเองอยู่เลย