บทอ่านจากจดหมายนักบุญยากอบอัครสาวก                     ยก 1:12-18
     ผู้ที่มีมานะอดทนต่อการถูกผจญย่อมเป็นสุข เพราะเมื่อเขาผ่านการผจญนั้น เขาจะได้รับมงกุฎแห่งชีวิตซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงสัญญาจะประทานให้ผู้ที่รักพระองค์
อย่าให้ผู้ใดที่ถูกผจญพูดว่า “ข้าพเจ้าถูกพระเจ้าผจญ” เพราะความชั่วไม่อาจผจญพระเจ้าได้ และพระองค์ไม่ทรงผจญผู้ใด แต่เราทุกคนถูกกิเลสตัณหาผจญ ดึงดูด และหลอกลวง กิเลสตัณหาก่อตัวขึ้นทำให้เกิดบาป และเมื่อมีบาปมาก บาปก็จะทำให้เกิดความตาย
พี่น้องที่รัก อย่าหลงผิด ของประทานทุกอย่างที่ดีและบริบูรณ์ย่อมมาจากเบื้องบน ลงมาจากพระบิดาผู้ทรงสร้างความสว่าง พระองค์ไม่ทรงเปลี่ยนแปลง ไม่ทรงมีแม้แต่เงาแห่งความแปรปรวนใดๆ
พระองค์พอพระทัยให้เราบังเกิดโดยพระวาจาแห่งความจริง เพื่อให้เราเป็นดุจผลแรกในสรรพสิ่งที่ทรงสร้าง

สดด 94:12-13,14-15,18-19

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                                มก 8:14-21

     เวลานั้น บรรดาศิษย์ลืมนำขนมปังไปด้วย และในเรือของเขามีขนมปังเหลือเพียงก้อนเดียว พระเยซูเจ้าทรงกำชับเขาว่า “จงระวังให้ดี จงระวังเชื้อแป้งของชาวฟาริสี และเชื้อแป้งของกษัตริย์เฮโรด” บรรดาศิษย์จึงพูดกันว่า “นี่เป็นเพราะเราไม่มีขนมปัง” พระเยซูเจ้าทรงทราบ จึงตรัสว่า “ทำไมท่านจึงถกเถียงกันเรื่องไม่มีขนมปัง ท่านยังไม่รู้ไม่เข้าใจอีกหรือ ท่านยังมีใจแข็งกระด้างกันอยู่อีกหรือ มีตา แต่ไม่เห็น มีหู แต่ไม่ได้ยินหรือ ท่านจำไม่ได้หรือว่า เมื่อเราบิขนมปังห้าก้อนเลี้ยงคนห้าพันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่กระบุง” เขาตอบว่า “สิบสองกระบุง” “เมื่อเราบิขนมปังเจ็ดก้อนเลี้ยงคนสี่พันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่ตะกร้า” เขาทูลตอบว่า “เจ็ดตะกร้า” แล้วพระองค์ตรัสถามเขาว่า “ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรือ”

ข้อคิด
     มันน่าโมโหจริงๆ อยู่กันมาตั้งนาน แต่ห่างกันไปไม่นานก็ลืมกันเสียแล้วการผจญยิ่งใหญ่ที่ลูกกลัวจะพ่ายแพ้คือ การผจญให้ลูกดำเนินชีวิตโดยหลงลืมพระเจ้าทั้งๆ ที่พระองค์ประทานชีวิตและความสามารถต่างๆ ให้ลูกอย่างไม่คิดมูลค่าใดๆพระองค์ทรงยอมรับความตายเพื่อไถ่โทษบาปแทนลูก ประทานคำสอนและแบบอย่างที่ดี ประทานศีลศักดิ์สิทธิ์เพื่อให้ลูกได้ใกล้ชิดสนิทกับพระองค์ ลูกขอโทษด้วยใจจริงและวอนขอพะพรแห่งความเชื่อให้ลูกมากยิ่งขึ้น พระองค์ทรงเป็นอาหารที่ให้ลูกมีชีวิต และเป็นความหวังสูงสุดของลูก อาแมน