บทอ่านจากหนังสือประกาศกนาฮูม                                      นฮม2:1,3 และ 3:1-3,6-7
     ดูซิ เท้าของผู้นำข่าวดีอยู่บนภูเขาแล้วเขาประกาศว่า “สันติภาพ” ยูดาห์เอ๋ย จงเฉลิมฉลองเทศกาลของเจ้าเถิด จงแก้บนของเจ้า เพราะคนชั่วร้ายจะไม่มารุกรานเจ้าอีก เขาถูกตัด
     องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงฟื้นฟูสวนองุ่นของยาโคบให้กลับสู่สภาพเดิม เหมือนสวนองุ่นของอิสราเอล เพราะผู้ปล้นได้ปล้นสวนองุ่นเหล่านี้ และได้ทำลายกิ่งก้านจนหมดสิ้น
     วิบัติจงเกิดแก่เมืองที่แปดเปื้อนด้วยโลหิต เต็มไปด้วยการมุสาและของเชลย ไม่เคยหยุดปล้น เสียงขวับของแส้ เสียงโครมครามของล้อรถ เสียงม้าควบ และเสียงรถรบกำลังทะยานไปพลม้าเข้าประจัญบาน คมดาบแวบวาบ หอกแวววาว คนจำนวนมากถูกแทง คนตายกองเป็นพะเนิน มีศพนับไม่ถ้วน คนเดินสะดุดศพเหล่านั้น
     เราจะโยนของโสโครกใส่เจ้า ทำให้เจ้าต้องอับอาย เป็นที่เยาะเย้ย แล้วทุกคนที่เห็นเจ้าก็จะหนีไปจากเจ้า พูดว่า ‘กรุงนีนะเวห์ถูกทำลายแล้ว ใครจะสงสารเธอ เราจะไปหาใครที่ไหนมาปลอบโยนเธอได้’”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                    มธ 16:24-28
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “ถ้าผู้ใดอยากตามเรา ก็จงเลิกคิดถึงตนเอง จงแบกไม้กางเขนของตนและติดตามเรา ผู้ใดใคร่รักษาชีวิตของตนให้รอดพ้น ก็จะสูญเสียชีวิต แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตของตนเพราะเรา ก็จะพบชีวิต มนุษย์จะได้ประโยชน์ใดในการที่ได้โลกทั้งโลกเป็นกำไร แต่ต้องเสียชีวิต มนุษย์จะต้องให้สิ่งใดเพื่อแลกกับชีวิตที่สูญเสียไปให้กลับคืนมา
     บุตรแห่งมนุษย์จะเสด็จกลับมาในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระบิดาพร้อมกับบรรดาทูตสวรรค์ เมื่อนั้นพระองค์จะประทานรางวัลแก่ทุกคนตามความประพฤติของเขา เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า บางท่านที่ยืนอยู่ที่นี่จะยังไม่ตาย จนกว่าจะได้เห็นบุตรแห่งมนุษย์เสด็จกลับมาในพระอาณาจักรของพระองค์”

ข้อคิด
     พระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องให้คนที่เป็นศิษย์ของพระองค์เลิกคิดถึงตนเอง หรือพูดในอีกด้านหนึ่งคือ เลิกเอาตนเองเป็นศูนย์กลาง แต่ให้พระเจ้าเป็นศูนย์กลางชีวิตเรา ทุกสิ่งที่เรามีล้วนมาจากพระเจ้า แม้แต่ตัวตนของเรา ก็เป็นของพระเจ้า เมื่อเรารับรู้ได้อย่างสมบูรณ์ถึงเจ้าของที่แท้จริง เราจะสัมผัสได้ถึง “ชีวิต” หรืออิสรภาพที่พระเยซูเจ้าหมายถึง เมื่อนั้นเราจะเริ่มรู้สึกว่าเราไม่จำเป็นต้องแสวงหาความมั่งคั่ง ชื่อเสียง หรือสมบัติต่างๆ เรารู้สึกว่าภาระต่างๆ ในการแสวงหาสิ่งเหล่านี้ไม่ได้หนักเท่าเมื่อก่อน และเมื่อนั้นเราจะรักพระเจ้าด้วยสิ้นสุดจิตใจ และเราจะรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเองได้โดยไม่มีสิ่งกีดขวาง