บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                                   กจ18:23-28
     หลังจากอยู่ในเมืองอันทิโอกระยะหนึ่ง เปาโลออกจากที่นั่น เดินทางไปทั่วแคว้น กาลาเทียและฟรีเจียเพื่อทำให้บรรดาศิษย์มีความเชื่อมั่นคงยิ่งขึ้น
     ในช่วงเวลานั้น ชาวยิวคนหนึ่งชื่ออปอลโลชาวเมืองอเล็กซานเดรีย มาที่เมืองเอเฟซัส เขารอบรู้พระคัมภีร์ มีวาทศิลป์ ได้รับการสั่งสอนเรื่องวิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า มีจิตใจกระตือรือร้นมากในการพูดและการสอนเรื่องเกี่ยวกับพระเยซูเจ้าอย่างถูกต้อง แต่รู้จักเพียงพิธีล้างของยอห์นเท่านั้น เขาเริ่มเทศน์สอนอย่างกล้าหาญในศาลาธรรม ปริสซิลลาและ อาควิลาได้ฟังจึงเชิญเขาไปที่บ้านและอธิบายให้เขาเข้าใจวิถีทางของพระเจ้าอย่างละเอียดชัดเจนยิ่งขึ้น
     อปอลโลต้องการไปยังแคว้นอาคายา บรรดาพี่น้องก็ให้กำลังใจและเขียนจดหมายถึงบรรดาศิษย์ที่นั่นให้ต้อนรับเขาเมื่อไปถึง อปอลโลให้ความช่วยเหลืออย่างมากแก่ผู้ที่พระเจ้าทรงบันดาลให้มีความเชื่อ เขาตอบโต้อย่างแข็งขันกับชาวยิวต่อหน้าคนทั้งหลาย โดยอ้างข้อความจากพระคัมภีร์พิสูจน์ว่าพระเยซูเจ้าเป็นพระคริสตเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                   ยน16:23ข-28
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านจะขอสิ่งใดจากพระบิดา พระองค์จะประทานให้ท่านในนามของเราจนถึงบัดนี้ ท่านยังไม่ได้ขอสิ่งใดในนามของเราเลย จงขอเถิด แล้วท่านจะได้รับเพื่อความยินดีของท่านจะสมบูรณ์ เราใช้อุปมาบอกเรื่องเหล่านี้กับท่าน จะถึงเวลาที่เราจะไม่ใช้อุปมาพูดกับท่านอีกแต่จะบอกถึงพระบิดาของเราให้ท่านรู้อย่างชัดแจ้งวันนั้น ท่านจะขอในนามของเราเราไม่บอกท่านว่า เราจะขอพระบิดาเพื่อท่านพระบิดาทรงรักท่าน เพราะท่านรักเรา และเชื่อว่าเรามาจากพระเจ้าเรามาจากพระบิดา เข้ามาในโลกนี้ บัดนี้ เรากำลังจะละโลกนี้กลับไปเฝ้าพระบิดาอีก”

ข้อคิด
     จะมาถึงวันนั้น ที่ไม่มีคำถาม ที่ต้องการคำตอบ และไม่มีข้อสงสัย ที่ต้องการคำอธิบาย เพราะทุกสิ่งชัดเจน ว่าพระองค์เป็นใคร และมนุษย์เป็นใคร สัมพันธภาพที่คลุมเครือในขอบเขตความเข้าใจของมนุษย์จะปรากฏแจ้ง จากการเผยแสดงของพระองค์ และ บัดนี้ ประตูสู่ความจริงได้ถูกเปิดออกแล้ว
    ชื่อจริงของพระเจ้าคือ บิดา หัวใจของพระองค์คือ ความรัก มนุษย์จึงมิใช่ใครอื่น แต่เป็นบุตรชายหญิงของพระองค์ ที่ไม่เคยสงสัยในความรักมั่นคงของพระองค์ ในสัมพันธภาพแห่งพ่อลูก เขาสามารถก้าวเดินอย่างมีความสุข และมั่นคงปลอดภัย เขาสามารถเคลื่อนไหวในบ้านพ่ออย่างอิสระ ปราศจากความหวาดกลัวใดๆ เพราะแท้ที่จริงแล้ว เขาเป็นลูกของพ่อในบ้าน และมิใช่..คนใช้ในบ้านพ่อ