บทอ่านจากหนังสือประกาศกมาลาคี                                มลค 3:1-4
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้  “ดูซิ เราจะส่งผู้ถือสารของเราเพื่อเตรียมทางไว้ต่อหน้าเราทันใดนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าที่ท่านแสวงหาจะเสด็จเข้ามาในพระวิหารของพระองค์ ทูตแห่งพันธสัญญาซึ่งท่านปรารถนา ดูซิ กำลังมาแล้ว พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัส ใครจะทนวันที่เขามาได้ และใครจะยืนหยัดอยู่ได้เมื่อเขาปรากฏ เพราะเขาจะเป็นเหมือนไฟของช่างถลุงโลหะ และเหมือนสบู่ของคนซักฟอก เขาจะนั่งลงเหมือนช่างหลอมและช่างถลุงเงินเขาจะชำระบุตรหลานของเลวีให้บริสุทธิ์ จะถลุงเขาเหมือนถลุงทองคำและถลุงเงิน เพื่อเขาจะถวายเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์ด้วยความชอบธรรม เครื่องบูชาของยูดาห์และเยรูซาเล็มจะเป็นที่พอพระทัยพระยาห์เวห์เหมือนในสมัยโบราณ เหมือนในปีก่อนๆ โน้น

บทอ่านจากจดหมายถึงชาวฮีบรู                                     ฮบ2:14-18
     พี่น้อง บุตรทุกคนมีเลือดเนื้อร่วมกันฉันใดพระองค์ก็ทรงมีเลือดเนื้อร่วมกับมนุษย์ทุกคนด้วยฉันนั้นเพื่อว่าโดยการสิ้นพระชนม์พระองค์จะทรงทำลายมารผู้มีอำนาจเหนือความตายลงได้เพื่อทรงปลดปล่อยผู้ตกเป็นทาสอยู่ตลอดชีวิตเพราะความกลัวตายให้เป็นอิสระได้โดยแท้จริงแล้วพระองค์มิได้เอาพระทัยใส่บรรดาทูตสวรรค์แต่เอาพระทัยใส่ต่อเชื้อสายของอับราฮัมจึงจำเป็นที่พระองค์จะต้องทรงเป็นเหมือนกับบรรดาพี่น้องทุกประการเพื่อพระองค์จะทรงเป็นมหาสมณะที่เพียบพร้อมด้วยพระกรุณาและทรงน่าเชื่อถือในการติดต่อกับพระเจ้าไถ่โทษชดเชยบาปของประชากรได้ในฐานะที่พระองค์ทรงรับการทรมานและทรงผ่านการผจญมาแล้วพระองค์จึงทรงช่วยเหลือผู้ที่ถูกผจญได้ด้วย

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                   ลก 2:22-32
     เมื่อครบกำหนดเวลาที่มารดาและบุตรจะต้องทำพิธีชำระมลทินตามธรรมบัญญัติของโมเสส โยเซฟพร้อมกับพระนางมารีย์นำพระกุมารไปที่กรุงเยรูซาเล็มเพื่อถวายแด่พระเจ้า มีเขียนไว้ในธรรมบัญญัติขององค์พระผู้เป็นเจ้าว่า จะต้องถวายบุตรชายคนแรกแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า และถวายเครื่องบูชาคือนกเขาหนึ่งคู่หรือนกพิราบสองตัวตามที่มีกำหนดไว้ในธรรมบัญญัติของพระเจ้า เวลานั้น ที่กรุงเยรูซาเล็ม ชายผู้หนึ่งชื่อสิเมโอน เป็นคนชอบธรรมและยำเกรงพระเจ้า เขารอคอยความรอดพ้นของอิสราเอล พระจิตเจ้าสถิตกับเขา และทรงเปิดเผยให้เขารู้ว่า เขาจะไม่ตายก่อนที่จะได้เห็นพระคริสต์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าพระจิตเจ้าทรงนำสิเมโอนเข้าไปในพระวิหาร ขณะที่โยเซฟพร้อมกับพระนางมารีย์นำพระกุมารเข้ามาปฏิบัติตามที่ธรรมบัญญัติกำหนดไว้ สิเมโอนรับพระกุมารมาอุ้มไว้ และกล่าวถวายพระพรแด่พระเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าบัดนี้ พระองค์ทรงปล่อยผู้รับใช้ของพระองค์ไปเป็นสุข ตามพระดำรัสของพระองค์เพราะนัยน์ตาของข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้ช่วยให้รอดพ้น ผู้ที่พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้สำหรับนานาประชาชาติเป็นแสงสว่างเปิดเผยให้คนต่างชาติรู้จักพระองค์ และเป็นสิริรุ่งโรจน์สำหรับอิสราเอลประชากรของพระองค์”

ข้อคิด
     ธรรมเนียมการถวายสิ่งต่างๆรวมทั้งบุตรแด่พระเจ้าของชาวยิวนั้นมีพื้นฐานจากความเชื่อว่าทุกสิ่งที่มอบให้พระย่อมเป็นมงคลและศักดิ์สิทธิ์ ความเชื่อเช่นนี้เราสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้ หากเราปรารถนาในพระพรอันอุดมจากพระ ให้เราถวายสิ่งที่ดีที่สุดแด่พระเจ้า แล้วเราจะได้รับพระพรอย่างที่เราคิดไม่ถึง พระนางมารีย์และนักบุญโยเซฟได้ถวายพระกุมารเยซูในพระวิหารก็มีฐานจากความเชื่อเช่นนี้เอง มิใช่เพียงเพราะว่ากฎบังคับเท่านั้นแต่เพราะว่าท่านทั้งสองเชื่อมั่นจริงๆว่าทุกสิ่งที่มอบแด่พระเจ้า พระองค์ย่อมปกป้องคุ้มครองและสิ่งหรือบุคคลนั้นก็จะเป็นสมบัติของพระองค์ด้วย...