วามช่วยเหลือแบบให้เปล่าของความช่วยเหลือทางด้านมนุษยธรรมของพระศาสนจักร (Pope highlights ‘gratuitousness’ of Church's humanitarian aid)

     เมื่อวันจันทร์ที่ 4 มีนาคม 2024 พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงสนับสนุนให้องค์กรช่วยเหลือที่ดำเนินงานในละตินอเมริกายอมรับไม้กางเขน และรวมตัวกันในพันธกิจของพระเยซูเจ้า ในการช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างเป็นรูปธรรม สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิสทรงตักเตือนพวกเขาว่า “เราจะประสานความคิดเรื่องการให้ โดยไม่ได้คาดหวังอะไรตอบแทน ด้วยความปรารถนาที่จะเห็นผลลัพธ์ของความพยายามของเรา เมื่อเราทำงานการกุศลได้อย่างไร?” พระสันตะปาปาฟรังซิส ทรงส่งข้อความไปยังการประชุมที่ได้รับการสนับสนุนจาก

     สภาบิชอปแห่งลาตินอเมริกา (the Latin American Episcopal Conference หรือ CELAM) และ สมณสภาเพื่อสนับสนุนการพัฒนามนุษย์ทั้งครบ (Dicastery for Promoting Integral Human Development) ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อส่งเสริมความเป็นหนึ่งเดียวกัน และความร่วมมือร่วมกันระหว่างหน่วยงานให้ความช่วยเหลือ และสถาบันที่ทำงานในลาตินอเมริกา ซึ่งตัวแทนของกลุ่มจะประชุมกันในสัปดาห์นี้ที่เมืองโบโกตา (Bogota) ประเทศโคลอมเบีย
พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงมีสารของพระองค์เพื่อไตร่ตรองเรื่อง “การให้เปล่า” โดยเริ่มจากคำถามของนักข่าวที่ว่า: ใคร อะไร เมื่อไร ที่ไหน ทำไม และอย่างไร?

พระเจ้าทรงอยู่ที่ศูนย์กลาง (God at the centre)

     พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงแสดงให้เห็นชัดเจนว่า พระเจ้าทรงเป็นหัวใจของการให้ พระเจ้าเป็นผู้ให้ ในขณะที่เราเป็นเพียงผู้ดูแลของขวัญของพระองค์เท่านั้น และพระองค์ประทานทุกสิ่งที่เรามี ด้วยการตระหนักถึงการให้เปล่าของพระหรรษทานจากพระเจ้า เราจะหลีกเลี่ยงการตกเป็นทาสของเงิน โดยอาศัยความมั่นคงทางเศรษฐกิจจอมปลอม โดยมุ่งเน้นที่ประสิทธิภาพในการบริหารและการควบคุม “จุดเปลี่ยนในการไตร่ตรองของเรา” เกี่ยวข้องกับการตระหนักว่า พระเจ้าประทานพระองค์เองท่ามกลางประชากรของพระองค์ เราจำเป็นต้องเอื้อมมือออกไปหาคนที่ “เดินอย่างตาบอด ล้มอยู่ข้างทาง ผู้ที่เป็นโรคเรื้อนแห่งความทุกข์ยาก”

     โดยทูลขอให้พระเจ้าช่วยให้เรามองเห็นพวกเขา พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงเน้นย้ำว่า พระเจ้าทรงมอบพระองค์เองแก่ประชากรของพระองค์ “เสมอและครบถ้วน” โดยไม่จำกัดความรักและการให้อภัยของพระองค์ การให้เปล่าสำหรับเราหมายถึงการเลียนแบบ “วิธีของพระเยซูเจ้าในการสละพระองค์เองเพื่อเรา ที่เป็นประชากรของพระองค์ เสมอและทั้งหมด แม้ว่าเราจะยากจนก็ตาม และทำไม? นั่นเป็นเพราะรักเราหมดใจ”

การสวมกอดไม้กางเขน (Embracing the Cross)

     นี่คือสาเหตุที่เราไม่ควรมุ่งความสนใจไปที่ผลลัพธ์ของงานสงเคราะห์มากเกินไป “โดยการมอบตัวเราในลักษณะนี้ ให้เราเลียนแบบพระเยซูเจ้า ผู้ทรงสละพระองค์เองเพื่อช่วยเราทุกคน” “การยอมรับไม้กางเขนไม่ใช่สัญญาณของความล้มเหลว ไม่ใช่งานที่ไร้ประโยชน์ แต่เป็นการรวมตัวในพันธกิจของพระเยซูเจ้า... เพื่อสัมผัสบาดแผลของพี่น้องคนนั้นอย่างเป็นรูปธรรม ของชุมชนนั้นซึ่งมีชื่อ (มีความหมายหรือพระเจ้าทรงรู้จักพวกเขา) ซึ่งมีค่าเป็นอนันต์ต่อพระเจ้า ให้แสงสว่าง ให้ขาแข็งแรง ขจัดความทุกข์ยาก ให้มีโอกาสตอบรับแผนความรักที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีต่อพวกเขา โดยคุกเข่าทูลถามว่า เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จไปถึงที่นั่น พระองค์อาจจะพบความเชื่อในดินแดนนั้น”