ทุกสิ่งเป็นไปได้ด้วยความอดทนของความเชื่อ (Everything is possible with patience of faith)

     เมื่อวันพุธที่ 14 กุมภาพันธ์ 2024 ในการเข้าเฝ้าทั่วไป พระสันตะปาปาฟรังซิสยังคงเทศน์สอนเกี่ยวกับคุณธรรมและความชั่วร้าย โดยเน้นความเกียจคร้าน ซึ่งเขากล่าวว่าสามารถเอาชนะได้ด้วยความอดทนของความเชื่อ “ในความเป็นจริง ความเกียจคร้านส่งผลมากกว่าสาเหตุ เมื่อบุคคลหนึ่งเกียจคร้าน หรือไม่แยแส เราบอกว่าพวกเขาเกียจคร้าน แต่ดังที่ภูมิปัญญาของปิตาจารย์แห่งทะเลทรายโบราณสอนเรา บ่อยครั้งที่รากคืออะซิเดีย (acedia) ซึ่งมาจากภาษากรีกแปลว่า 'ขาดการดูแล'" ความเกียจคร้านเป็นสิ่งล่อใจที่อันตรายมาก เนื่องจาก "ทุกคนที่รู้สึกว่ามันเริ่มเสียใจกับเวลาที่ผ่านไป และเยาวชนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาอย่างไม่อาจแก้ไขได้"

ปีศาจเที่ยงวัน (Noonday demon)

     อะซิเดียเป็น "ปีศาจเที่ยงวัน จับเราในตอนกลางวัน เมื่อความเหนื่อยล้ามาถึงจุดสูงสุด และชั่วโมงข้างหน้าดูเหมือนซ้ำซากจำเจและไม่อาจทนได้"
พระองค์นึกถึงคำอธิบายความรู้สึกที่เขียนโดยนักพรตเอวากรีอุส (Evagrius) โดยสังเกตว่าผู้อ่านร่วมสมัยรับรู้ในคำอธิบายของเขาว่าเป็น "สิ่งที่ระลึกถึงความชั่วร้ายของภาวะซึมเศร้าอย่างใกล้ชิด ทั้งจากมุมมองทางจิตวิทยาและเชิงปรัชญา" ในความเป็นจริง ผู้ที่ถูกจับโดยอะซิเดียจะรู้สึกว่าชีวิตของพวกเขาสูญเสียความสำคัญไป “มันเหมือนกับการกำลังจะเสียชีวิตล่วงหน้า”

ความอดทนของความเชื่อ (Patience of faith)

     ในการเน้นย้ำถึงอันตรายของความชั่วร้ายนี้ "ปรมาจารย์ด้านจิตวิญญาณ" มองเห็นถึงวิธีการรักษาต่าง ๆ มากมาย ซึ่งหนึ่งในนั้น "ดูเหมือนสำคัญที่สุด" นั่นก็คือ ความอดทนแห่งความเชื่อ “แม้จะมีความปรารถนาที่จะ 'อยู่ที่อื่น' แต่เราต้องมีความกล้าที่จะอยู่และต้อนรับการประทับอยู่ของพระเจ้าที่นี่และเดี๋ยวนี้”
พระองค์จำได้ว่าบรรดานักพรตได้กล่าวกับพวกเขาว่า “ห้องขังคือครูที่ดีที่สุดของชีวิต” เพราะเป็นสถานที่ที่พูดกับเราอย่างเป็นรูปธรรม และทุกวันในเรื่องราวความรักของเรากับพระเจ้า

แม้แต่นักบุญก็ไม่รอด (Not even the saints were spared)

     “มันเป็นการต่อสู้ที่ไม่ละเว้นแม้แต่นักบุญ” สมุดบันทึกหลายเล่มของพวกเขาเล่าถึงช่วงเวลาดังกล่าว บรรดานักบุญกระตุ้นให้ผู้ที่รู้สึกว่าถูกล่อลวงให้เกียจคร้าน "ให้รักษาความมุ่งมั่นให้น้อยลง ตั้งเป้าหมายไว้ไม่ไกลเกินเอื้อม (อย่าสูงจนเกินไป) แต่ในขณะเดียวกันก็อดทน ให้ยืนหยัดโดยพึ่งพาพระเยซูเจ้าผู้ไม่เคยทอดทิ้งเราในการทดลอง" ในที่สุด ความเชื่อแม้จะถูกทรมานด้วยการทดสอบของอะซิเดีย ก็ไม่สูญเสียคุณค่าของมัน “ในทางตรงกันข้าม มันคือความเชื่อที่แท้จริง ซึ่งเป็นความเชื่อของมนุษย์ ซึ่งแม้จะมีทุกสิ่ง แม้จะมืดมนซึ่งทำให้มันมืดบอด แต่ก็ยังเชื่ออย่างถ่อมตัว”