ยึดมั่นในพระคริสต์และรับใช้ประชากรของพระองค์ (Cling to Christ and serve His people)

     เมื่อวันเสาร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ 2024 พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงพบปะกับสามเณรชาวสเปนจากอัครสังฆมณฑลมาดริด ทรงสนับสนุนให้พวกเขาเตรียมตัวเพื่อการเป็นพระสงฆ์ โดยอาศัยแรงบันดาลใจจากพระคริสต์ในการอธิษฐานภาวนา “เราไม่ได้เรียนรู้จากพระเยซูเจ้า เรายินดีต้อนรับพระองค์ เรายึดติดกับพระองค์ เพื่อให้สามารถนำพระองค์ไปหาผู้อื่นได้” พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงตั้งข้อสังเกตว่า

     พระคาร์ดินัลโฮเซ่ โคโบ กาโน (Cardinal José Cobo Cano) ได้เดินทางมายังกรุงโรม เพื่อเข้าครอบครองวัดซันติอาโกและมอนต์เซอร์รัต ซึ่งเป็นวัดประจำตำแหน่งพระคาร์ดินัลของพระองค์ ท่านกล่าวว่านักบุญอุปถัมภ์ของพระศาสนจักรคือนักบุญยากอบและพระนางมารีย์พรหมจารี—ผสมผสานกันระหว่าง “ความเชื่อของผู้แพร่ธรรมและความรักที่มีต่อพระนางมารีย์ ได้กลายเป็นลักษณะเฉพาะของชาวสเปนทั้งหมด”

การค้นพบศิลาหัวมุมในการนมัสการ (Finding the cornerstone in adoration)

     พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงหันไปหาบรรดาสามเณร แล้วตรัสว่า บรรดาบิชอปชาวสเปนจำนวนมาก พยายามเปลี่ยนความฝันด้านอภิบาลของตนให้กลายเป็นความจริงผ่านทางบรรดาสามเณรของพวกเขา โดยจัดให้มีการอบรมคุณภาพสูงสำหรับผู้ชายที่เตรียมตัวสำหรับการเป็นพระสงฆ์ในอนาคต
ดังคำพูดของนักบุญมานูเอล กอนซาเลซ การ์เซีย (St. Manuel Gonzalez Garcia 1877-1940) ซึ่งกล่าวว่า ท่านต้องการสามเณร “ที่มีศีลมหาสนิทประทับอยู่ เรียนรู้ทางด้านวิชาการต่าง ๆ ตามที่หลักสูตรกำหนดเอาไว้ เน้นการมีระเบียบวินัย สุขุมรอบคอบ เป็นนักพรตที่ร่าเริง มีความรอบคอบในการใช้เงิน แล

     ในด้านสถาปัตยกรรมควรจะเป็นศิลาหัวมุม” บรรดาสามเณรควรให้พระคริสต์ทรงเป็นเสาหลัก และเป็นแรงกระตุ้นสำหรับกิจกรรมอภิบาลของพวกเขา สิ่งนี้สามารถบรรลุได้โดยการนมัสการเท่านั้น “พระเยซูเจ้า จะทรงทำให้เราเป็นผู้สอน อดทน เข้มงวด อ่อนหวาน หรือหนักแน่นตามที่เราต้องการในวิจารณญาณของเรา เพราะพระองค์ทรงรู้จักเราดีกว่าที่เรารู้จักตัวเราเอง และพระองค์ทรงรอคอย ให้กำลังใจ และสนับสนุนเราใน การเดินทางทั้งหมดของเรา”

บทเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความอ่อนน้อมถ่อมตน (Greatest lesson of humility)

     บทเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พระเยซูเจ้าทรงสอนเรา คือความอ่อนน้อมถ่อมตน ซึ่งพระองค์ทรงถ่ายทอดผ่านอุปมา การเปรียบเทียบ และเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมายในชีวิตของพระองค์ ระเบียบวินัยเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสามเณรและพระสงฆ์ทุกคน เพื่อที่พวกเขาจะได้มีส่วนร่วมอย่างซื่อสัตย์ และเฉลิมฉลองศีลมหาสนิทในทุกวัน คนที่อุทิศตัวเพื่อรับใช้พระเจ้าและประชากรของพระองค์จะต้องระมัดระวังและบำเพ็ญพรตด้วย “ความเงียบ การอธิษฐานภาวนา การอดอาหาร การพลีกรรม การบำเพ็ญพรต เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อปลดปล่อยตัวเองจากสิ่งที่เป็นทาสเรา และเพื่อพระเจ้า”

งานด้านจิตวิญญาณและการกุศล (Spiritual and charitable labours)

     ขอให้พวกเขาเปลี่ยนงานฝ่ายวิญญาณภายใน เป็นการแสดงออกถึงความใกล้ชิดของพระเจ้าต่อผู้คนรอบข้างในกิจกรรมอภิบาลของพวกเขา “จงมั่นใจในพระองค์ผู้ทรงเรียกคุณให้มาทำภารกิจอันสวยงามนี้ และกราบลงด้วยการนมัสการเพื่อที่จะสร้างวิหารของพระเจ้าในตัวคุณเองและในชุมชนของคุณด้วยความเชื่อฟัง”