ดูเหมือนพระเยซูเจ้าในพระวรสารวันนี้จะเห็นแก่ตัว เพราะทั้งๆ ที่มีฝูงชนมากมายมารอรับความช่วยเหลือจากพระองค์ พระองค์กลับหันหลังให้พวกเขา แล้วพาบรรดาอัครสาวกหลบไปหาที่สงัดเพื่อจะได้พักผ่อนกันตามลำพัง
แต่เบื้องหลังที่นำไปสู่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพระวรสารวันนี้ก็คือ ก่อนหน้านี้ พระเยซูเจ้าทรงส่งอัครสาวกทั้งสิบสองคนออกไปประกาศข่าวดีเป็นคู่ๆ ดังที่เราได้ฟังในพระวรสารเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว
วันนี้ นักบุญมาระโกเล่าว่า “บรรดาอัครสาวกกลับมาเฝ้าพระเยซูเจ้า และทูลรายงานให้ทรงทราบถึงทุกสิ่งที่เขาได้ทำและได้สอน”
     พร้อมๆ กับการกลับมาของบรรดาอัครสาวกก็คือฝูงชนจำนวนมากที่ประสบปัญหาและต้องการความช่วยเหลือ จนว่าพวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะกินอาหาร (มก 6:31)
     พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงมาพักผ่อนกับเราตามลำพังในที่สงัดระยะหนึ่งเถิด”
     เพื่อจะแสวงหาสถานที่เงียบสงัด “พระเยซูเจ้าจึงทรงลงเรือไปพร้อมกับบรรดาอัครสาวก” โดยมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่ฟากตะวันออกของทะเลสาบกาลิลี
จากจุดที่พระองค์เสด็จลงเรือจนถึงอีกฟากหนึ่งของทะเลสาบมีระยะทางประมาณ 6.5 ก.ม. แม้ว่าการเดินเท้าเลียบชายฝั่งไปทางเหนือของทะเลสาบจะมีระยะทางประมาณ 16 ก.ม. ซึ่งไกลกว่าการเดินทางโดยเรือมาก แต่กรณีที่เกิดลมพัดแรงจัดหรือพัดสวนทางกับเรือ ผู้ที่เดินทางเท้ามักจะมาถึงจุดหมายปลายทางก่อนผู้ที่มาทางเรือ
และนี่คือสิ่งที่บังเอิญเกิดขึ้นจริง เพราะ “เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จขึ้นจากเรือ ก็ทรงแลเห็นประชาชนมากมาย”
พี่น้องครับ เรื่องราวในพระวรสารวันนี้ ทำให้เราเห็นภาพที่ดูเหมือนจะขัดแย้งกัน 2 ด้านของพระเยซูเจ้า
     ภาพแรก เราเห็นพระองค์เป็นคนแข็ง ไม่ยอมงอ ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกที่จะสงสารฝูงชนด้วยซ้ำไป พระองค์หันหลังให้กับฝูงชนมากมายที่ต้องการความช่วยเหลือจากพระองค์
     ภาพที่สอง นักบุญมาระโกเล่าว่า “เมื่อเสด็จขึ้นจากเรือ ทรงแลเห็นประชาชนมากมายก็ทรงสงสาร เพราะเขาเหล่านั้นเป็นดังฝูงแกะไม่มีคนเลี้ยง”
ภาพนี้พระองค์ทรงเป็นบุคคลที่สงสารและเอาใจใส่ทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือจากพระองค์ พระองค์พร้อมที่จะเปลี่ยนแผนการที่ตั้งใจไว้และยกเลิกการพักผ่อนที่พระองค์สมควรจะได้รับ แล้วหันมาเอาใจใส่ฝูงชนที่ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือทั้งๆ ที่ไม่สมควรจะทำในยามนี้ที่พระองค์ก็ต้องการความเป็นส่วนตัวและต้องการการพักผ่อนเหมือนกับคนทั่วๆ ไป
ตกลงแล้วพระเยซูเจ้าเป็นคนเช่นใด?
     พวกเราส่วนใหญ่ เมื่ออ่านพระคัมภีร์แล้วมองเห็นภาพหรือบุคลิก 2 ด้านของพระเยซูเจ้าที่แตกต่างกันเช่นนี้ เราก็มักจะเลือกเอาด้านที่ตรงกับลักษณะนิสัยของตนเอง อย่างเช่นคนที่มีนิสัยเคร่งครัดก็มักจะมองว่าพระเยซูเจ้าเป็นคนเคร่งครัด มีระเบียบวินัยเหมือนตนเอง ส่วนคนที่ใจดี ใจบุญ วันนี้ก็จะมองพระองค์เป็นคนใจดี มีเมตตาต่อผู้อื่นเหมือนตนเองเช่นกัน
แต่พี่น้องคิดว่าพระคัมภีร์มีไว้เพียงเพื่อให้ผู้อ่านมองเห็นตัวตนของตนเองแค่นี้หรือ?
หรือว่าพระคัมภีร์เป็นแค่เครื่องมือสร้างความชอบธรรมให้กับนิสัยและวิถีดำเนินชีวิตของเราเท่านั้นเองหรือ?
     อันที่จริง พระคัมภีร์มีไว้เพื่อเชิญชวนและท้าทายเราให้เปลี่ยนวิธีคิด เปลี่ยนนิสัย และเปลี่ยนวิถีดำเนินชีวิตของเรา ให้ละม้ายคล้ายพระเยซูเจ้า
ถ้าเราตั้งใจอ่านพระคัมภีร์เพื่อวัตถุประสงค์นี้ เราก็จะเห็นภาพของพระเยซูเจ้าในพระวรสารวันนี้เป็นอื่นไปไม่ได้เลย นอกจากว่าพระองค์ทรงเปี่ยมล้นด้วยความเมตตาสงสาร นักบุญมาระโกเล่าว่า “เมื่อ​เสด็จ​ขึ้น​จาก​เรือ ทรง​แลเห็น​ประชาชน​มากมาย​ก็​ทรง​สงสาร เพราะ​เขา​เหล่า​นั้น​เป็น​ดัง​ฝูง​แกะ​ไม่​มี​คน​เลี้ยง พระ​องค์​จึง​ทรง​เริ่ม​สั่งสอน​เขา​หลาย​เรื่อง”
     พระองค์ทรงสนพระทัยในความต้องการของผู้อื่นมากกว่าจะมัวแต่เรียกร้องสิทธิส่วนตัวของพระองค์ในอันที่จะพักผ่อน
นี่แหละคือ “ผู้เลี้ยงแกะที่ดี” ที่พระเจ้าทรงสัญญาผ่านทางประกาศกเยเรมีย์ในบทอ่านที่หนึ่งว่า “เราจะแต่งตั้งผู้เลี้ยงให้เลี้ยงดูเขา...” และนักบุญเปาโลเสริมในบทอ่านที่สองว่า “พระองค์คือสันติของเรา”
ใช่ ภาพแรกดูเหมือนพระเยซูเจ้าจะไม่ทรงเมตตาสงสารฝูงชนก็จริง แต่พระองค์ทรงเมตตาสงสารบรรดาอัครสาวก เพราะพวกเขาเหนื่อย ต้องการการพักผ่อน
     ส่วนภาพที่สอง พระองค์ทรงเมตตาสงสารฝูงชน
     ไม่มีครั้งใดเลยที่พระองค์จะทรงคิดถึงตัวพระองค์เอง พระองค์มีแต่เมตตาสงสารและก็เมตตาสงสาร !
     พี่น้องครับ วันนี้ ให้เราวอนขอพระเยซูเจ้า โปรดทรงประทานจิตใจที่เปี่ยมล้นด้วยความเมตตาสงสารของพระองค์แก่เรา เพื่อเราจะได้รับรู้และตอบสนองความต้องการของผู้คนรอบข้างเรา และขอพระองค์โปรดให้เราพร้อมที่จะดำเนินชีวิตด้วยความเมตตาสงสาร แม้มันจะเรียกร้องให้เราต้องเปลี่ยนโปรแกรมวันหยุดพักผ่อนของเรา หรือต้องเสียสละบางสิ่งบางอย่างบ้างก็ตาม