อุปมาเรื่องคนเช่าสวนชั่วร้ายที่เราได้ฟังวันนี้ ทำให้เรารู้ความจริงเกี่ยวกับพระเจ้า และเกี่ยวกับเรามนุษย์
สิ่งที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับพระเจ้า อันดับแรกเลยก็คือ ความเอาใจใส่ของพระเจ้าที่ทรงมีต่อเรามนุษย์
     พระเยซูเจ้าทรงเริ่มอุปมาเรื่องนี้ว่า “คหบดีผู้หนึ่งปลูกองุ่นไว้สวนหนึ่ง ทำรั้วล้อม ขุดบ่อย่ำองุ่น สร้างหอเฝ้า” นั่นคือเจ้าของสวนเตรียมพร้อมทุกอย่างก่อนจะส่งมอบสวนให้แก่ผู้เช่า ในเมื่อเจ้าของสวนคือพระเจ้าก็แปลว่าก่อนที่พระเจ้าจะทรงมอบหมายหน้าที่ความรับผิดชอบใดๆ ให้แก่เรา พระองค์ทรงจัดเตรียมทุกสิ่งที่จำเป็นสำหรับเราไว้พร้อมล่วงหน้าแล้ว จนพระองค์ตรัสผ่านประกาศกอิสยาห์ว่า “มีอะไรอีกที่ฉันจะทำได้เพื่อสวนองุ่นของฉัน แต่ยังไม่ได้ทำ” (อสย 5:4) นี่คือความเอาใจใส่ หรือพระญาณสอดส่อง ที่พระเจ้าทรงมีต่อเรา
     จากนั้นพระเยซูเจ้าทรงเล่าต่อว่า “คหบดีให้ชาวสวนเช่า แล้วก็ออกเดินทางไปต่างเมือง” การเดินทางไปต่างเมืองบ่งบอกถึงความไว้วางใจที่พระเจ้าทรงมีต่อเรามนุษย์ พระองค์ไม่ได้คิดจะกำกับหรือบงการให้เราทำอย่างนี้อย่างนั้น แต่ทรงวางใจและทรงปล่อยให้เราตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้องด้วยตัวของเราเอง นี่คือเรื่องที่สองที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับพระเจ้า
     เพราะฉะนั้น เราจึงต้องเปลี่ยนมุมมองและระลึกอยู่เสมอว่าหน้าที่และการงานที่เราทำอยู่ทุกวันนี้ มิใช่ผลของกรรมเก่าหรือบาปกำเนิด แต่เป็นเกียรติสูงสุดที่พระเจ้าทรงไว้วางใจเราจนกระทั่งกล้ามอบหมายหน้าที่การงานให้เราทำ
เรื่องที่สามที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับพระเจ้าก็คือ ความอดกลั้น ของพระองค์ พระองค์ทรงส่งผู้รับใช้คนแล้วคนเล่ามาเก็บค่าเช่าซึ่งควรจะเป็นของพระองค์ แต่กลับถูกทุบตีบ้าง ถูกหินทุ่มบ้าง หรือถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมทารุณบ้าง จนที่สุดถ้าพูดตามประสามนุษย์ พระองค์ทรงหงายไพ่ใบสุดท้าย นั่นคือทรงส่งพระบุตรแต่เพียงพระองค์เดียวของพระองค์ลงมา นี่บ่งบอกว่าพระเจ้าทรงอดกลั้นและทรงให้โอกาสแก่เรามากจริงๆ ในอันที่จะหันกลับมาทำในสิ่งที่ถูกต้อง พระองค์ทรงเพียรรอให้เรากลับมาหาพระองค์อยู่เสมอ
     อย่างไรก็ตาม ถึงที่สุดแล้ว เรื่องที่สี่ที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับพระเจ้าก็คือ สักวันหนึ่งพระองค์จะทรงพิพากษาเรา ในบทอ่านที่หนึ่ง ประกาศกอิสยาห์ก็บอกว่าพระเจ้าจะทรงรื้อสวนองุ่น ปล่อยให้สวนรกร้าง และในพระวรสารวันนี้ชาวยิวที่ฟังพระองค์ก็รู้ดีว่าที่สุดแล้วความยุติธรรมย่อมเรียกร้องให้ “เจ้าของสวนกำจัดพวกใจอำมหิตนี้อย่างโหดเหี้ยม และยกสวนให้คนอื่นเช่า”
การยกสวนให้คนอื่นเช่าคือการพิพากษาลงโทษที่หนักหน่วงที่สุด !
     หากเราเพิกเฉยต่อหน้าที่ ต่อความรับผิดชอบที่พระเจ้าทรงมอบหมายแก่เรา พระองค์จะทรงกระทำเช่นเดียวกัน นั่นคือยกหน้าที่ของเราไปให้ผู้อื่นทำแทนซึ่งเป็นโทษหนักที่สุด เพราะเราจะกลายเป็นคนไร้ประโยชน์และไร้คุณค่าต่อหน้าพระเจ้า ซึ่งมีแต่จะทำให้ชีวิตของเราดำดิ่งลงสู่ความตกต่ำไม่มีที่สิ้นสุด
     นอกจากอุปเรื่องนี้จะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับพระเจ้าให้เราทราบแล้ว ยังเผยความจริงเกี่ยวกับเรามนุษย์เองอีกด้วย
ประการแรก มนุษย์ได้รับ “สิทธิพิเศษ” มากมายจากพระเจ้า เหมือนเจ้าของสวนในอุปมาที่ตระเตรียมทุกสิ่งที่จำเป็นสำหรับทำสวน ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมดิน ปลูกองุ่น ล้อมรั้ว ขุดบ่อย่ำองุ่น รวมถึงสร้างหอเฝ้าให้คนเช่าพร้อมใช้ประโยชน์ได้ทันที
เราแต่ละคนตั้งแต่เกิดมาก็ได้รับสิทธิพิเศษจากพระเจ้าแล้ว นั่นคือได้รับชีวิตจากพระองค์ ซึ่งมีคนอีกมากมายไม่มีโอกาสเช่นเดียวกับเรา
     นอกจากชีวิตแล้ว พระองค์ยังประทานพระหรรษทานและให้โอกาสแก่เราอีกมากมายเพื่อเราจะได้ใช้สติปัญญาและอำเภอใจ หรือเสรีภาพของเราทำในสิ่งที่ถูกต้อง และทำหน้าที่การงานที่พระองค์ทรงมอบหมายให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
เสรีภาพที่พระเจ้าประทานให้ คือสิ่งที่สองที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับตัวเรามนุษย์ !
     และสิ่งสุดท้ายที่เราเรียกรู้จากอุปมาเรื่องนี้ก็คือ ในเมื่อพระเจ้าทรงให้สิทธิพิเศษและพระหรรษทานแก่เรามากมายเช่นนี้แล้ว จึงเป็นเราเองที่จะต้อง “รับผิดชอบ” จัดการชีวิตของเราให้บังเกิดผลดี เพื่อว่าเมื่อวันพิพากษานั้นมาถึง เราจะได้นำผลดีนั้นเสนอพระเจ้า เจ้าของชีวิตของเรา หาไม่แล้ว เราก็จะไม่ต่างจากคนเช่าสวนชั่วร้ายที่ผิดสัญญา เบี้ยวค่าเช่า ไม่ยอมคืนสิ่งที่ควรจะเป็นของพระเจ้าให้แก่พระเจ้า
     พี่น้องฟังแล้วอาจจะรู้สึกเครียด แต่นักบุญเปาโลบอกเราในบทอ่านที่สองวันนี้ว่า “อย่ากระวนกระวายใจถึงสิ่งใดเลย จงทูลพระเจ้าให้ทรงทราบถึงความปรารถนาทุกอย่างของท่านโดยคำอธิษฐานและการวอนขอ พร้อมด้วยการขอบพระคุณ แล้วสันติสุขของพระเจ้าซึ่งเกินสติปัญญาจะเข้าใจได้นั้น จะคุ้มครองดวงใจและความคิดของท่านไว้ในพระคริสตเยซู”
จึงขอให้เราวอนขอพระเยซูเจ้าในพิธีบูชาขอบพระคุณวันนี้ ขอพระองค์โปรดให้เราตระหนักถึงความรับผิดชอบของเรา ให้เรามีปรีชาญาณ และความกล้าหาญ ที่จะใช้สิทธิพิเศษและโอกาสมากมายที่พระเจ้าทรงโปรดประทานแก่เราอย่างเกิดประโยชน์และเกิดคุณค่าสูงสุด ตามพระประสงค์ของพระองค์ทุกๆ วันตลอดไปด้วยเทอญ