บทอ่านจากหนังสือประกาศกดาเนียล                             ดนล 1:1-6,8-20
     ปีที่สามในรัชกาลกษัตริย์เยโฮยาคิมแห่งยูดาห์ กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนทรงยกทัพมาล้อมกรุงเยรูซาเล็ม องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบกษัตริย์เยโฮยาคิมแห่งยูดาห์ รวมทั้งเครื่องใช้ส่วนหนึ่งของพระวิหารของพระเจ้า ไว้ในมือของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ พระองค์ทรงนำสิ่งของเหล่านี้มายังแผ่นดินชินาร์ และทรงเก็บไว้ในห้องคลังวิหารของเทพเจ้าของพระองค์
     กษัตริย์ทรงบัญชาอัชเปนัส หัวหน้ามหาดเล็ก ให้นำชาวอิสราเอลบางคนที่เป็นเชื้อพระวงศ์หรือมาจากตระกูลขุนนาง เป็นชายหนุ่มที่มีร่างกายสมบูรณ์ รูปร่างงาม เฉลียวฉลาด มีปรีชา เรียนรู้วิชาการต่างๆ ได้รวดเร็ว และรอบคอบในการตัดสิน ให้มาอยู่ในราชสำนัก เพื่อเรียนเขียนและพูดภาษาของชาวเคลเดีย กษัตริย์ทรงกำหนดให้เขาได้รับส่วนอาหารและเหล้าองุ่นจากโต๊ะเสวยของพระองค์ทุกวัน เขาจะต้องรับการศึกษาเป็นเวลาสามปี เมื่อครบกำหนดแล้ว จะได้เข้ารับราชการ ในบรรดาชายหนุ่มเหล่านี้มีชาวยูดาห์ คือดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอล และอาซาริยาห์ แต่หัวหน้ามหาดเล็กตั้งชื่อให้ใหม่ ดาเนียลได้ชื่อว่าเบลเทชัสซาร์ ฮานันยาห์ได้ชื่อว่าชัดรัค มิชาเอลได้ชื่อว่าเมชาค และอาซาริยาห์ได้ชื่อว่าอาเบดเนโก
     ดาเนียลตั้งใจไว้ว่าจะไม่ทำตนเป็นมลทิน โดยกินอาหารหรือดื่มเหล้าองุ่นจากโต๊ะเสวยของกษัตริย์ เขาจึงขอหัวหน้ามหาดเล็กอย่าได้บังคับตนให้เป็นมลทิน พระเจ้าทรงบันดาลให้หัวหน้ามหาดเล็กพอใจและเห็นชอบกับดาเนียล แต่หัวหน้ามหาดเล็กก็ทักท้วงดาเนียลว่า “ข้าพเจ้าเกรงกษัตริย์เจ้านายของข้าพเจ้า ผู้ทรงกำหนดอาหารและเครื่องดื่มของท่าน ถ้าพระองค์ทรงเห็นว่าท่านทั้งสี่คนมีใบหน้าซีดกว่าใบหน้าชายหนุ่มคนอื่น ๆ ที่มีอายุเท่ากัน ท่านก็จะทำให้ข้าพเจ้าต้องเสี่ยงชีวิตถูกกษัตริย์ลงโทษ” ดาเนียลจึงบอกผู้ที่หัวหน้ามหาดเล็กกำหนดให้ดูแลดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอลและอาซาริยาห์ว่า “จงทดลองผู้รับใช้ของท่านเป็นเวลาสิบวัน ท่านจงให้พวกเรากินแต่ผักและดื่มน้ำเปล่า แล้วท่านจงเปรียบเทียบใบหน้าของพวกเรากับใบหน้าของบรรดาชายหนุ่มที่กินเครื่องเสวยของกษัตริย์ และจงทำกับผู้รับใช้ของท่านตามที่ท่านเห็นควรเถิด” เขาก็ยอมทำตามข้อเสนอนี้และทดลองเป็นเวลาสิบวัน เมื่อครบสิบวันแล้วก็ปรากฏว่าใบหน้าของชายหนุ่มเหล่านี้ดีกว่า เปล่งปลั่งกว่าใบหน้าของชายหนุ่มอื่นๆ ที่กินเครื่องเสวยของกษัตริย์ ตั้งแต่นั้นมา ผู้ดูแลก็สั่งให้งดนำเครื่องเสวยและเหล้าองุ่นที่เขาทั้งสี่คนควรจะได้รับนั้น นำแต่ผักมาให้เขากิน พระเจ้าประทานความรู้ ความเชี่ยวชาญในการอ่านเขียนและปรีชาญาณแก่ชายหนุ่มทั้งสี่คน และทรงบันดาลให้ดาเนียลอธิบายความหมายของนิมิตและความฝันได้อีกด้วย
     เมื่อครบกำหนดที่กษัตริย์ทรงบัญชาให้นำชายหนุ่มทุกคนเข้าเฝ้า หัวหน้ามหาดเล็กนำเขาเข้าเฝ้ากษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์ทรงสนทนากับเขาทุกคน และทรงเห็นว่าไม่มีใครเฉลียวฉลาดเหมือนดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอลและอาซาริยาห์ เขาทั้งสี่คนจึงได้เข้ารับราชการ เมื่อกษัตริย์ตรัสถามเรื่องราวที่ต้องใช้ปรีชาญาณและความรอบรู้ พระองค์ก็ทรงพบว่าคำตอบของชายหนุ่มเหล่านี้ดีกว่าคำตอบของบรรดาโหราจารย์และผู้วิเศษ ซึ่งอยู่ทั่วอาณาจักรของพระองค์ถึงสิบเท่า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 21:1-4
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นคนมั่งมีกำลังใส่เงินถวายลงในตู้ทาน ทรงเห็นหญิงม่ายยากจนคนหนึ่งใส่เหรียญทองแดงสองเหรียญลงในตู้ทานด้วย จึงตรัสว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า หญิงม่ายยากจนคนนี้ทำทานมากกว่าทุกคน เพราะทุกคนนำเงินที่เหลือใช้มาทำทาน แต่หญิงคนนี้ขัดสนอยู่แล้ว ยังนำเงินทั้งหมดสำหรับเลี้ยงชีพมาทำทาน”

ข้อคิด

     อาณาจักรบาบิโลเนียมาตีอาณาจักรยูดาห์ในปี 586 ก.ค.ศ. เป็นเหมือนการสิ้นชาติสิ้นแผ่นดินอิสราเอล เพราะพระวิหารที่ประทับของพระเจ้าอันเป็นศูนย์รวมจิตใจคนทั้งชาติถูกเผาและฉกฉวยปล้นเอาภาชนะศักดิ์สิทธิ์ออกไปด้วย หนังสือดาเนียลจึงเล่าว่าพวกศัตรูเอาแม้กระทั่งผู้คนเก่งๆ รูปร่างหน้าตาดีแข็งแรงไปเป็นเชลยด้วย แต่พระเจ้าประทับอยู่กับชายหนุ่มทั้ง 4 คนนั้น ณ ที่บาบิโลน ประกาศกให้ความหวังแก่ทุกคนว่า จะได้กลับบ้าน อย่าปล่อยตัวและละทิ้งพระเจ้า ตลอดหนังสือดาเนียลจึงเล่าเรื่องของชัดรัก เมชาค อาเบดเนโก และดาเนียลว่าพวกเขายืนหยัดซื่อสัตย์ต่อพระเป็นเจ้า และพระเจ้าทรงช่วยเขาให้เป็นประจักษ์พยานถึงพระเจ้าต่อหน้าคนเคลเดียได้สำเร็จ ชีวิตเรามีน้อยแต่เราให้พระเจ้าทั้งหมด สิ่งที่ให้จึงเป็นของถวายที่พระเจ้าพอพระทัยรับชีวิตราไว้ให้รอดพ้น