บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงทิโมธี ฉบับที่สอง     2 ทธ 4:10-17
     ลูกที่รักยิ่ง เดมาสได้ละทิ้งข้าพเจ้าไปแล้วเพราะเขารักโลกนี้ และไปที่เมืองเธสะโลนิกา ส่วนเครสเซนซ์ไปยังแคว้นกาลาเทีย และทิตัสไปยังแคว้นดาลมาเธีย เหลือเพียงลูกาที่ยังอยู่กับข้าพเจ้า จงพามาระโกไปกับท่านด้วย เพราะเขามีประโยชน์สำหรับข้าพเจ้าในการปฏิบัติศาสนบริการ ข้าพเจ้าส่งทีคิกัสไปยังเมืองเอเฟซัส เมื่อท่านจะไป จงนำเสื้อคลุมที่ข้าพเจ้าทิ้งไว้กับคารปัสที่เมืองโตรอัสติดไปด้วย รวมทั้งม้วนหนังสือ โดยเฉพาะม้วนที่ทำด้วยหนังสัตว์ อเล็กซานเดอร์ช่างทองแดงทำร้ายข้าพเจ้าไว้มาก องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงตอบแทนเขาตามการกระทำของเขา จงระวังเขาด้วย เพราะเขาต่อต้านคำพูดของข้าพเจ้าอย่างมาก
     ในการสู้คดีครั้งแรกของข้าพเจ้า ไม่มีใครเป็นพยานให้ข้าพเจ้าเลย ทุกคนละทิ้งข้าพเจ้าไปหมด ขออย่าให้พวกเขาถูกลงโทษเลย มีแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงยืนอยู่เคียงข้างและประทานกำลังแก่ข้าพเจ้า เพื่อการประกาศข่าวดีจะได้สำเร็จไปโดยทางข้าพเจ้า และคนต่างชาติทั้งหลายจะได้ฟังข่าวดี ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงถูกฉุดให้พ้นจากปากสิงโตมาได้

สดด 145:10-11,12-13,16-19

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 10:1-9
     ต่อจากนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแต่งตั้งศิษย์อีกเจ็ดสิบสองคน และทรงส่งเขาล่วงหน้าพระองค์เป็นคู่ๆ ไปทุกตำบลทุกเมืองที่พระองค์จะเสด็จ พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ข้าวที่จะเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด จงไปเถิด เราส่งท่านทั้งหลายไปดุจลูกแกะในฝูงสุนัขป่า อย่านำถุงเงิน ย่ามหรือรองเท้าไปด้วย อย่าเสียเวลาทักทายผู้ใดตามทาง เมื่อท่านเข้าบ้านใด จงกล่าวก่อนว่า ‘สันติสุขจงมีแก่บ้านนี้เถิด’ ถ้ามีผู้สมควรจะรับสันติสุขอยู่ที่นั่น สันติสุขของท่านจะอยู่กับเขา มิฉะนั้น สันติสุขของท่านจะกลับมาอยู่กับท่านอีก จงพักอาศัยในบ้านนั้น กินและดื่มของที่เขาจะนำมาให้ เพราะว่าคนงานสมควรที่จะได้รับค่าจ้างของตน อย่าเข้าบ้านนี้ออกบ้านโน้น 8เมื่อท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาต้อนรับท่าน จงกินของที่เขาจะนำมาตั้งให้ จงรักษาผู้เจ็บป่วยในเมืองนั้นและบอกเขาว่า ‘พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้ท่านทั้งหลายแล้ว’

ข้อคิด

     ศิษย์เจ็ดสิบสองคนถูกส่งออกไปล่วงหน้าพระองค์...รักษาผู้เจ็บป่วย พร้อมกับประกาศสารที่ชัดเจน พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้ท่านทั้งหลายแล้ว... ความหวังใหม่ถูกมอบให้แก่คนที่หมดหวัง และยืนยันความจริงที่ไม่เคยมีสิ่งใดลบเลือนที่ว่า พระเจ้าไม่เคยลืมประชากร... ไม่เคยลืมพระสัญญาที่จะเสด็จมาเยี่ยมประชากรของพระองค์
     ศิษย์ของพระเยซูมีบทบาทหน้าที่เพียงประการเดียว...คือนำความสุขและมิใช่คำสอน... นำความหวังและมิใช่ธรรมบัญญัติ...นำอิสรภาพและมิใช่การกดขี่ ประชากรของพระองค์หิวกระหายพระเจ้าแห่งความเมตตา และมิใช่พระเจ้าแห่งธรรมบัญญัติ ที่ฟาริสีและธรรมาจารย์กราบไหว้บูชา