บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโรม      รม 4:13,16-18
     พี่น้อง พระสัญญาที่ประทานให้อับราฮัมและลูกหลานที่ว่าเขาจะได้รับโลกเป็นมรดกนั้นไม่ได้เกิดขึ้นโดยธรรมบัญญัติ แต่เกิดขึ้นโดยความชอบธรรมอันเนื่องมาจากความเชื่อ
     เพราะเหตุนี้ การรับมรดกโดยอาศัยพระสัญญาจึงมาจากความเชื่อ เพื่อให้พระสัญญาเป็นของประทานที่ให้เปล่า และประทานให้เชื้อสายทั้งหมดของอับราฮัม มิใช่เพียงให้ผู้ที่ปฏิบัติตามบทบัญญัติเท่านั้น แต่รวมถึงเชื้อสายทุกคนที่มีความเชื่อเช่นเดียวกับอับราฮัมซึ่งเป็นบิดาของเราทุกคนด้วย ดังที่พระคัมภีร์บันทึกไว้ว่า เราได้ตั้งเจ้าให้เป็นบิดาของประชาชาติจำนวนมาก อับราฮัมเป็นบิดาของเราเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า ผู้เป็นพระเจ้าที่อับราฮัมเชื่อ และทรงเป็นผู้นำคนตายให้คืนชีพ และทรงทำให้สิ่งที่ยังไม่มีภาวะความเป็นอยู่ได้มีภาวะความเป็นอยู่
     แม้ดูเหมือนจะไม่มีความหวัง แต่อับราฮัมก็หวังและเชื่อว่า เขาจะเป็นบิดาของประชาชาติจำนวนมากสมจริงตามพระสัญญาที่ว่า ลูกหลานของเจ้าจะมีจำนวนมากเช่นนั้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 12:8-12
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “เราบอกท่านทั้งหลายว่าทุกคนที่ยอมรับเราต่อหน้ามนุษย์ บุตรแห่งมนุษย์จะยอมรับผู้นั้นต่อหน้าทูตสวรรค์ของพระเจ้า แต่ผู้ที่ปฏิเสธไม่ยอมรับเราต่อหน้ามนุษย์ จะถูกปฏิเสธไม่ยอมรับต่อหน้าทูตสวรรค์ของพระเจ้าด้วยเช่นเดียวกัน” “ทุกคนที่กล่าวร้ายต่อบุตรแห่งมนุษย์จะได้รับการอภัย แต่ผู้ที่กล่าวร้ายต่อพระจิตเจ้าจะไม่ได้รับการอภัยเลย” “เมื่อเขาจะนำท่านไปยังศาลาธรรมต่อหน้าผู้ปกครองและผู้ทรงอำนาจ ท่านทั้งหลายอย่าวิตกกังวลว่าจะหาเหตุผลป้องกันตัวอย่างไรหรือจะพูดอะไร เพราะพระจิตเจ้าจะทรงสอนท่านในเวลานั้นว่าจะต้องพูดอะไร”

ข้อคิด

     บนเส้นทางที่พระองค์ก้าวเดิน...หว่านโปรยพระเมตตาล้นเหลือของพระเจ้า พระองค์พบเจอขวากหนามแห่งการถูกปฏิเสธที่ทำร้ายหัวใจยิ่งใหญ่ของพระองค์...จนบอบช้ำ ชนชั้นผู้นำอย่างฟาริสีและธรรมาจารย์กล่าวหาพระองค์ด้วยข้อหาหนัก... ขับไล่ผี ด้วยอำนาจของเบเอลเซบูล... หัวหน้าผี...คนมีมลทิน...ไม่ล้างมือก่อนทานอาหาร...ละเลยธรรมบัญญัติ
หัวใจของพระเยซูต้องบาดเจ็บเพราะเชื้อแป้งยาพิษของฟาริสีและธรรมาจารย์ ที่จ้องจับผิดและวางกับดัก บาปนี้ไม่เพียงทำร้ายผู้คน แต่ทำร้ายพระเจ้า...เขามองพระองค์เป็นผีร้าย...เขาเห็นแสงสว่างเป็นความมืด... เขาเลือกสร้างหุบเหวใหญ่ขวางกั้นระหว่างตนเองกับพระจ้า และในภาวการณ์ที่ไรสะพานเชื่อมโยงนี้... การให้อภัยใดๆจึงมิอาจเกิดขึ้น