บทอ่านจากหนังสือประกาศกโยนาห์                             ยนา 4:1-11
     โยนาห์ไม่พอใจอย่างมากและมีความโกรธเคือง เขาอธิษฐานภาวนาต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เมื่อข้าพเจ้ายังอยู่ในแผ่นดินของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าคิดแล้วมิใช่หรือว่าจะเป็นไปเช่นนี้ ข้าพเจ้าจึงรีบหนีไปยังเมืองทารชิช เพราะข้าพเจ้ารู้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้เมตตาและกรุณา ไม่โกรธง่าย เปี่ยมด้วยความรักมั่นคง และกลับพระทัยไม่ลงโทษ บัดนี้ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์ทรงเอาชีวิตของข้าพเจ้าไปเถิด เพราะข้าพเจ้าตายเสียยังดีกว่ามีชีวิตอยู่” แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบว่า “ท่านต้องโกรธขนาดนี้เทียวหรือ”
     โยนาห์จึงออกจากเมืองไปนั่งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมือง เขาสร้างเพิงแล้วไปนั่งในร่มที่นั่น คอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเมืองนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงจัดให้ต้นละหุ่งต้นหนึ่งงอกขึ้นมาเหนือโยนาห์เพื่อให้ร่มบังศีรษะของเขา ทำให้เขาคลายความกลัดกลุ้ม โยนาห์จึงยินดียิ่งนักเพราะต้นละหุ่งต้นนี้ แต่วันต่อมาเมื่อตะวันขึ้น พระเจ้าทรงจัดให้หนอนตัวหนึ่งมากัดกินต้นละหุ่งต้นนั้นจนเหี่ยวไป เมื่อตะวันขึ้นแล้ว พระเจ้าทรงจัดให้ลมตะวันออกที่ร้อนจัดพัดมา แสงแดดก็แผดเผาศีรษะของโยนาห์จนเป็นลม เขาจึงทูลขอให้ตาย พูดว่า “ข้าพเจ้าตายเสียยังดีกว่ามีชีวิตอยู่” องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสกับโยนาห์ว่า “ท่านต้องโกรธขนาดนี้เพราะต้นละหุ่งต้นนั้นเทียวหรือ” โยนาห์ทูลตอบว่า “ใช่แล้ว พระเจ้าข้า ข้าพเจ้าโกรธมากจนอยากตาย” แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ท่านสงสารต้นละหุ่งต้นนั้นที่ท่านไม่ได้ลงแรงปลูกหรือทำให้มันงอกขึ้น มันโตขึ้นในคืนเดียว แล้วก็ตายไปในคืนเดียว แล้วเราจะไม่ต้องสงสารกรุงนีนะเวห์นครยิ่งใหญ่นั้น ซึ่งมีประชาชนมากกว่าหนึ่งแสนสองหมื่นคนที่แยกไม่ออกว่าข้างไหนมือขวาข้างไหนมือซ้าย และมีสัตว์เลี้ยงจำนวนมากด้วยละหรือ”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 11:1-4
     วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานภาวนาอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง เมื่อทรงอธิษฐานจบแล้ว ศิษย์คนหนึ่งทูลพระองค์ว่า “พระเจ้าข้า โปรดสอนเราให้อธิษฐานภาวนาเหมือนกับที่ยอห์นสอนศิษย์ของเขาเถิด” พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “เมื่อท่านทั้งหลายอธิษฐานภาวนา จงพูดว่า
‘ข้าแต่พระบิดา พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ
พระอาณาจักรจงมาถึง
โปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายทุกวัน
โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย
เหมือนข้าพเจ้าทั้งหลายให้อภัยแก่ผู้อื่น
โปรดช่วยข้าพเจ้าทั้งหลายไม่ให้แพ้การผจญ’”

ข้อคิด

     โยนาห์รู้สึกผิดหวังและขัดเคืองใจที่พระเจ้าทรงกลับพระทัยไม่ลงโทษชาวเมืองนีนะเวห์ ท่านอิจฉาชาวเมืองนี้ที่ได้รับความรักและเมตตาจากพระองค์ ในสายตาของท่านพวกเขาชั่วร้ายเกินกว่าที่จะได้รับการให้อภัย ท่านไม่เข้าใจธรรมชาติที่ไร้ขอบเขตของความรักพระเจ้า ความรักของพระองค์ที่มีต่อชาวเมืองนีนะเวห์เป็นแบบให้เปล่า ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความดีหรือความชั่วของพวกเขา พระองค์ทรงรักพวกเขาเหมือนคนอื่นเพราะพวกเขาเป็นสิ่งสร้างของพระองค์ ในทำนองเดียวกันพระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงรักเราเพียงเพราะเราเป็นบุตรชายหญิงของพระองค์ เหมือนบิดาที่ดีที่รักลูกของตน ไม่ว่าลูกคนนั้นจะดีหรือเลวแค่ไหน เขายังคงรักไม่มีวันเสื่อมคลาย เราควรขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับความรักยิ่งใหญ่ ไร้ขอบเขต และไร้เงื่อนไขของพระองค์ และพยายามประพฤติตนให้สมกับความรักที่พระองค์ทรงทุ่มเทให้เรา