บทอ่านจากหนังสือประกาศกฮักกัย                               ฮกก 1:1-8
      วันที่หนึ่ง เดือนที่หก ปีที่สองในรัชสมัยกษัตริย์ดาริอัส องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาให้ประกาศกฮักกัยไปบอกเศรุบบาเบลบุตรของเชอัลทิเอล ผู้ว่าราชการแคว้นยูดาห์ และบอกโยชูวาบุตรของเยโฮซาดัก มหาสมณะว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลตรัสดังนี้ ประชากรนี้พูดว่า ‘ยังไม่ถึงเวลาที่จะสร้างพระวิหารหลังใหม่ขององค์พระผู้เป็นเจ้า’” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับประกาศกฮักกัยว่า “ท่านทั้งหลายคิดว่าถูกต้องแล้วหรือที่เวลานี้ท่านอยู่สบายในบ้านบุด้วยไม้สนสีดาร์ ขณะที่บ้านนี้ยังเป็นกองซากปรักหักพังอยู่” บัดนี้ องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลจึงตรัสว่า “จงพิจารณาการกระทำของท่านให้ดีเถิด ท่านได้หว่านมาก แต่เก็บเกี่ยวได้น้อย ท่านกิน แต่ไม่เคยอิ่ม ท่านดื่ม แต่ยังกระหายอยู่ ท่านมีเสื้อผ้านุ่งห่ม แต่ไม่รู้สึกอบอุ่น ผู้รับจ้างได้ค่าจ้างมาใส่ถุงที่มีรูรั่ว”
      องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลจึงตรัสดังนี้ “จงพิจารณาการกระทำของท่านให้ดีเถิด จงขึ้นไปบนภูเขา นำไม้มาสร้างบ้านของเราขึ้นใหม่ เราจะพอใจบ้านนี้ และจะแสดงความรุ่งโรจน์ของเราที่นั่น” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 9:7-9
       เวลานั้น กษัตริย์เฮโรดทรงได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด ทรงรู้สึกสับสน เพราะบางคนพูดว่ายอห์นได้กลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย บางคนพูดว่าประกาศกเอลียาห์ได้ปรากฏแล้ว บางคนว่าประกาศกในอดีตคนหนึ่งได้กลับคืนชีพ แต่กษัตริย์เฮโรดตรัสว่า “ยอห์นนั้นเราได้ตัดศีรษะแล้ว คนที่เราได้ยินเรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นใคร” กษัตริย์เฮโรดจึงทรงหาโอกาสจะพบพระองค์

ข้อคิด

     พระวรสารนักบุญลูกาก่อนหน้านี้ นำเสนอคำสอนที่สำคัญสำหรับการเป็นศิษย์ติดตามพระเยซูเจ้า คือการเชื่อฟังและปฏิบัติตาม แต่เฮโรดอยากจะพบพระเยซูเจ้าไม่ใช่เพื่อที่จะเชื่อฟัง หรือปฏิบัติตามคำสอนของพระองค์ แต่เพียงเพราะสงสัยว่าพระองค์คือใคร คริสตชนคือผู้ที่ใช้หัวใจในการติดตามพระเยซูเจ้า ไม่ใช่เพียงแค่สติปัญญาเท่านั้น เหมือนนักบุญทั้งสองที่เราระลึกถึงในวันนี้ ถ้าทั้งสองท่านใช้เพียงแค่สติปัญญา ทั้งสองก็จะไม่ยอมเสียสละชีวิตตนเองเพื่อยืนยันกับสิ่งที่ตัวเองเชื่อ เพราะสมองจะบอกว่า มันไม่คุ้ม แต่ทั้งสองใช้หัวใจ ใช้ความรัก เราจึงมีตัวอย่างที่น่าชื่นชม ที่ทั้งสองใช้ชีวิตของตนเองเป็นพยาน