บทอ่านจากหนังสือประกาศกฮักกัย                              ฮกก 2:1ข-9
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับประกาศกฮักกัยว่า “จงบอกเศรุบบาเบลบุตรของเชอัลทิเอล ผู้ว่าราชการแคว้นยูดาห์ บอกโยชูวาบุตรของเยโฮซาดัก มหาสมณะ และบอกประชากรที่รอดชีวิตเหลืออยู่เถิดว่า ‘ท่านที่เหลืออยู่ผู้ใดเคยเห็นพระวิหารนี้ในความรุ่งโรจน์ดั้งเดิมไหม บัดนี้ท่านเห็นว่าพระวิหารนี้เป็นอย่างไร ดูแล้วเหมือนไม่มีอะไรเลยมิใช่หรือ บัดนี้ เศรุบบาเบลเอ๋ย จงทำใจให้ดีเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส โยชูวาบุตรของเยโฮซาดัก มหาสมณะเอ๋ย จงทำใจให้ดีเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส จงทำงานเถิด เพราะเราอยู่กับท่าน องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลตรัส ตามถ้อยคำของพันธสัญญาซึ่งเราทำไว้กับท่านทั้งหลายเมื่อออกจากอียิปต์ จิตของเราจะอยู่กับท่าน อย่ากลัวเลย องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลตรัสดังนี้ว่า ‘อีกไม่นานเราจะเขย่าท้องฟ้าและแผ่นดิน เขย่าทะเลและแผ่นดินแห้ง เราจะเขย่านานาชาติ และทรัพย์สมบัติของนานาชาติจะไหลมา เราจะทำให้บ้านนี้เต็มไปด้วยสิริรุ่งโรจน์ องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลตรัส เงินเป็นของเรา ทองคำก็เป็นของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลตรัส สิริรุ่งโรจน์ของพระวิหารหลังใหม่นี้จะยิ่งใหญ่กว่าสิริรุ่งโรจน์ดั้งเดิม องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลตรัส เราจะให้สันติสุขอยู่ในสถานที่นี้’ องค์พระผู้เป็นเจ้าจอมจักรวาลตรัส”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 9:18-24
     วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานภาวนาอยู่เพียงพระองค์เดียว บรรดาศิษย์เข้ามาเฝ้า พระองค์จึงตรัสถามเขาว่า “ประชาชนว่าเราเป็นใคร” เขาทูลตอบว่า “บ้างว่าเป็นยอห์นผู้ทำพิธีล้าง บ้างว่าเป็นเอลียาห์ บ้างว่าเป็นประกาศกในอดีตคนหนึ่งซึ่งกลับคืนชีพ” พระเยซูเจ้าตรัสถามเขาว่า “ท่านล่ะว่าเราเป็นใคร” เปโตรทูลตอบว่า “พระองค์คือพระคริสต์ของพระเจ้า” พระองค์จึงทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้พูดเรื่องนี้แก่ผู้ใด
      พระองค์ตรัสว่า “บุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทรมานเป็นอันมาก จะถูกบรรดาผู้อาวุโส มหาสมณะและ
ธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับ และจะถูกประหารชีวิต แต่จะกลับคืนชีพในวันที่สาม”
หลังจากนั้น พระองค์ตรัสกับทุกคนว่า “ถ้าผู้ใดอยากติดตามเราก็จงเลิกนึกถึงตนเอง จงแบกไม้กางเขนของตนทุกวันและติดตามเรา ผู้ใดใคร่รักษาชีวิต ผู้นั้นจะต้องสูญเสียชีวิต แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตเพราะเรา ผู้นั้นจะรักษาชีวิตได้”

ข้อคิด

     มีนักพระคัมภีร์คนหนึ่งกล่าวไว้ว่า คริสตชนคือผู้ที่เห็นแต่แผ่นหลังของพระเยซูเจ้า เพราะเขามีหน้าที่เดินตามพระองค์เท่านั้น และนี่คือความจริงของเรา พระเยซูเจ้าที่ทรงพระดำเนินนำหน้าเรา พระองค์ทรงพาเราไปในทางที่ลำบาก โดดเดี่ยว อันตราย พระองค์ทรงเลือกทางที่ยากจน ถูกคนอื่นดูถูก ถูกเอารัดเอาเปรียบ ดังนั้น คริสตชนจึงไม่ใช่ผู้ที่สวดภาวนาขอให้ชีวิตของเราพ้นจากหนทางกางเขนที่ยากลำบากเหล่านั้น แต่เราสวดภาวนาเพื่อที่เราจะได้มีพระหรรษทานเพียงพอที่จะแบกกางเขนนั้นอย่างซื่อสัตย์ เหมือนกับชีวิตของนักบุญวินเซนต์ เดอ ปอล ที่เราระลึกถึงในวันนี้ ท่านไม่ปฏิเสธกางเขนที่ได้รับ แต่แบกกางเขนอย่างซื่อสัตย์ โดยอาศัยคำภาวนาอย่างร้อนรน