บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                        ปฐก 14:18-20
     ในครั้งนั้น เมลคีเซเดคกษัตริย์เมืองซาเลมทรงเอาขนมปังและเหล้าองุ่นมาให้ พระองค์ทรงเป็นสมณะของพระเจ้าสูงสุด ทรงอวยพรอับรามว่าดังนี้
“อับรามจงได้รับพรจากพระเจ้าสูงสุด
ผู้ทรงสร้างฟ้าและแผ่นดิน
ขอถวายพระพรแด่พระเจ้าสูงสุด
เพราะพระองค์ทรงมอบศัตรูไว้ในมือของท่าน”
อับรามถวายหนึ่งในสิบของทุกสิ่งที่ยึดมาได้ให้แก่เมลคีเซเดค

เพลงสดุดี                                                                  สดด 110:1,2,3,4
     ก) พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าแก่องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า
"จงประทับทางขวาของเรา
จนกว่าเราจะทำให้ศัตรูของท่านเป็นดังแท่นวางเท้าของท่าน"
      ข) จากศิโยนองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงแผ่ขยายอำนาจกษัตริย์ปกครองแก่ท่าน ตรัสว่า
"จงปกครองเหนือบรรดาศัตรู
      ค) อำนาจปกครองเป็นของท่านตั้งแต่วันกำเนิดในความรุ่งโรจน์ศักดิ์สิทธิ์
ตั้งแต่รุ่งอรุณเราให้กำเนิดท่านเหมือนน้ำค้าง"
     ง) องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิญาณไว้แล้ว และจะไม่เปลี่ยนพระทัย
"ท่านเป็นสมณะตลอดไปตามแบบของเมลคีเซเดค"

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่หนึ่ง     1 คร 11:23-26
     พี่น้อง ข้าพเจ้าได้รับสิ่งใดมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้มอบสิ่งนั้นต่อให้ท่าน คือในคืนที่ทรงถูกทรยศนั้นเอง พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหยิบปัง ขอบพระคุณ แล้วทรงบิออก ตรัสว่า “นี่คือกายของเราเพื่อท่านทั้งหลาย จงทำการนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด” เช่นเดียวกัน หลังอาหารค่ำ ก็ทรงหยิบถ้วย ตรัสว่า “ถ้วยนี้คือพันธสัญญาใหม่ในโลหิตของเรา ทุกครั้งที่ท่านจะดื่ม จงทำการนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด” ทุกครั้งที่ท่านกินปังนี้ และดื่มจากถ้วยนี้ ท่านก็ประกาศการสิ้นพระชนม์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจนกว่าพระองค์จะเสด็จมา

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                  ลก 9:11ข-17
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงต้อนรับฝูงชนและตรัสสอนเขาเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้า ทรงรักษาคนที่ต้องการการบำบัดรักษา
     เมื่อจวนถึงเวลาเย็น อัครสาวกสิบสองคนมาทูลพระองค์ว่า “ขอพระองค์ทรงอนุญาตให้ประชาชนกลับไปเถิด เขาจะได้ไปตามหมู่บ้านและชนบทโดยรอบเพื่อหาที่พักและอาหาร เพราะขณะนี้เราอยู่ในที่เปลี่ยว” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงหาอาหารให้เขากินเถิด” เขาทูลว่า “เราไม่มีอะไรนอกจากขนมปังห้าก้อนและปลาสองตัวเท่านั้น หรือว่าเราจะไปซื้ออาหารสำหรับคนเหล่านี้ทั้งหมด” ที่นั่นมีผู้ชายประมาณห้าพันคน พระองค์จึงตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “จงบอกให้พวกเขานั่งลงเป็นกลุ่ม กลุ่มละประมาณห้าสิบคน” เขาก็ทำตามและให้ทุกคนนั่งลง พระเยซูเจ้าทรงรับขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวนั้นมา ทรงแหงนพระพักตร์ขึ้นมองท้องฟ้า ทรงกล่าวถวายพระพร ทรงบิขนมปังส่งให้บรรดาศิษย์นำไปแจกจ่ายแก่ประชาชน ทุกคนได้กินจนอิ่ม แล้วยังเก็บเศษที่เหลือได้สิบสองกระบุง

ข้อคิด

     เราจะโทษบรรดาสาวกที่มาขอให้พระเยซูเจ้าอนุญาตให้ประชาชนกลับไปเสียทีเดียวก็ไม่ได้ เพราะ พวกเขามองดูสถานการณ์ในสายตาของมนุษย์ ซึ่งพวกเขาพบว่ามันยากและแทบเป็นไปไม่ได้ ที่จะหาอาหารมาเลี้ยงคนหลายพันคนที่ติดตามมาฟังพระเยซูเจ้าเทศน์สอนและมาให้พระองค์เยียวยารักษา ทว่าพระเยซูเจ้าได้แสดงให้พวกเขาเห็นถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ ในการดูแลเอาใจใส่พวกเขา สิ่งนี้ไม่ใช่เพียงแค่การดูแลทางกายให้อิ่มหนำเท่านั้น แต่ยังสื่อถึงความรักความห่วงใยอันลึกซึ้งที่พระองค์มีต่อประชาชนรวมถึงพวกเราทุกคนอีกด้วย