วันพุธรับเถ้าเป็นวันหนึ่งที่พระศาสนจักรเรียกร้องให้ผู้ใหญ่ทุกคนทำการจำศีลอดอาหาร นั่นคือให้อดมื้ออาหารที่สำคัญที่สุดของวัน ทั้งนี้เพื่อเป็นเครื่องหมายอันแสดงให้เห็นถึงความพร้อมที่จะเสียสละและการรู้จักร่วมสุขร่วมทุกข์กับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้เป็นหนึ่งเดียวกับพระเยซูเจ้าในพระทรมานของพระองค์

ความพร้อมที่เริ่มต้่นด้วยการรู้จักฟังเสียงของพระเจ้า พร้อมที่จะรับรู้ค่านิยมแห่งพระวาจาของพระองค์ อันเป็นเครื่องหมายของการกลับใจ โดยนัยนี้การจำศีลอดอาหารของคริสตชนก็จะละม้ายคล้ายกับของพระอาจารย์เจ้าเวลาที่พระองค์ทรงเริ่มปฏิบัติพระภารกิจของพระองค์ ทรงภาวนาจำศีลอดอาหาร 40 วันในที่เปลี่ยว

การจำศีลอดอาหารของคริสตชนในวันนี้ จะต้องยืดออกไปหรือต่อเนื่องออกไปตลอดเทศกาลมหาพรตด้วยการริเริ่มส่วนตัวในการรู้จักเสียสละทรัพย์สมบัติเงินทอง ความสนุกสนาน ความสะดวกสบายส่วนตัว แม้ที่ไม่เป็นพิษเป็นพับด้วย ทั้งนี้ให้คริสตชนทำด้วยความสมัครใจและด้วยความยินดี ดังนี้การจำศีลอดอาหารแบบพิธีการที่คริสตชนทำด้วยจิตตารมณ์ ไม่ใช่แบบภายนอก ก็จะกลายเป็นเครื่องหมายแห่งความเชื่อ และหนทางแห่งการช่วยให้รอดสำหรับเราแต่ละคน
จากอีกด้านหนึ่ง โดยการยอมสู้ทนกับการรู้จักอดอะไรบ้าง ก็จะทำให้เรารู้จักร่วมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับคนอื่น ๆ อีกจำนวนมากซึ่งคุ้นเคยกับการอดอาหาร การขาดสิ่งที่จำเป็นสำหรับยังชีพ การขาดการศึกษา และการขาดสิ่งที่จะช่วยให้เขาได้พัฒนาตัวเองให้ทัดเทียมกับคนอื่น ๆ ดังนี้ การจำศีลอดอาหารก็กลายเป็นพฤติกรรมทางสัญลักษณ์ และเป็นการประนามความอยุติธรรมอันเกิดจากความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ ที่สุดเป็นการรู้จักร่วมทุกข์ร่วมสุขกับคนที่อาภัพน่าสงสาร เพราะฉันนั้นการเตรียมฉลองปัสกาก็จะกลายเป็น “มหาพรตแห่งความรักฉันท์พี่น้อง” และการทานอาหาร (ค่ำ) ของพระเยซูคริสตเจ้าจะกลายเป็นพฤติกรรมที่แสดงให้เห็นถึงความยากจนอาภัพน่าสงสาร การทำกิจใช้โทษบาป ความหวัง และเป็นการประกาศว่า อาณาจักรของพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว

ใครก็ตามที่มีส่วนร่วมในพระทรมานของพระคริสตเจ้าอย่างจริงจัง จะทำให้เขาได้รู้จักว่าการเสด็จกลับไปหาพระบิดาเจ้านั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว ทั้งยังทำให้เขาได้รู้จักอีกว่าการรู้จักตายต่อเนื้อหนังของตัวเองวันละเล็กละน้อยก็จะทำให้จิตแห่งการกลับคืนชีพและจิตแห่งชีวิตใหม่สามารถเบ่งบานได้ในที่สุด