อาทิตย์ที่ 14 เทศกาลธรรมดา

8 กรกฎาคม 2018

บทอ่าน อสค 2:2-5  ;   2 คร 12:7-10  ;   มก 6:1-6ก

พระวรสารสัมพันธ์กับ   คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก (CCC)   500, 699, 2610

ประมวลคำสอนด้านสังคมของพระศาสนจักร  (CSDC)  259

จุดเน้น             ในฐานะผู้มีความเชื่อ  พละกำลังของเราขึ้นอยู่ในสัมพันธภาพของเรากับพระคริสตเจ้า มิใช่ในความสามารถหรือความเก่งของเรา

            ตลอดหลายร้อยปี หลายคนได้คิดถึงหนามของนักบุญเปาโล (2 คร 12:7) บางคนกล่าวว่ามันคือความป่วยไข้ฝ่ายร่างกายเหมือนมาลาเรีย  หรือตาอักเสบที่ทำให้ท่านมองลำบาก  บางคนคิดว่าเป็นความป่วยไข้ฝ่ายจิตใจ  เหมือนความเจ็บปวดจากการถูกต่อต้าน  หรือปีศาจที่ทดสอบความเชื่อเสมอและผจญให้ทำบาป  แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร  และเราไม่มีทางทราบชัด  มันได้ทำให้นักบุญเปาโลเข้าหาพระคริสตเจ้ามากยิ่งขึ้น  ดังในคำของเพลงสดุดีวันนี้ว่า  ข้าพเจ้าเงยหน้ามองหาพระองค์ (สดุดี 122:1)  ดังนั้นในระยะยาว  ดีที่สุดที่เราไม่รู้ว่า “หนามทิ่มแทง” เป็นอะไรแน่  มิฉะนั้นเราอาจพลาดเหตุผลแท้ของสิ่งที่ท่านแบ่งปัน  ว่าในสมัยของเรามีการต่อสู้  เราควรเรียนรู้จากท่าน  และหาทางลี้ภัยในพระคริสตเจ้า

            ในคำพูดจริงใจมาก  นักบุญเปาโลมิได้บอกว่าเป็นการทดลองและสิ่งท้าทาย  แต่ข้อเท็จจริง  ท่านได้วอนขอองค์พระผู้เป็นเจ้า 3 ครั้ง  ขอให้พ้นจาก “หนาม” นี้  นี่แหละ ท่านตระหนักว่า  ความอ่อนแอและความผิดหวังล้มเหลวต่อหน้าโลก  เป็นสิ่งทำลายชีวิตจิตส่วนตัว  นักบุญเปาโลขจัดความคิดผิดๆ เกี่ยวกับความสำเร็จด้วยการสร้างจิตใจภายใน  ให้มีที่สำหรับพระอานุภาพสามารถอยู่และแผ่ขยายในตัวท่านจริงๆ  ราวกับว่าท่านยืนตัวเปล่าฝ่ายจิตวิญญาณ  เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า  อ่อนแอ  เปิดใจ  หรือแม้เวลาเข้มแข็งที่สุดก็ตาม

            ในช่วงเวลาศักดิ์สิทธิ์นี้ที่นักบุญเปาโลตระหนักว่า  ไม่ว่าอะไรจะเกิดกับท่านในชีวิต  หน้าที่ประการแรกต้องอยู่กับพระคริสตเจ้า  ไม่มีอะไรจะถวายเกียรติแด่พระเจ้า  หรือแสดงความเคารพแท้ต่อของขวัญนี้ที่พระเจ้าได้ประทานให้  เหมือนประกาศกเอเสเคียลในบทอ่านแรก  นักบุญเปาโลตระหนักว่าไม่ว่าท่านได้รับอะไรบ้าง  ท่านต้องกล้าหาญ  เข้มแข็งในชีวิตที่เป็นประจักษ์พยาน  ท่านต้องยอมรับเหมือนพระเยซูเจ้าได้ทรงชี้แสดงในพระวรสาร  ว่าประกาศกมิได้รับการยอมรับเสมอ “ในถิ่นกำเนิด  ท่ามกลางวงศ์ญาติ  และในบ้านของตน” แต่บุคคลมากมายยอมรับสาระคำสอนนี้  แต่มากมายจะปฏิเสธ

            บางทีนี่เป็นสิ่งที่นักบุญเปาโลพูดกับเราวันนี้  การเป็นศิษย์ติดตามพระเยซูเจ้า  เราต้องกล้าและซื่อสัตย์ในทุกสิ่ง  แม้ว่าต้องสวนกระแสโลก  หรือสิ่งที่คนส่วนมากยอมรับในสังคม  นี่เป็นก้าวแรกในการเจริญชีวิตคริสตชน

            บทอ่านวันนี้เตือนใจเรา  เหมือนบรรดาประกาศกว่า  พระเจ้าทรงส่งเราไปในโลก  เหมือนส่งบรรดาอัครสาวก  เราต้องอธิบายและปกป้องความเชื่อต่อหน้าคนอื่น  เราจะเป็นคนที่เชื่อแต่นั่งเฉยๆ  หรือเป็นศิษย์ที่อุ่นๆ  หรือมีใจครึ่งเดียวในการอุทิศตน  พยายามประนีประนอมกับวิถีทางของโลก  กับพวกเขาในพระวรสารที่ทำให้เราต้องเลือกตัดสินใจระหว่าง 2 กลุ่มนี้

            พี่น้อง  เราต้องเป็นศิษย์ที่รู้ว่าเราต้องทำอะไรเพื่อพระเจ้า  เป็นศิษย์ที่มีความเชื่อเติบโตเสมอ  ในชีวิตภาวนา  เมื่อเรากล้า  เพียรพยายามและซื่อสัตย์  เป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสตเจ้าและพันธกิจ  เหมือนนักบุญเปาโลและประกาศกเอเสเคียล  เรายอมรับว่าเราอ่อนแอ  และต้องการพึ่งพระหรรษทานและพละกำลังของพระเจ้า  เราจึงยืนขึ้นได้  มีความเชื่อมั่นคงยิ่งขึ้น  และมีสัมพันธภาพกับพระคริสตเจ้าลึกซึ้งยิ่งขึ้น

พระสังฆราช  วีระ  อาภรณ์รัตน์  แปล

จาก  Daily Homilies โดย Catholic  Diocese  of  Lansing           

(กรกฎาคม-กันยายน 2018), หน้า 311-312.