บทอ่านจากหนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่หนึ่ง                      1 พกษ 19:19-21
     เอลียาห์ออกจากที่นั่นไปพบเอลีชา บุตรของชาฟัท เขากำลังไถนา ข้างหน้าเขามีโคสิบสองคู่ เขาไถนาอยู่กับคู่สุดท้าย เอลียาห์เดินผ่านเข้าไปใกล้ๆ ถอดเสื้อคลุมของตนห่มให้เอลีชา เอลีชาจึงละโคเหล่านั้นวิ่งตามเอลียาห์ไป พูดว่า “ขอให้ข้าพเจ้าไปจูบลาบิดามารดาก่อน แล้วข้าพเจ้าจะติดตามท่าน” เอลียาห์ตอบว่า “ไปเถิดแล้วจงกลับมา ท่านเข้าใจแล้วว่าข้าพเจ้าทำอะไรให้ท่าน” เอลีชาก็กลับไปบ้าน ฆ่าโคคู่หนึ่ง ใช้แอกและคันไถเป็นฟืนปรุงเนื้อโคเป็นอาหาร แจกเนื้อให้ประชาชนกิน แล้วจึงออกเดินทางติดตามไปรับใช้เอลียาห์

สดด 16:1-2,5-6,7-8,9-10

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                   มธ 5:33-37
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “ท่านยังได้ยินคำกล่าวแก่คนโบราณว่า อย่าผิดคำสาบาน แต่จงทำตามที่ได้สาบานไว้ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่าสาบานเลย อย่าอ้างถึงสวรรค์ เพราะเป็นที่ประทับของพระเจ้า อย่าอ้างถึงแผ่นดิน เพราะเป็นที่รองพระบาทของพระองค์ อย่าอ้างถึงกรุงเยรูซาเล็ม เพราะเป็นนครหลวงของพระมหากษัตริย์ อย่าอ้างถึงศีรษะของท่าน เพราะท่านไม่อาจเปลี่ยนผมสักเส้นให้เป็นดำเป็นขาวได้ ท่านจงพูดเพียงว่า ‘ใช่’ หรือ ‘ไม่ใช่’ คำพูดที่มากไปกว่านั้นมาจากมารร้าย”

ข้อคิด

     คริสตชนเป็นพยานแห่งความจริง ความจริงทำให้เราวางใจซึ่งกันและกัน คำสาบานมีไว้สำหรับสังคมที่ขาดความไว้เนื้อเชื่อใจกัน คริสตชนผู้มีพระคริสตเจ้าเป็นแบบอย่างชีวิตจึงไม่จำเป็นต้องสาบาน พระเจ้าเป็นองค์ความจริง สิ่งที่ “ใช่” หรือ “ไม่ใช่” จะประกาศความจริงในตัวเอง หากวางใจในองค์ความจริงแล้วก็จะไม่กังวลสิ่งใด เช่นเดียวกับประกาศกเอลีชา เมื่อท่านได้รับการเรียกให้เป็นประกาศก ท่านฆ่าโคคู่หนึ่ง ใช้แอกและคันไถเป็นฟืนปรุงเนื้อโคเป็นอาหาร แจกเนื้อให้ประชาชนกิน เป็นท่าทีของการวางใจในพระเจ้า ยอมสละทุกสิ่ง แล้วติดตามพระองค์