บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวกาลาเทีย      กท 4:22-24,26-27,31-5:1
     พี่น้อง มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่าอับราฮัมมีบุตรสองคน คนหนึ่งเกิดจากหญิงทาส อีกคนหนึ่งเกิดจากหญิงอิสระ เด็กที่เกิดจากหญิงทาสนั้นเกิดตามธรรมชาติ ส่วนเด็กที่เกิดจากหญิงอิสระนั้นเกิดตามพระสัญญา เรื่องนี้กล่าวไว้เป็นอุปมา หญิงสองคนนี้หมายถึงพันธสัญญาทั้งสองฉบับ ฉบับหนึ่งจากภูเขาซีนาย คือนางฮาการ์ ซึ่งให้กำเนิดบุตรมาเป็นทาส แต่กรุงเยรูซาเล็มที่อยู่เบื้องบนนั้นเป็นอิสระ และเป็นมารดาของเรา เพราะมีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า จงชื่นชมเถิด หญิงหมันผู้ไม่มีบุตร จงเปล่งเสียงโห่ร้องเถิด ท่านที่ไม่เคยเจ็บครรภ์คลอดบุตร เพราะบุตรของหญิงที่ถูกทอดทิ้งมีมากกว่าบุตรของหญิงที่ยังมีสามีอยู่ด้วย
ดังนั้น พี่น้องทั้งหลาย เรามิใช่บุตรของหญิงทาส แต่เป็นบุตรของหญิงอิสระ
พระคริสตเจ้าทรงปลดปล่อยเราให้เป็นอิสระแล้ว ฉะนั้น จงยืนหยัดมั่นคง และอย่าเข้าเทียมแอกเป็นทาสอีกเลย

สดด 113:1-3,4-6,7

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                   ลก 11:29-32
     เวลานั้น เมื่อประชาชนมาชุมนุมกันมากขึ้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า “คนยุคนี้เป็นคนชั่วร้าย อยากเห็นเครื่องหมาย แต่จะไม่มีเครื่องหมายใดให้เห็นนอกจากเครื่องหมายของประกาศกโยนาห์เท่านั้น โยนาห์เป็นเครื่องหมายสำหรับชาวนีนะเวห์ฉันใด บุตรแห่งมนุษย์ก็จะเป็นเครื่องหมายสำหรับคนยุคนี้ฉันนั้น ในวันพิพากษา พระราชินีแห่งทิศใต้จะทรงลุกขึ้นและทรงกล่าวโทษคนยุคนี้ เพราะพระนางเสด็จมาจากสุดปลายแผ่นดิน เพื่อฟังพระปรีชาสุขุมของกษัตริย์ซาโลมอน แต่ที่นี่มีผู้ยิ่งใหญ่กว่ากษัตริย์ซาโลมอนอีก ในวันพิพากษา ชาวนีนะเวห์จะลุกขึ้นและกล่าวโทษคนยุคนี้ เพราะชาวนีนะเวห์ได้กลับใจเมื่อได้ฟังคำเทศน์ของประกาศกโยนาห์ แต่ที่นี่มีผู้ยิ่งใหญ่กว่าโยนาห์อีก”

ข้อคิด
     พระเยซูเจ้าพูดถึงการแสวงหาเครื่องหมาย โดยยกความจริงที่ว่า เราทุกคนแสวงหาเครื่องหมาย ซึ่งเป็นความจริงว่า เรามองหาสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราเชื่อ และสิ่งที่เราต้องการ ถ้าเรามีความเชื่อที่ไม่ถูกต้อง เราก็จะแสวงหาเครื่องหมายที่นำพาให้เราหลงทางได้ ด้วยเหตุนี้เอง ความสนิทสัมพันธ์กับพระเยซูเจ้า การรู้จักองค์พระคริสตเจ้า จึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในการแสวงหาและติดตามองค์พระคริสตเจ้า โดยอฉพาะอย่างยิ่งเราอยู่ในยุคสมัยที่มีเสียง เครื่องหมาย และสัญลักษณ์มากมานที่อาจจะทำให้เราหลงทางได้ บางเครื่องหมายนั้นอาจทำให้เราหลงทางไปได้ แม้ด้วยเจตนาที่ดี หรือความตั้งใจดีอาจจะไม่เพียงพอ แต่ด้วยการภาวนาและการสินทสัพันธ์กับองค์พระคริสตเจ้า จะช่วยให้เราดำรงอยู่ในหนทางที่ถูกต้อง
     ให้เราชิดสนิทกับองค์พระคริสตเจ้าด้วยการภาวนา และการดำเนินชีวิตอยู่ในจิตตารมณ์แห่งความรักและความเมตตาของพระคริสตเจ้า ให้เครื่องหมายแห่งน้ำพระทัยของพระเป็นเจ้านำทางเราในการดำเนินชีวิต