บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                               อสย 50:5-9ก
     องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงเปิดหูให้ข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ไม่ต่อต้าน ไม่หันหลังหนีไป ข้าพเจ้าหันหลังให้แก่ผู้โบยตีข้าพเจ้า และหันแก้มให้แก่ผู้ที่ดึงเคราข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่ซ่อนหน้าแก่ผู้สบประมาทและถ่มน้ำลายรด องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้า ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่ต้องละอาย ข้าพเจ้าทำหน้าของข้าพเจ้าให้ด้านเหมือนหิน ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย พระองค์ผู้ประทานความยุติธรรมแก่ข้าพเจ้าทรงอยู่ใกล้ข้าพเจ้า ใครจะสู้คดีกับข้าพเจ้า เราจงยืนขึ้นเผชิญหน้ากันเถิด ใครจะกล่าวหาข้าพเจ้า ก็จงเข้ามาใกล้ข้าพเจ้าเถิด ดูซิ องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าทรงช่วยข้าพเจ้า ใครจะกล่าวโทษข้าพเจ้า

เพลงสดุดี                                                                    สดด 116:1-3,4-7,8-9
     ก) ข้าพเจ้ารักองค์พระผู้เป็นเจ้า
เพราะพระองค์ทรงฟังเสียงข้าพเจ้าที่วอนขอพระกรุณา
พระองค์ทรงเอียงพระกรรณฟังข้าพเจ้า
ยามข้าพเจ้าเรียกหาพระองค์
บ่วงแร้วแห่งความตายรัดรอบตัวข้าพเจ้า
กับดักแห่งแดนมรณะมัดข้าพเจ้าไว้แน่นหนา
ความทุกข์ร้อนและความปวดร้าวบีบข้าพเจ้าไว้
     ข) ข้าพเจ้าจึงเรียกขานพระนามองค์พระผู้เป็นเจ้า
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นด้วยเถิด
องค์พระผู้เป็นเจ้าโปรดปรานและทรงเที่ยงธรรม
พระเจ้าของเราทรงเมตตากรุณา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปกป้องคุ้มครองคนซื่อ
เมื่อข้าพเจ้าตกต่ำ พระองค์ก็ทรงช่วยให้รอดพ้น
จิตใจข้าพเจ้าเอ๋ย จงสงบอีกครั้งหนึ่งเถิด
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดีต่อเจ้า
     ค) พระองค์ทรงช่วยชีวิตข้าพเจ้าให้พ้นจากความตาย
ทรงเช็ดน้ำตาจากตาข้าพเจ้า
ทรงช่วยข้าพเจ้ามิให้เท้าสะดุด
ข้าพเจ้าจะได้ดำเนินเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้าในแผ่นดินแห่งผู้เป็น

บทอ่านจากจดหมายนักบุญยากอบ                                 ยก 2:14-18
     พี่น้องทั้งหลาย จะมีประโยชน์ใดหากผู้หนึ่งอ้างว่ามีความเชื่อแต่ไม่มีการกระทำ ความเชื่อเช่นนี้จะช่วยให้เขารอดพ้นได้หรือ ถ้าพี่น้องชายหญิงคนใดขัดสนเครื่องนุ่งห่ม และไม่มีอาหารประจำวัน แล้วท่านคนหนึ่งพูดกับเขาว่า “จงไปเป็นสุขเถิด ขอให้อบอุ่นและอิ่มเถิด” แต่มิได้ให้สิ่งที่จำเป็นสำหรับร่างกายแก่เขา จะมีประโยชน์ใดเล่า ความเชื่อก็เช่นเดียวกัน หากไม่มีการกระทำ ก็เป็นความเชื่อที่ตายแล้ว
     บางคนอาจพูดว่า “ท่านมีความเชื่อ ข้าพเจ้ามีการกระทำ” ถ้าเป็นเช่นนั้นจงแสดงความเชื่อที่ไม่มีการกระทำให้ข้าพเจ้าเห็นเถิด แล้วข้าพเจ้าจะแสดงความเชื่อให้ท่านเห็นด้วยการกระทำ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                               มก 8:27-35
เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จพร้อมกับบรรดาศิษย์ไปตามหมู่บ้านต่างๆ ในบริเวณเมืองซีซารียาแห่งฟีลิป ขณะทรงพระดำเนิน พระองค์ตรัสถามบรรดาศิษย์ว่า “คนทั้งหลายว่าเราเป็นใคร” เขาทูลตอบว่า “บ้างว่าเป็นยอห์นผู้ทำพิธีล้าง บ้างว่าเป็นประกาศกเอลียาห์ บ้างก็ว่าเป็นประกาศกองค์หนึ่ง” พระองค์ตรัสถามอีกว่า “ท่านล่ะ ว่าเราเป็นใคร” เปโตรทูลตอบว่า “พระองค์คือพระคริสตเจ้า” พระองค์ทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้กล่าวเรื่องเกี่ยวกับพระองค์แก่ผู้ใด
     พระเยซูเจ้าทรงเริ่มสอนบรรดาศิษย์ว่า “บุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับการทรมานอย่างมาก จะถูกบรรดาผู้อาวุโส มหาสมณะ และธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับ และจะถูกประหารชีวิต แต่สามวันต่อมา จะกลับคืนชีพ” พระองค์ทรงประกาศพระวาจานี้อย่างเปิดเผย เปโตรนำพระองค์แยกออกไป ทูลทัดทาน แต่พระเยซูเจ้าทรงหันไปทอดพระเนตรบรรดาศิษย์ ทรงตำหนิเปโตรว่า “เจ้าซาตาน ถอยไปข้างหลังเรา อย่าขัดขวาง เจ้าไม่คิดอย่างพระเจ้า แต่คิดอย่างมนุษย์”
     พระเยซูเจ้าทรงเรียกประชาชนและบรรดาศิษย์เข้ามา ตรัสว่า “ถ้าผู้ใดอยากติดตามเรา ก็ให้เขาเลิกนึกถึงตนเอง ให้แบกไม้กางเขนของตน และติดตามเรา ผู้ใดใคร่รักษาชีวิตของตนให้รอดพ้น จะต้องสูญเสียชีวิตนั้น แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตของตนเพราะเรา และเพราะข่าวดี ก็จะรักษาชีวิตได้”

ข้อคิด
     บ่อยครั้งที่คุณค่าของความเป็นคนถูกกำหนดด้วยผลงาน ในฐานะที่พระเยซูเจ้าทรงเป็นอาจารย์ของบรรดาศิษย์ เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และทรงเป็นยิ่งกว่าอาจารย์ของเราทั้งหลาย พระองค์ทรงปรารถนาอย่างยิ่งที่จะได้เห็นเราแต่ละคนมีความรับผิด ชอบชีวิตในทุกกรณีพร้อมกับความชื่นชมยินดี มีความภาคภูมิใจในคุณค่าของความเป็นมนุษย์บุตรของพระองค์ และมีความสมบูรณ์แบบองค์พระผู้เป็นเจ้าที่ทรงเป็นความบริบูรณ์ของตนเองอยู่เสมอ