บทอ่านจากหนังสือประกาศกเอเสเคียล                           อสค 2:2-5
     ขณะที่ข้าพเจ้าได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ พระจิตก็เสด็จมาสถิตในข้าพเจ้า ทรงทำให้ข้าพเจ้ายืนขึ้น และข้าพเจ้าได้ยินพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้า พระองค์ตรัสว่า “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เราส่งท่านไปพบลูกหลานอิสราเอล ไปพบชาติคนกบฏซึ่งทรยศต่อเรา เขาทั้งหลายและบรรพบุรุษเป็นกบฏต่อเราจนถึงวันนี้ ผู้ที่เราส่งท่านไปพบนั้นเป็นลูกหน้าด้านและใจดื้อดึง ท่านจะต้องพูดกับเขาว่า “พระเจ้าตรัสดังนี้” เขาจะฟังหรือไม่ฟังก็ตาม คนกบฏเหล่านั้นอย่างน้อยก็จะรู้ว่ามีประกาศกอยู่ในหมู่เขา

เพลงสดุดี                                                                    สดด 123:1-4
     ก) ข้าพเจ้าเงยหน้ามองหาพระองค์ ผู้ประทับอยู่บนสวรรค์
นัยน์ตาของทาสชายจ้องมองมือของนาย
นัยน์ตาของทาสหญิงจ้องมองมือของนายหญิงฉันใด
นัยน์ตาของข้าพเจ้าทั้งหลายก็จ้องมององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าฉันนั้น
จนกว่าจะได้รับพระกรุณา
     ข) ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทรงพระกรุณาต่อข้าพเจ้าทั้งหลาย
ทรงพระกรุณาต่อข้าพเจ้าทั้งหลายเถิด
เพราะข้าพเจ้าทั้งหลายถูกดูหมิ่นมากเกินไปแล้ว
ข้าพเจ้าทั้งหลายทนการเยาะเย้ยจากคนโอหัง
และทนการดูหมิ่นจากผู้หยิ่งยโสมากเกินไปแล้ว

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโครินธ์ฉบับที่สอง      2 คร 12:7-10
     พี่น้อง เพื่อมิให้การเปิดเผยยิ่งใหญ่นี้ทำให้ข้าพเจ้ายกตนเกินไป พระเจ้าทรงให้มีหนามทิ่มแทงเนื้อหนังของข้าพเจ้า ดุจทูตของซาตานที่คอยตบตีข้าพเจ้ามิให้ข้าพเจ้ายกตนเกินไป เรื่องนี้ข้าพเจ้าวอนขอองค์พระผู้เป็นเจ้าสามครั้ง ขอให้พ้นไปจากข้าพเจ้า แต่พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พระหรรษทานของเราเพียงพอสำหรับท่าน เพราะพระอานุภาพแสดงออกเต็มที่เมื่อมนุษย์มีความอ่อนแอ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงเต็มใจที่จะโอ้อวดเรื่องความอ่อนแอ เพื่อให้พระอานุภาพของพระคริสตเจ้าพำนักอยู่ในข้าพเจ้า ฉะนั้นเพราะความรักต่อพระคริสตเจ้า ข้าพเจ้าจึงพอใจความอ่อนแอต่างๆ เมื่อถูกสบประมาท เมื่อมีความคับแค้น เมื่อถูกข่มเหงและอับจน เพราะข้าพเจ้าอ่อนแอเมื่อใด ข้าพเจ้าก็ย่อมเข้มแข็งเมื่อนั้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                             มก 6:1-6
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากที่นั่นกลับไปยังถิ่นกำเนิดของพระองค์ บรรดาศิษย์ติดตามไปด้วย ครั้นถึงวันสับบาโตพระองค์ทรงเริ่มสั่งสอนในศาลาธรรม ผู้ฟังจำนวนมากต่างประหลาดใจ และพูดว่า “เขาเอาเรื่องทั้งหมดนี้มาจากไหน ปรีชาญาณที่เขาได้รับมานี้คืออะไร อะไรคืออัศจรรย์ที่สำเร็จด้วยมือของเขา คนนี้เป็นช่างไม้ ลูกนางมารีย์ เป็นพี่น้องของยากอบ โยเสท ยูดาและซีโมนไม่ใช่หรือ พี่สาวน้องสาวของเขาก็อยู่ที่นี่กับพวกเรามิใช่หรือ” คนเหล่านั้นรู้สึกสะดุดใจและไม่ยอมรับพระองค์ พระเยซูเจ้าตรัสแก่เขาว่า “ประกาศกย่อมไม่ถูกเหยียดหยามนอกจากในถิ่นกำเนิด ท่ามกลางวงศ์ญาติ และในบ้านของตน” พระองค์ทรงทำอัศจรรย์ที่นั่นไม่ได้ นอกจากทรงปกพระหัตถ์รักษาผู้เจ็บป่วยบางคนให้หายจากโรคภัย พระองค์ทรงแปลกพระทัยที่เขาเหล่านั้นไม่มีความเชื่อ

ข้อคิด

ทุกชุมชนจำเป็นต้องมีครูคำสอน
-เขามีหน้าที่เก็บรวบรวมความรู้ ด้านศาสนา วัฒนธรรมและวิชาการทั้งมวล ถ่ายทอดให้กับคนร่วมสมัยและรุ่นลูกหลาน เพื่อให้สังคมอยู่รอด พร้อมกับเป็นพื้นฐาน พัฒนาการที่ดีสู่อนาคต
-ความเห็นต่างของผู้ฟัง นี่เป็นเรื่องธรรมดา แต่การดูถูกเหยียดหยามหรือล่วงละเมิดครูบาอาจารย์เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง ถึงกระนั้น ครูต้องอดทนเหมือนพระเยซูเจ้า