บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโรม                       รม 8:18-25

        พี่น้อง ข้าพเจ้าคิดว่า ความทุกข์ทรมานในปัจจุบันเปรียบไม่ได้เลยกับพระสิริรุ่งโรจน์ที่จะทรงบันดาลให้ปรากฏแก่เรา เพราะสรรพสิ่งต่างกำลังรอคอยอย่างกระวนกระวาย เพื่อพระเจ้าจะได้ทรงบันดาลให้บรรดาบุตรของพระองค์ปรากฏในพระสิริรุ่งโรจน์ สรรพสิ่งต้องอยู่ใต้อำนาจของความไม่เที่ยงแท้ มิใช่โดยสมัครใจ แต่ตามความประสงค์ของผู้ที่บังคับให้สรรพสิ่งต้องอยู่ในสภาพดังกล่าว ถึงกระนั้น สรรพสิ่งยังมีความหวังว่า จะได้รับการปลดปล่อยจากการเป็นทาสของความเสื่อมสลาย เพื่อไปรับอิสรภาพอันรุ่งเรืองของบรรดาบุตรของพระเจ้า เรารู้ดีว่า จนถึงเวลานี้ สรรพสิ่งกำลังร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดราวกับสตรีคลอดบุตร มิใช่เพียงแต่สรรพสิ่งเท่านั้น แม้แต่เราเองซึ่งได้รับผลิตผลครั้งแรกของพระจิตเจ้าแล้ว ก็ยังคร่ำครวญอยู่ภายใน ในเมื่อเรามีความกระตือรือร้นรอคอยให้พระเจ้าทรงรับเราเป็นบุตรบุญธรรม ให้ร่างกายของเราได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระ เพราะเราได้รอดพ้นเพียงในความหวัง แต่ความหวังที่มองเห็นได้ก็ไม่ใช่ความหวัง เพราะสิ่งที่มองเห็นแล้ว เขาจะหวังอีกทำไม แต่ถ้าเราหวังสิ่งที่เรามองไม่เห็น เราก็ย่อมมีความมานะพากเพียรรอคอยสิ่งนั้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                                  ลก 13:18-21

           เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า

          “พระอาณาจักรของพระเจ้าเหมือนกับสิ่งใด เราจะเปรียบพระอาณาจักรกับสิ่งใด พระอาณาจักรก็เหมือนกับเมล็ดมัสตาร์ดซึ่งชายคนหนึ่งทิ้งไว้ในสวนของตน มันเติบโตขึ้นและกลายเป็นต้นไม้ จนกระทั่งบรรดานกในอากาศมาทำรังอาศัยบนกิ่งได้”

           พระองค์ยังตรัสอีกว่า “เราจะเปรียบพระอาณาจักรของพระเจ้ากับสิ่งใด พระอาณาจักรก็เหมือนกับเชื้อแป้งที่หญิงคนหนึ่งนำมาเคล้าผสมกับแป้งสามถังจนแป้งฟูขึ้นทั้งหมด”

ข้อคิด

     ความเชื่อก่อให้เกิดความหวัง  แม้มองไม่เห็นผลที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน  ผู้หว่านเมล็ดพืชย่อมหวังผล และแน่นอนไม่มีทางรู้ว่าที่สุดแล้ว  เมล็ดพันธุ์นั้นจะให้ผลหรือจะตาย  ผู้ปลูกจึงต้องหมั่นดูแล  รดน้ำ  พรวนดิน  ใส่ปุ๋ย  ประคบประหงม  ผ่านลม  ผ่านฝน  ร้อนหนาว  โดยมีความหวังว่ามันจะเกิดผลให้เก็บกินหรือเป็นร่มไม้ให้ได้อาศัยความร่วมเย็น  พระอาณาจักรพระเจ้าที่คริสตชนหวังไว้เมื่อวาระสุดท้ายของชีวิต  ก็คงไม่ได้มาอย่างง่ายๆ  เพราะในแต่ละวันเรากำลังเดินอยู่ในเส้นทางแห่งความเชื่อ  ที่ต้องลงมือปฏิบัติด้วยความมานะพากเพียร  กระตือรือร้น  บางวันดี  บางวันร้าย  แต่เราไม่ท้อแท้หรือย่อท้อ  พร้อมกับความเชื่อและความหวังนี้ที่จะบันดาลให้เกิดผลดีในชีวิตเราและส่งผลดีต่อคนรอบข้าง เพื่อให้เขาได้รักและรู้จักพระเจ้าของเรา  ผู้เป็นความรอดตลอดนิรันดร