บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                                        กจ 8:1ข-8

          วันนั้น เกิดการเบียดเบียนพระศาสนจักรอย่างรุนแรงในกรุงเยรูซาเล็ม ทุกคนนอกจากบรรดาอัครสาวกกระจัดกระจายไปตามชนบทในแคว้นยูเดียและสะมาเรีย

          ผู้มีใจศรัทธาบางคนนำศพสเทเฟนไปฝังและร่ำไห้คร่ำครวญถึงเขาอย่างมาก ส่วนเซาโลออกรังควานพระศาสนจักร เข้าไปตามบ้าน ฉุดลากทั้งชายและหญิงไปจองจำไว้ในคุก

         บรรดาผู้ที่กระจัดกระจายไปเหล่านี้ออกไปยังที่ต่างๆ ประกาศพระวาจาเป็นข่าวดี ฟีลิปไปเมืองหนึ่งในแคว้นสะมาเรีย และประกาศเรื่องพระคริสตเจ้าให้ชาวเมืองนั้นฟัง ประชาชนที่ได้ฟังถ้อยคำของฟีลิป และเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ที่เขาทำ ก็พร้อมใจกันฟังคำสั่งสอนของเขา คนหลายคนที่ถูกปีศาจสิงอยู่ร้องเสียงดังแล้วปีศาจก็ออกไป คนอัมพาตและคนง่อยจำนวนมากหายจากโรค ประชาชนในเมืองนั้นจึงชื่นชมอย่างมาก

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                         ยน 6:35-40

         เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนว่า

        “เราเป็นปังแห่งชีวิต ผู้ที่มาหาเราจะไม่หิว และผู้ที่เชื่อในเราจะไม่กระหายอีกเลย เราบอกท่านทั้งหลายแล้วว่า ท่านเห็นเราแล้ว แต่ไม่เชื่อ ทุกคนที่พระบิดาทรงมอบให้เรา จะมาหาเรา และผู้ที่มาหาเรา เราจะไม่ผลักไสไปเลย เพราะเราลงมาจากสวรรค์ มิใช่เพื่อทำตามใจของเรา แต่เพื่อทำตามพระประสงค์ของผู้ทรงส่งเรามา พระประสงค์ของผู้ทรงส่งเรามาก็คือ เราจะไม่สูญเสียผู้ใดที่พระองค์ทรงมอบให้แก่เรา แต่จะให้ผู้นั้นกลับคืนชีพในวันสุดท้าย พระประสงค์ของพระบิดาของเราก็คือ ทุกคนที่เห็นพระบุตรแล้วเชื่อในพระบุตรจะมีชีวิตนิรันดร และเราจะให้เขากลับคืนชีพในวันสุดท้าย”

ข้อคิด
     มีหลายคนชอบอวดตัวว่าศักดิ์สิทธิ์ แต่พอใครไปอยู่ใกล้ หรือเขาไปอยู่ในสังคมไหน ก็นำความทุกข์โศกมาสู่ผู้คนในสังคมนั้น แต่เครื่องหมายแสดงว่าผู้นั้นมีพระเจ้าประทับอยู่คือ เขาไปที่ใด ทุกคนจะมีความชื่นชมยินดี สังฆานุกรฟิลิปเปิดประตูพระศาสนจักรออกไปยังดินแดนของคนกึ่งยิว คือแคว้นสะมาเรีย พวกเขาเป็นชาวยิวที่ถูกคนต่างชาติมาแต่งงานและกลืนสายเลือดยิวแท้หายไปแล้ว นี่เป็นเครื่องหมายว่าพระศาสนากำลังจะมุ่งไปสู่มิใช่ชาวยิวเท่านั้น แต่ไปยังนานาชาติอย่างที่พระเยซูเจ้าทรงกำชับอัครสาวกให้ไปเทศน์สอนจนสุดแผ่นดิน ใครที่เข้าไปหาพระเยซูเจ้าก็จะมีความชื่นชมยินดีที่ได้กินปังทรงชีวิต คือศีลมหาสนิทและฟังพระวาจา