บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                              อสย 26:1-6
     วันนั้น ทุกคนในแผ่นดินยูดาห์จะร้องเพลงบทนี้ “พวกเรามีเมืองเข้มแข็งเมืองหนึ่ง พระองค์ทรงสร้างกำแพงและเชิงเทินไว้เพื่อปกป้อง จงเปิดประตูเมืองเถิด ประชาชาติที่ชอบธรรมซึ่งรักษาความซื่อสัตย์ไว้จะได้เข้ามา พระองค์ทรงรักษาชนชาติที่มีใจมั่นคงให้อยู่ในสันติ เขาอยู่ในสันติ เพราะวางใจในพระองค์ จงวางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดไปเถิด เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นศิลานิรันดร เพราะพระองค์ทรงกดผู้อยู่บนที่สูงให้ต่ำลง พระองค์ทรงทำลายเมืองบนที่สูงให้ราบถึงพื้นดิน กลายเป็นฝุ่นดิน เท้าที่เหยียบเมืองนั้นคือเท้าของผู้ถูกกดขี่ คนยากจนจะเดินเหยียบย่ำเมืองนั้น”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                              มธ 7:21,24-27
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “คนที่กล่าวแก่เราว่า ‘พระเจ้าข้า พระเจ้าข้า’ นั้นมิใช่ทุกคนจะได้เข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระบิดาของเรา ผู้สถิตในสวรรค์นั่นแหละจะเข้าสู่สวรรค์ได้
     ผู้ใดฟังถ้อยคำเหล่านี้ของเราและปฏิบัติตาม ก็เปรียบเสมือนคนมีปัญญาที่สร้างบ้านไว้บนหิน ฝนจะตก น้ำจะไหลเชี่ยว ลมจะพัดโหมเข้าใส่บ้านหลังนั้น บ้านก็ไม่พัง เพราะมีรากฐานอยู่บนหิน ผู้ใดที่ฟังถ้อยคำเหล่านี้ของเรา และไม่ปฏิบัติตามก็เปรียบเสมือนคนโง่เขลาที่สร้างบ้านไว้บนทราย เมื่อฝนตก น้ำไหลเชี่ยว ลมพัดโหมเข้าใส่บ้านหลังนั้น มันก็พังทลายลงและเสียหายมาก”

ข้อคิด
     ทุกสิ่งเกิดขึ้นมาและดำรงอยู่ได้ต้องมีบางสิ่งเป็นฐาน ถ้าฐานไม่มั่นคง สิ่งที่เกิดขึ้นมานั้นไม่อาจอยู่ได้นาน ในพระวรสารพระเยซูเจ้าทรงพูดถึงคนก่อสร้างสองประเภท ประเภทแรกสร้างบ้านไว้บนหิน ประเภทที่สองสร้างบ้านไว้บนทราย พระองค์ทรงยกย่องกลุ่มแรกว่าเป็นคนมีปัญญาและทรงตำหนิกลุ่มหลังว่าเป็นคนโง่เขลา ที่นี่ “หิน” หมายถึงพระองค์เอง รวมทั้งคำสั่งสอน พระวาจา ชีวิต และแบบอย่างของพระองค์ ส่วน “บ้าน” เป็นสัญลักษณ์แทนชีวิตเราแต่ละคน ในโครงการนี้พระเยซูเจ้าไม่ได้ทรงปรารถนาเป็นเพียงแค่หลังคาที่ป้องกันแดดฝน หรือกำแพงที่ปกป้องภัยจากผู้รุกรานภายนอก หรือประตูหน้าต่างที่เป็นทางเข้าออกและระบายอากาศ แต่ทรงปรารถนาเป็นฐานมั่นคงที่พยุงชีวิตเราทั้งครบ