บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโรม      รม 15:14-21
     พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าแน่ใจว่า ท่านมีความดีและมีความรู้อย่างเต็มเปี่ยม สั่งสอนตักเตือนกันได้ แต่บางตอนของจดหมายนี้ข้าพเจ้าใช้ถ้อยคำรุนแรงไปบ้างเพื่อเตือนความจำของท่านอีกครั้ง เพราะพระหรรษทานที่พระเจ้าประทานให้กับข้าพเจ้า เพื่อให้ข้าพเจ้าเป็นผู้รับใช้ของพระคริสตเยซูไปยังคนต่างศาสนา โดยทำหน้าที่สมณะในการประกาศข่าวดีของพระเจ้า เพื่อให้คนต่างศาสนาได้เป็นเสมือนเครื่องบูชาที่พอพระทัยซึ่งพระจิตเจ้าทรงบันดาลความศักดิ์สิทธิ์ให้
     ข้าพเจ้าจึงมีความภูมิใจในพระคริสตเยซูถึงงานที่ข้าพเจ้ากระทำเพื่อพระเจ้า เพราะข้าพเจ้าไม่กล้ากล่าวถึงสิ่งใดนอกจากสิ่งที่พระคริสตเจ้าทรงกระทำโดยผ่านข้าพเจ้า เพื่อให้คนต่างศาสนาเชื่อฟังพระเจ้า ข้าพเจ้ากระทำเช่นนี้โดยอาศัยคำพูดและกิจการ อาศัยฤทธิ์อำนาจของเครื่องหมายอัศจรรย์ต่าง ๆ เดชะพระฤทธานุภาพของพระจิตเจ้า ข้าพเจ้าประกาศข่าวดีของพระคริสตเจ้าอย่างครบถ้วนตั้งแต่กรุงเยรูซาเล็มและเขตปริมณฑลไปจนถึงแคว้นอิลลีริคุม ข้าพเจ้าตั้งเป็นกฎไว้ว่าจะประกาศข่าวดีในที่ที่ยังไม่มีผู้รู้จักพระนามของพระคริสตเจ้ามาก่อน เพื่อข้าพเจ้าจะได้ไม่ก่อสร้างบนรากฐานที่คนอื่นวางไว้แล้ว ดังที่มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า ผู้ที่ไม่เคยฟังคำประกาศเรื่องพระองค์จะแลเห็น และผู้ที่ไม่เคยได้ยินเรื่องพระองค์จะเข้าใจพระองค์

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 16:1-8
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์อีกว่า “เศรษฐีผู้หนึ่งมีผู้จัดการดูแลผลประโยชน์คนหนึ่ง มีผู้มาฟ้องว่าผู้จัดการคนนี้ผลาญทรัพย์สินของนาย เศรษฐีจึงเรียกผู้จัดการมาถามว่า ‘เรื่องที่เราได้ยินเกี่ยวกับเจ้าเป็นอย่างไร จงทำบัญชีรายงานการจัดการของเจ้า เพราะเจ้าจะไม่ได้เป็นผู้จัดการอีกต่อไป’
    ผู้จัดการจึงคิดว่า “ฉันจะทำอย่างไร นายจะไล่ฉันออกจากหน้าที่ผู้จัดการแล้ว จะไปขุดดินก็ทำไม่ไหว จะไปขอทานก็อายเขา ฉันรู้แล้วว่าจะทำอย่างไรเพื่อว่าเมื่อฉันถูกไล่ออกจากหน้าที่ผู้จัดการแล้ว จะมีคนรับฉันไว้ในบ้านของเขา”
    เขาจึงเรียกลูกหนี้ของนายเข้ามาทีละคน ถามคนแรกว่า “ท่านเป็นหนี้นายข้าพเจ้าเท่าไร” ลูกหนี้ตอบว่า “เป็นหนี้น้ำมันมะกอกหนึ่งร้อยถัง” ผู้จัดการจึงบอกว่า “นำใบสัญญาของท่านมา นั่งลงเร็ว ๆ เขียนแก้เป็นห้าสิบถัง” แล้วเขาถามลูกหนี้อีกคนหนึ่งว่า “แล้วท่านล่ะ เป็นหนี้อยู่เท่าไร” เขาตอบว่า “เป็นหนี้ข้าวสาลีหนึ่งร้อยกระสอบ” ผู้จัดการจึงบอกว่า “เอาใบสัญญาของท่านมาแล้วเขียนแก้เป็นแปดสิบกระสอบ”
    นายนึกชมผู้จัดการทุจริตคนนั้นว่าเขาทำอย่างเฉลียวฉลาด ทั้งนี้ก็เพราะบุตรของโลกนี้มีความเฉลียวฉลาดในการติดต่อกับคนประเภทเดียวกันมากกว่าบุตรของความสว่าง”

ข้อคิด
     เวลาเราอ่านหนังสือหรือดูภาพยนตร์เกี่ยวกับการโจรกรรม เราจะเห็นโจรนั้นวางแผนไว้อย่างแยบยลจนเราเชื่อว่าเขาจะทำสำเร็จและไม่ถูกจับ เรารู้ว่าการโจรกรรมเป็นสิ่งผิด แต่เราก็อดชื่นชมการวางแผนอย่างดีของเขาไม่ได้ สิ่งที่พระวรสารพูดถึงวันนี้ก็เป็นเรื่องเดียวกัน พระเยซูเจ้าไม่ได้เห็นด้วยกับผู้จัดการที่ไม่ซื่อสัตย์และอยากให้เราเลียนแบบ แต่พระองค์ต้องการบอกว่าเขาฉลาดเพื่อเอาตัวรอด เพื่อจะไม่ต้องเป็นขอทาน ถ้าเราใช้ความรู้และทุ่มเทเพื่อชีวิตนิรันดร เหมือนผู้จัดการคนนี้ทำ เราจะได้ชีวิตนิรันดรอย่างแน่นอน นักบุญเปาโลได้ทุ่มเทตลอดชีวิตของท่านเพื่อจะได้ชีวิตนิรันดรเช่นเดียวกัน