บทอ่านจากหนังสือปรีชาญาณ                                     ปชญ 18:14-16 และ 19:6-9
     เมื่อความสงบเงียบปกคลุมทุกสิ่ง ราตรีกาลวิ่งผ่านไปได้ครึ่งทางแล้ว พระวาจาทรงอานุภาพของพระองค์กระโจนลงมาจากพระบัลลังก์บนสวรรค์ ดุจนักรบห้าวหาญกระโจนลงสู่กลางแผ่นดินที่จะต้องพินาศ ถือพระบัญชาเด็ดขาดของพระองค์ไว้เสมือนดาบคม ไปที่ใดก็มีคนตายมากมายที่นั่น เท้าเหยียบแผ่นดิน ศีรษะจรดท้องฟ้า สิ่งสร้างทั้งมวลได้รับรูปแบบใหม่ตามธรรมชาติของตน เชื่อฟังพระบัญชาเพื่อปกป้องบรรดาบุตรของพระองค์ให้พ้นภัย ทุกคนเห็นเมฆก้อนหนึ่งมาปกคลุมค่าย ในที่ที่เคยเป็นน้ำ แผ่นดินแห้งก็ปรากฏขึ้น ทางเดินอย่างอิสระเปิดขึ้นในทะเลแดง และที่ที่มีคลื่นใหญ่ก็กลับเป็นทุ่งราบเขียวชอุ่ม ประชากรทั้งหมดเดินผ่านทางนั้นโดยมีพระหัตถ์ของพระองค์ปกป้องไว้ เขาเห็นอัศจรรย์น่าพิศวง ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เขาทั้งหลายขับร้องสรรเสริญพระองค์ผู้ทรงช่วยเขาให้รอดพ้น ร่าเริงประหนึ่งม้าที่วิ่งไปมาในทุ่งหญ้า ประหนึ่งลูกแกะที่กระโดดโลดเต้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 18:1-8
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเล่าเรื่องอุปมาเรื่องหนึ่งแก่บรรดาศิษย์เพื่อสอนว่าจำเป็นต้องอธิษฐานภาวนาอยู่เสมอโดยไม่ท้อถอย พระองค์ตรัสว่า “ผู้พิพากษาคนหนึ่งอยู่ในเมืองหนึ่ง เขาไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด หญิงม่ายคนหนึ่งอยู่ในเมืองนั้นด้วย นางมาพบเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพูดว่า ‘กรุณาให้ความยุติธรรมแก่ดิฉันสู้กับคู่ความเถิด’ ผู้พิพากษาผู้นั้นไม่ยอมทำตามที่นางขอร้องจนเวลาผ่านไประยะหนึ่ง จึงคิดว่า ‘แม้ว่าฉันไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด แต่เพราะหญิงม่ายผู้นี้มาทำให้ฉันรำคาญ ฉันจึงจะให้นางได้รับความยุติธรรม เพื่อมิให้นางรบเร้าฉันอยู่ตลอดเวลา’”
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมคนนั้นพูดซิ แล้วพระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่ผู้เลือกสรรที่ร้องหาพระองค์ทั้งวันทั้งคืนดอกหรือ พระองค์จะไม่ทรงช่วยเขาทันทีหรือ เราบอกท่านทั้งหลายว่าพระองค์จะประทานความยุติธรรมแก่เขาโดยเร็ว แต่เมื่อบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมา จะทรงพบความเชื่อในโลกนี้หรือ”

ข้อคิด
     พระวรสารวันนี้พูดถึงเรื่องการภาวนา การภาวนาเป็นกิจกรรมของความรักและการมอบตน พระเยซูเจ้าต้องการสอนอะไรจากอุปมานี้ ประการแรกพระองค์สอนเราว่า พระองค์ได้ยินคำภาวนาของเราเสมอ แต่การตอบคำภาวนาของพระองค์ ไม่ได้ขึ้นกับเรา แต่ขึ้นกับพระองค์ ประการที่สองพระองค์ต้องการสอนเราว่า ยิ่งเราภาวนามากเท่าใด เรายิ่งใกล้ชิดกับพระองค์มากเท่านั้น ประการที่สามคือพระองค์เน้นถึงความจำเป็นของการภาวนาสม่ำเสมอและไม่หยุดหย่อน การภาวนาเป็นการยืนยันว่า เราขึ้นกับพระเจ้า ลำพังตัวเราเองเราช่วยตัวเองไม่ได้