บทอ่านจากหนังสือประกาศกดาเนียล                             ดนล 6:11-28
     ในครั้งนั้น เมื่อดาเนียลรู้ว่ากษัตริย์ทรงลงพระนามประกาศพระราชกฤษฎีกา เขาก็เข้าไปในบ้านซึ่งมีหน้าต่างห้องชั้นบนเปิดตรงไปยังกรุงเยรูซาเล็ม เขาคุกเข่าวันละสามครั้งเพื่ออธิษฐานภาวนาและสรรเสริญพระเจ้าของตน ดังที่เขาเคยกระทำมาก่อน ผู้ต้องการกล่าวหาดาเนียลจึงวิ่งเข้าไปในบ้าน พบดาเนียลกำลังอธิษฐานภาวนาทูลขอพระเจ้าของตน เขาทั้งหลายจึงรีบเข้าเฝ้ากษัตริย์ ทูลเรื่องประกาศห้ามว่า “ข้าแต่พระราชา พระองค์ทรงออกพระราชกฤษฎีกามิใช่หรือว่า ในช่วงเวลาสามสิบวัน ถ้าผู้ใดวอนขอจากเทพเจ้าหรือมนุษย์นอกจากพระราชา ผู้นั้นจะต้องถูกโยนลงไปในถ้ำสิงโต” กษัตริย์ตรัสตอบว่า “ถูกแล้ว ตามกฎหมายของชาวมีเดียและชาวเปอร์เซีย กฤษฎีกาฉบับนี้ยกเลิกไม่ได้”
     คนเหล่านั้นจึงทูลว่า “ข้าแต่พระราชา ดาเนียลผู้นั้นซึ่งเป็นคนหนึ่งในบรรดาผู้ถูกจับเป็นเชลยมาจากแคว้นยูดาห์ ไม่เคารพพระองค์ และไม่เคารพพระราชกฤษฎีกาของพระองค์ เขาอธิษฐานภาวนาวันละสามครั้ง”
     เมื่อกษัตริย์ทรงได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ก็ทรงเป็นทุกข์ยิ่งนัก และทรงตั้งพระทัยจะช่วยดาเนียลให้รอดพ้น ทรงพยายามหาวิธีการจนถึงเวลาดวงอาทิตย์ตก แต่คนเหล่านั้นกลับมาเข้าเฝ้ากษัตริย์อีก ทูลว่า “ข้าแต่พระราชา ขอทรงทราบว่าตามกฎหมายของชาวมีเดียและชาวเปอร์เซีย พระราชกฤษฎีกาและข้อกำหนดใด ๆ ที่กษัตริย์ทรงลงพระนามแล้วจะยกเลิกไม่ได้”
     กษัตริย์จึงทรงบัญชาให้ไปจับดาเนียล นำมาโยนลงในถ้ำสิงโต กษัตริย์ตรัสแก่ดาเนียลว่า “ขอพระเจ้าของท่านที่ท่านรับใช้อย่างซื่อสัตย์ตลอดมา ทรงช่วยท่านให้รอดพ้นเถิด” มีคนนำหินก้อนหนึ่งมาปิดปากถ้ำไว้ กษัตริย์ทรงประทับตราด้วยพระธำมรงค์ของพระองค์ และด้วยตราของบรรดาเจ้านาย เพื่อมิให้ผู้ใดเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของดาเนียลได้ แล้วกษัตริย์ก็เสด็จกลับพระราชวัง ทรงอดพระกระยาหารตลอดคืนนั้น ไม่ทรงยอมรับความบันเทิงใด ๆ และบรรทมไม่หลับ
     วันรุ่งขึ้น กษัตริย์ทรงลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ รีบเสด็จไปยังถ้ำสิงโต เมื่อเสด็จมาใกล้ถ้ำที่ดาเนียลอยู่ พระองค์ทรงเรียกดาเนียลด้วยพระสุรเสียงโทมนัสว่า “ดาเนียล ผู้รับใช้ของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์เอ๋ย พระเจ้าของท่านที่ท่านรับใช้อย่างซื่อสัตย์ตลอดมาทรงช่วยท่านให้รอดพ้นจากสิงโตได้หรือไม่” ดาเนียลทูลตอบว่า “ข้าแต่พระราชา ขอทรงพระเจริญเทอญ พระเจ้าของข้าพเจ้าทรงส่งทูตสวรรค์มาปิดปากสิงโตไว้ ไม่ให้มันทำอันตรายข้าพเจ้าได้ เพราะทรงเห็นว่าข้าพเจ้าไม่มีความผิดเฉพาะพระพักตร์ ข้าแต่พระราชา ข้าพเจ้ามิได้กระทำผิดประการใดต่อพระองค์อีกด้วย” กษัตริย์ทรงยินดีอย่างยิ่ง ทรงบัญชาให้นำดาเนียลออกมาจากถ้ำ เมื่อเขาออกมาแล้วก็ไม่ปรากฏว่ามีบาดแผลใด ๆ เลย เพราะเขาไว้ใจในพระเจ้าของตน กษัตริย์จึงทรงบัญชาให้นำคนเหล่านั้นที่กล่าวหาดาเนียลมาโยนลงในถ้ำสิงโตพร้อมกับบุตรภรรยา และก่อนที่เขาเหล่านี้ไปถึงก้นถ้ำ สิงโตก็กระโจนใส่เขาและขย้ำเขาจนกระดูกแหลกละเอียดทั้งหมด
     กษัตริย์ดาริอัสจึงทรงพระอักษรถึงชนทุกชาติทุกภาษาที่อาศัยอยู่ทั่วแผ่นดินว่า “ท่านทั้งหลายจงมีสันติสุขและความเจริญก้าวหน้ายิ่ง ๆ ขึ้นเถิด เราสั่งให้ออกกฤษฎีกานี้ว่าทุกคนที่อยู่ใต้ปกครองของเราต้องเคารพยำเกรงพระเจ้าของดาเนียล
เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ทรงดำรงอยู่เป็นนิตย์ พระอาณาจักรของพระองค์จะไม่ถูกทำลาย และอำนาจปกครองของพระองค์จะดำรงอยู่ตลอดไป พระองค์ทรงปลดปล่อยและช่วยให้รอดพ้น ทรงกระทำปาฏิหาริย์และเครื่องหมายอัศจรรย์ ในสวรรค์และบนแผ่นดิน พระองค์ทรงช่วยดาเนียลให้รอดพ้นจากอุ้งเล็บของสิงโต”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 21:20-28
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “เมื่อท่านทั้งหลายเห็นกองทัพต่าง ๆ ล้อมกรุงเยรูซาเล็ม ก็จงรู้ไว้เถิดว่าความพินาศของนครนั้นใกล้เข้ามาแล้ว เวลานั้นผู้ที่อยู่ในแคว้นยูเดียจงหนีไปยังภูเขา ผู้ที่อยู่ในกรุงจงรีบออกไปเสีย ผู้ที่อยู่ในชนบทก็จงอย่าเข้ามาในกรุง เพราะวันเหล่านั้นจะเป็นวันพิพากษาลงโทษ ข้อความที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์จะเป็นความจริงทุกประการ น่าสงสารหญิงมีครรภ์และหญิงแม่ลูกอ่อนในวันนั้น ทุกขเวทนาใหญ่หลวงจะครอบคลุมทั่วแผ่นดินและพระพิโรธจะลงมาเหนือชนชาตินี้ บางคนจะตายด้วยคมดาบ บางคนจะถูกจับเป็นเชลยไปอยู่ในประเทศต่าง ๆ กรุงเยรูซาเล็มจะถูกคนต่างศาสนาเหยียบย่ำจนกว่าจะครบเวลาที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้
     จะมีเครื่องหมายในดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาวต่าง ๆ ชนชาติต่าง ๆ บนแผ่นดินจะทนทุกข์ทรมาน ฉงนสนเท่ห์ต่อเสียงกึกก้องของทะเลที่ปั่นป่วน มนุษย์จะสลบไปเพราะความกลัว และหวั่นใจถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในโลก เพราะสิ่งต่าง ๆ ในท้องฟ้าจะสั่นสะเทือน หลังจากนั้นประชาชนทั้งหลายจะเห็นบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมาในก้อนเมฆ ทรงพระอานุภาพและพระสิริรุ่งโรจน์ยิ่งใหญ่ เมื่อเหตุการณ์ทั้งปวงนี้เริ่มเกิดขึ้น ท่านทั้งหลายจงยืนตรง เงยหน้าขึ้นเถิด เพราะในไม่ช้าท่านจะได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระแล้ว”

ข้ดคิด
     พระเยซูเจ้าทรงยืนยันว่า พระวาจาของพระองค์เป็นพระวาจาทรงชีวิต แม้ต้องใช้เหตุการณ์ร้ายพิสูจน์พระวาจาในเหตุผลว่า “ศิษย์ไม่ใหญ่กว่าอาจารย์” แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นมรณสักขีด้วยการพลีชีวิตต่อการคุกคามที่เกิดขึ้น โลกของเราจะยังคงมีเหตุร้ายของสงคราม ความยากจน โรคภัยไข้เจ็บ การเบียดเบียน ฯลฯ เพราะเมื่อตรัสสอนศิษย์แล้ว ทรงแปลคำสอนเป็นการกระทำ เพราะพระองค์เคยถูกต่อต้าน ไม่ยอมรับแม้จากศิษย์ของพระองค์ เมื่อมีหลายคนเดินจากพระองค์ไป ขอให้เรายืนหยัดมั่นคง เพราะนักบุญเปโตรประกาศแล้ว พระองค์มีพระวาจาทรงชีวิต เราจะไปให้ใครเล่า!