บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                      ปฐก 44:18-21,23ข-29 และ 45:1-5
     ในครั้งนั้น ยูดาห์เข้าไปหาโยเซฟ พูดว่า “กรุณาเถิดนายเจ้าข้า ขอให้ผู้รับใช้ของท่านพูดกับท่านอย่างตรงไปตรงมาเถิด อย่าโกรธข้าพเจ้าเลย เพราะท่านเป็นเหมือนพระเจ้าฟาโรห์ เจ้านายเคยถามผู้รับใช้ของท่านว่า ท่านมีบิดาหรือน้องชายไหม พวกเราก็ตอบเจ้านายว่า เรามีบิดาที่ชรา และมีน้องชายเล็กคนหนึ่งที่เกิดมาเมื่อบิดาชราแล้ว พี่ชายของเขาเสียชีวิตไปแล้ว เหลือเพียงเขาที่เกิดจากมารดาเดียวกัน บิดาจึงรักเขามาก” แล้วท่านสั่งผู้รับใช้ของท่านว่า “จงพาน้องคนนั้นมาที่นี่ ให้เราดู ถ้าน้องคนเล็กไม่มากับท่านที่นี่ ท่านจะไม่เห็นหน้าเราอีก” เมื่อพวกเรากลับไปหาบิดาของผู้รับใช้ของท่าน พวกเราก็เล่าคำพูดของเจ้านายให้บิดาฟัง ต่อมา บิดาบอกพวกเราว่า “จงกลับไปซื้ออาหารมาให้พวกเราบ้าง” พวกเราตอบว่า “ไปไม่ได้ แต่ถ้าน้องคนเล็กไปด้วย พวกเราจึงจะไป มิฉะนั้น พวกเราจะไปพบท่านผู้นั้นไม่ได้” บิดาผู้รับใช้ของท่านจึงบอกพวกเราว่า “พวกลูกรู้แล้วว่า ราเคลภรรยาของพ่อมีลูกชายสองคน คนหนึ่งก็จากไปแล้ว พ่อคิดว่าเขาคงถูกสัตว์ร้ายกัดกิน เพราะไม่ได้เห็นหน้ากันอีกเลย ถ้าลูก ๆ พาคนนี้ไปจากพ่อ แล้วเขาเป็นอันตราย ลูกก็จะทำให้พ่อซึ่งแก่แล้วต้องตายด้วยความเศร้าโศกเป็นแน่”
     โยเซฟไม่อาจควบคุมความรู้สึกของตนต่อหน้าชาวอียิปต์ที่ยืนอยู่ที่นั่นได้อีกต่อไป ร้องสั่งว่า “ทุกคนออกไปจากที่นี่” จึงไม่มีใครอยู่กับโยเซฟ เมื่อเขาแสดงตนแก่บรรดาพี่น้อง โยเซฟร้องไห้ดังมากจนชาวอียิปต์ได้ยิน ข่าวนั้นลือไปถึงพระราชวังของพระเจ้าฟาโรห์
     โยเซฟบอกพี่น้องว่า “ฉันคือโยเซฟ พ่อยังมีชีวิตอยู่หรือ” แต่พี่ ๆ ไม่รู้จะตอบประการใด เพราะตกใจกลัวมากที่เผชิญหน้ากับเขา โยเซฟจึงบอกพี่น้องว่า “เข้ามาใกล้ ๆ เถิด” พวกเขาก็เข้ามาใกล้ โยเซฟพูดต่อไปว่า “ฉันคือโยเซฟ น้องชายของพี่ที่พี่ขายมาอียิปต์ บัดนี้ อย่าเสียใจไปเลย อย่าโกรธตนเองที่ขายฉันมาที่นี่ พระเจ้าทรงส่งฉันล่วงหน้ามาก่อน เพื่อช่วยชีวิตของพี่ ๆ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                              มธ 10:7-15
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาอัครสาวกว่า “จงไปประกาศว่าอาณาจักรสวรรค์ใกล้เข้ามาแล้ว จงรักษาคนเจ็บไข้ จงปลุกคนตายให้กลับคืนชีพ จงรักษาคนโรคเรื้อนให้สะอาด จงขับไล่ปีศาจให้ออกไป ท่านได้รับมาโดยไม่เสียค่าตอบแทนก็จงให้เขาโดยไม่รับค่าตอบแทนด้วย อย่าหาเหรียญทอง เหรียญเงินหรือเหรียญทองแดงใส่ในไถ้ เมื่อเดินทาง อย่ามีย่าม อย่ามีเสื้อสองตัว อย่าสวมรองเท้า อย่าถือไม้เท้า เพราะคนงานย่อมมีสิทธิ์ได้รับอาหารอยู่แล้ว
     เมื่อท่านเข้าไปในเมืองหรือหมู่บ้าน จงดูว่าผู้ใดที่นั่นเป็นผู้เหมาะสมที่จะต้อนรับท่าน แล้วจงพักอยู่กับเขาจนกว่าท่านจะจากไป เมื่อท่านเข้าไปในบ้านใดจงให้พรแก่บ้านนั้น ถ้าบ้านนั้นสมควรได้รับพร จงให้สันติสุขของท่านมาสู่บ้านนั้น ถ้าบ้านนั้นไม่สมควรได้รับพร จงให้สันติสุขกลับมาหาท่าน
     ถ้าผู้ใดไม่ต้อนรับท่าน หรือไม่ฟังท่าน จงออกจากบ้านหรือเมืองนั้น จงสลัดฝุ่นจากเท้าออกเสียด้วย เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ในวันพิพากษา เมืองโสดมและเมืองโกโมราห์จะรับโทษเบากว่าโทษของเมืองนั้น”

ข้อคิด
     พระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยความเมตตากรุณาอย่างหาที่เปรียบมิได้ พระองค์ทรง-สร้าง... ทรงจัดการดูแล... และทรงเอาพระทัยใส่ทุกสิ่งทุกอย่างดีเลิศ แม้มนุษย์จะหลงไป - ไม่ยอมนอบน้อมต่อพระองค์ พระองค์ก็ยังทรงเมตตา ส่งประกาศกจำนวนมากมาเทศน์สอนให้มนุษย์กลับใจ ยิ่งกว่านั้นยังส่งบุตรชายแต่พระองค์เดียวของพระองค์มาเทศน์สอน - มาเป็นแบบอย่าง และมาตายแทนมนุษย์ ไถ่มนุษย์กลับคืนสู่พระองค์ พระองค์ยังทรงกระทำอยู่จนทุกวันนี้ ผ่านทางอัครสาวก และผู้แทนของพระองค์ เพื่อให้มนุษย์กลับคืนสู่หนทางแห่งความรอด