บทอ่านจากหนังสืออพยพ                                          อพย 24:3-8
     ในครั้งนั้น โมเสสไปบอกให้ประชากรรู้พระวาจาทุกคำและข้อกำหนดทั้งหมดขององค์พระผู้เป็นเจ้า ประชากรทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “พวกเราจะปฏิบัติตามพระวาจาทุกคำที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับเรา”
     โมเสสบันทึกพระวาจาทุกคำขององค์พระผู้เป็นเจ้าไว้ เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เขาสร้างพระแท่นบูชาไว้ที่เชิงเขา และตั้งหินสิบสองก้อนไว้เป็นตัวแทนทั้งสิบสองเผ่าของอิสราเอล เขาให้ชายหนุ่มชาวอิสราเอลเป็นผู้ถวายเครื่องเผาบูชา และฆ่าโคถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นศานติบูชา
     โมเสสรองเลือดครึ่งหนึ่งใส่ชามไว้ แล้วพรมเลือดอีกครึ่งหนึ่งบนพระแท่นบูชา เขาเอาหนังสือพันธสัญญาขึ้นมาอ่านให้ประชากรฟัง ประชากรตอบว่า “พวกเราจะเชื่อฟังและปฏิบัติตามพระวาจาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”
โมเสสนำเลือดในชามประพรมประชากรพูดว่า “นี่คือโลหิตแห่งพันธสัญญาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำกับท่าน ตามพระวาจาเหล่านี้ทั้งหมด”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                มธ 13:24-30
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเล่าเป็นอุปมาอีกเรื่องหนึ่งให้พวกเขาฟังว่า “อาณาจักรสวรรค์เปรียบได้กับชายคนหนึ่งที่หว่านข้าวพันธุ์ดีในนาของตน ขณะที่ทุกคนนอนหลับ ศัตรูก็มาหว่านข้าวละมานทับลงบนข้าวสาลีแล้วจากไป
     เมื่อต้นข้าวงอกขึ้นจนออกรวง ข้าวละมานก็ปรากฏแซมอยู่ด้วย บรรดาผู้รับใช้จึงไปหานายถามว่า ‘นายครับ นายหว่านข้าวพันธุ์ดีในนามิใช่หรือ แล้วข้าวละมานมาจากที่ใดเล่า’ นายตอบว่า ‘ศัตรูมาหว่านไว้’ ผู้รับใช้จึงถามว่า ‘นายต้องการให้เราไปถอนมันไหม’ นายตอบว่า ‘อย่าเลย เกรงว่าเมื่อท่านถอนข้าวละมาน ท่านจะถอนข้าวสาลีติดมาด้วย จงปล่อยให้ข้าวสองชนิดงอกงามขึ้นด้วยกันจนถึงฤดูเก็บเกี่ยว แล้วฉันจะบอกคนเก็บเกี่ยวว่า จงเก็บข้าวละมานก่อน มัดเป็นฟ่อน เผาไฟเสีย ส่วนข้าวสาลีนั้น จงเก็บเข้ายุ้งของฉัน’”

ข้อคิด
     พระเยซูเจ้าทรงพูดถึงพระอาณาจักรสวรรค์ เป็นอาณาจักรที่พระองค์ทรงนำมาและเสนอให้มนุษย์เลือก จึงเป็นอาณาจักรที่เริ่มต้นในชีวิตนี้และต่อเนื่องไปยังชีวิตหน้า นั่นหมายความว่าพระองค์ทรงประสงค์ให้เราเข้าอยู่ในสวรรค์ตั้งแต่ในโลกนี้แล้ว ไม่ใช่ต้องรอเข้าสวรรค์หลังจากที่ตายแล้ว ในเวลาเดียวกันก็ทรงบอกโดยนัยว่า การดำเนินชีวิตในโลกนี้ที่ทำให้ชีวิตแต่ละวันเป็นสวรรค์ ทั้งสำหรับตนเอง ทั้งสำหรับผู้อื่น เป็นเงื่อนไขของการเข้าสวรรค์นิรันดร การยืนหยัดให้ความรักเป็นที่ตั้งของการดำเนินชีวิตแต่ละวันจึงเหมือนข้าวพันธุ์ดี ในขณะที่รอบข้างอาจจะมีความเกลียดชัง ความเห็นแก่ตัว และกระแสสังคมเหมือนข้าวละมาน คนที่ดำเนินชีวิตโดยมีความรักเป็นที่ตั้งจึงต้องยืนหยัดหนักแน่นมั่นคงเสมอต้นเสมอปลาย