บทอ่านจากหนังสืออพยพ                                           อพย 34:29-35
     เมื่อโมเสสถือแผ่นศิลาจารึกพระบัญญัติสองแผ่นลงมาจากภูเขาซีนาย เขาไม่รู้ว่าใบหน้าของเขามีแสงเรืองเพราะเขาได้สนทนากับองค์พระผู้เป็นเจ้า อาโรนกับชาวอิสราเอลทั้งปวงมองดูโมเสสก็เห็นว่าใบหน้าของเขามีแสงเรือง เขาทั้งหลายกลัวไม่กล้าเข้ามาใกล้ แต่โมเสสเรียกอาโรนกับบรรดาหัวหน้าประชากรให้เข้ามาหา แล้วพูดกับเขา หลังจากนั้น ชาวอิสราเอลทั้งหมดก็เข้ามาใกล้ โมเสสเล่าให้เขารู้ทุกอย่างที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาแก่เขาบนภูเขาซีนาย
     เมื่อโมเสสพูดจบ เขาเอาผ้าคลุมมาปิดหน้าไว้ ทุกครั้งที่โมเสสเขาเฝ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อสนทนากับพระองค์ เขาจะปลดผ้าคลุมหน้าออกจนกระทั่งเขากลับออกมา เมื่อเขาออกมา เขาจะเล่าให้ชาวอิสราเอลรู้ถึงพระบัญชาที่เขาได้รับ เมื่อชาวอิสราเอลมองใบหน้าของโมเสสก็เห็นใบหน้าของเขามีแสงเรือง แล้วโมเสสจะเอาผ้าคลุมปิดหน้าไว้ จนกว่าเขาจะเข้าไปสนทนากับพระองค์ในครั้งต่อไป

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                 มธ 13:44-46
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่ประชาชนว่า “อาณาจักรสวรรค์เปรียบได้กับขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่ในทุ่งนา คนที่พบก็ฝังซ่อนสมบัตินั้น และยินดีกลับไปขายทุกสิ่งที่มี นำเงินมาซื้อนาแปลงนั้น
     อาณาจักรสวรรค์ยังเปรียบได้อีกกับพ่อค้าที่แสวงหาไข่มุกเม็ดงาม เมื่อได้พบไข่มุกที่มีค่าสูง เขาจะไปขายทุกสิ่งที่มี นำเงินมาซื้อไข่มุกเม็ดนั้น”

ข้อคิด
     พระเยซูเจ้าทรงนำพระอาณาจักรสวรรค์มาให้ ยิ่งกว่าขุมทรัพย์ล้ำค่าและคุ้มค่ากับการสละทุกอย่างเพื่อได้มา คนที่เจอขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่ในนา ยินดีขายทุกสิ่งที่มีเพื่อซื้อนาทั้งแปลง เหมือนกับพบไข่มุกเม็ดงาม พร้อมจะขายทุกสิ่งที่มีเพื่อซื้อไขมุกเม็ดนั้น พระองค์ทรงชี้ให้เห็นท่าทีที่จำเป็นต้องมีเพื่อจะได้เข้าพระอาณาจักรสวรรค์ ท่าทีของการตั้งลำดับคุณค่าของชีวิตให้ถูกต้อง อะไรที่เป็นคุณค่าสูงสุด อะไรที่เป็นคุณค่ารองลงมา เริ่มจากคุณค่าฝ่ายกายกับคุณค่าฝ่ายจิตใจ เมื่อตั้งลำดับคุณค่าฝ่ายจิตใจเป็นใหญ่ จิตใจก็พร้อมรับพระอาณาจักรสวรรค์ และหากคุณค่าฝ่ายกายเป็นอุปสรรคในการเข้าอยู่ในพระอาณาจักรสวรรค์ก็ต้องพร้อม “ขาย” พร้อมสละคุณค่าที่รองลงมา