บทอ่านจากจดหมายถึงชาวฮีบรู                                  ฮบ 3:7-14
     พี่น้อง ตามที่พระจิตเจ้าตรัสไว้ในพระคัมภีร์ว่า “วันนี้ ถ้าท่านทั้งหลายได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ จงอย่าทำใจแข็งกระด้างเหมือนคราวกบฏเมื่อเขาทดลองพระองค์ในถิ่นทุรกันดาร ครั้งนั้นบรรพบุรุษของท่านทดลองเรา พิสูจน์เรา ทั้ง ๆ ที่เห็นกิจการของเรามาแล้วตลอดเวลาสี่สิบปี เราจึงเอือมระอาชนรุ่นนั้นและกล่าวว่า ‘พวกนี้มีใจหลงผิดอยู่เสมอ ไม่เคยรู้จักวิถีทางของเราเลย’ และเราปฏิญาณขณะที่กำลังโกรธว่า เขาทั้งหลายจะไม่ได้เข้าสู่ที่พักผ่อนของเรา
      พี่น้องทั้งหลาย จงระวังอย่าให้ผู้ใดมีจิตใจเลวร้ายไร้ความเชื่อจนถึงกับแยกตัวออกจากพระเจ้าผู้ทรงชีวิต แต่จงตักเตือนกันทุกวันตลอดเวลาที่ยังเรียกได้ว่า “วันนี้” เพื่อมิให้ท่านคนใดคนหนึ่งมีใจแข็งกระด้างไปเพราะเล่ห์กลของบาป เราร่วมเป็นร่วมตายกับพระคริสตเจ้าอยู่แล้ว หากเราจะยึดความไว้วางใจที่เรามีอยู่ตั้งแต่ต้นให้มั่นคงจนถึงที่สุด

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                            มก 1:40-45
     เวลานั้น ผู้เป็นโรคเรื้อนคนหนึ่งมาเฝ้าพระองค์ คุกเข่าอ้อนวอนว่า “ถ้าพระองค์พอพระทัย พระองค์ย่อมทรงรักษาข้าพเจ้าให้หายได้” พระเยซูเจ้าทรงสงสาร ตื้นตันพระทัย จึงทรงยื่นพระหัตถ์สัมผัสเขา ตรัสว่า “เราพอใจ จงหายเถิด ทันใดนั้น โรคเรื้อนก็หาย เขากลับเป็นปกติ พระเยซูเจ้าทรงให้เขาไปทันที ทรงกำชับอย่างแข็งขันว่า “ระวัง อย่าบอกอะไรให้ใครรู้เลย แต่จงไปแสดงตนแก่สมณะ และถวายเครื่องบูชาตามที่โมเสสกำหนด เพื่อเป็นหลักฐานแก่คนทั้งหลายว่าท่านหายจากโรคแล้ว” แต่เมื่อชายผู้นั้นจากไป เขาก็ป่าวประกาศกระจายข่าวไปทั่ว จนพระองค์ไม่อาจเสด็จเข้าไปในเมืองได้อย่างเปิดเผยอีกต่อไป พระองค์จึงประทับอยู่นอกเมืองในที่เปลี่ยว แม้กระนั้น ประชาชนจากทุกทิศก็ยังมาเฝ้าพระองค์

ข้อคิด
      สายตาของชาวยิวในยุคสมัยนั้น คนที่เป็นโรคเรื้อนนี้เป็นคนบาป เป็นคนมีมลทิน พวกเขาจะต้องแยกตัวเองออกจากสังคม ถ้าจะไปไหนต้องประกาศให้คนรู้ได้ยินว่าเขาเป็นคนมีมลทิน น่ารังเกียจ แต่ในสายพระเนตรของพระเยซูเจ้าเขาเป็นลูกของพระองค์ พระองค์ทรงตอนรับพวกเขาเสมอและพร้อมที่จะยื่นพระหัตถ์จับต้องและรักษาพวกเขาให้หายจากความทุกข์ ด้วยอำนาจแห่งความรักและความเมตตาของพระบิดาเจ้าผ่านทางพระหัตถ์ของพระองค์ ขอให้เราวอนขอพระองค์ให้ได้พบกับประสบการณ์นี้เช่นกันในชีวิตความเชื่อ