บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงทิตัส              ทต 2:1-8,11-14
     พี่น้อง ท่านจงเทศน์สอนสิ่งที่สอดคล้องกับหลักคำสอนที่ถูกต้อง จงสอนชายสูงอายุให้มัธยัสถ์ในการกินการดื่ม ทำตนเป็นที่ควรเคารพนับถือ มีเหตุผล มีความมั่นคงในความเชื่อ ความรัก และความอดทน ทำนองเดียวกัน จงสอนสตรีสูงอายุให้ประพฤติตนเหมาะสมกับการเป็นผู้มีความเชื่อ ไม่ใส่ความ ไม่นินทาและไม่ติดสุรา พวกเขาเหล่านั้นจะเป็นผู้อบรมสั่งสอนหญิงที่เยาว์วัยกว่าให้รู้ว่าจะต้องรักสามีและบุตรของตนอย่างไร จะต้องมีเหตุผลและทำตนให้บริสุทธิ์อย่างไร จะต้องทำงานบ้าน ต้องสุภาพอ่อนโยนและนอบน้อมต่อสามีอย่างไร เพื่อจะไม่ทำให้พระวาจาของพระเจ้าถูกกล่าวร้าย จงตักเตือนชายหนุ่มให้รู้จักมีเหตุผลในทุกสิ่ง โดยท่านจะต้องเป็นแบบอย่างในกิจการที่ดี เมื่อสอนก็จงสอนด้วยความจริงใจและจริงจัง โดยสอนคำสอนที่ถูกต้องไม่มีผู้ใดตำหนิได้ เพื่อฝ่ายปฏิปักษ์จะรู้สึกอายและไม่มีสิ่งใดตำหนิเราได้
     พระหรรษทานของพระเจ้าปรากฏขึ้นเพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนให้รอดพ้น สอนเราให้ละทิ้งอธรรมและโลกียตัณหา เพื่อดำเนินชีวิตอย่างมีสติสัมปชัญญะด้วยความชอบธรรมและด้วยความเคารพเลื่อมใสพระเจ้าในโลกนี้ ขณะที่เรากำลังรอคอยความหวังที่ให้ความสุข คือการสำแดงพระองค์ในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระคริสตเยซู พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่และพระผู้ไถ่ของเรา พระองค์ทรงมอบพระองค์เพื่อเรา เพื่อไถ่กู้เราจากอธรรมทั้งหลาย ชำระประชากรให้บริสุทธิ์เพื่อจะเป็นประชากรของพระองค์ และเป็นผู้ปรารถนาจะทำแต่ความดี

สดด 37:3-4,18-19,23,27,29

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                  ลก 17:7-10
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า “ท่านผู้ใดที่มีผู้รับใช้ออกไปไถนา หรือไปเลี้ยงแกะ เมื่อผู้รับใช้กลับจากทุ่งนา ผู้นั้นจะพูดกับผู้รับใช้หรือว่า ‘เร็วเข้า มานั่งโต๊ะเถิด’ แต่จะพูดมิใช่หรือว่า ‘จงเตรียมอาหารมาให้ฉันเถิด จงคาดสะเอว คอยรับใช้ฉันขณะที่ฉันกินและดื่ม หลังจากนั้นเจ้าจึงกินและดื่ม’ นายย่อมไม่ขอบใจผู้รับใช้ที่ปฏิบัติตามคำสั่งมิใช่หรือ ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านได้ทำตามคำสั่งทุกประการแล้ว จงพูดว่า ‘ฉันเป็นผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉันทำตามหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น’”

ข้อคิด

     "ฉันเป็นผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์" คำกล่าวนี้จะคอยเตือนใจเรา ให้รับรู้ตนเองอยู่เสมอว่า พรสวรรค์ ความสามารถ และชีวิตของเรานั้นได้รับมาในฐานะพระพรจากพระเจ้า และเมื่อเราใช้ชีวิตของเราเพื่อสรรเสริญพระองค์ ดำเนินชีวิตตามพระ
ประสงค์ของพระองค์แล้ว เราจะไม่ท้อถอย หรืออ่อนแรง เพราะเราได้ทำตามหน้าที่ในภารกิจที่เราได้รับมอบหมาย มนุษย์กระทำสิ่งต่างๆ ในฐานะที่เป็นพระประสงค์ของพระเจ้า โดยใช้พระพรและความสามารถที่ได้รับมาจากพระองค์ การรับใช้พระเป็นเจ้าจึงถือได้ว่าเป็นหน้าที่ของการเป็นสิ่งสร้าง เป็นพันธกิจของสิ่งสร้างต่อพระผู้สร้าง