บทอ่านจากหนังสือสุภาษิต                                           สภษ 30:5-9
     พระวาจาทุกคำของพระเจ้านั้นพิสูจน์แล้วว่าเป็นความจริง พระองค์ทรงเป็นโล่สำหรับผู้ลี้ภัยในพระองค์ อย่าเพิ่มสิ่งใดเข้ากับพระวาจาของพระองค์ มิฉะนั้นพระองค์จะทรงตำหนิท่าน และพิสูจน์ว่าท่านเป็นคนมุสา ข้าพเจ้าทูลขอสองสิ่งจากพระองค์ ตราบที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่ โปรดอย่าทรงปฏิเสธคำขอนี้เลย ขอให้ความมุสาและถ้อยคำเท็จอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า อย่าประทานความยากจนหรือความร่ำรวยแก่ข้าพเจ้าเลย แต่โปรดประทานอาหารเท่าที่จำเป็นแก่ข้าพเจ้า เพื่อว่าถ้าข้าพเจ้าอิ่ม ข้าพเจ้าจะปฏิเสธพระองค์ พูดว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นใคร” หรือเพื่อว่าถ้าข้าพเจ้ายากจน แล้วจะไปขโมย ทำให้พระนามพระเจ้าของข้าพเจ้าถูกลบหลู่

สดด 119:29,72,89,101,104,163

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                       ลก 9:1-6
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเรียกอัครสาวกสิบสองคนเข้ามาพร้อมกัน ประทานอำนาจเหนือปีศาจ และพลังรักษาโรค ทรงส่งเขาไปประกาศพระอาณาจักรพระเจ้าและรักษาคนเจ็บป่วย พระองค์ตรัสกับเขาว่า “เมื่อท่านเดินทาง อย่านำสิ่งใดไปด้วย อย่านำไม้เท้า ย่าม อาหาร เงิน หรือแม้แต่เสื้อสำรองไปด้วย เมื่อท่านเข้าไปในบ้านใด จงพักอยู่ที่นั่นจนกว่าจะเดินทางต่อไป ถ้าเขาไม่ต้อนรับท่าน จงออกจากเมืองนั้นและสลัดฝุ่นจากเท้าไว้เป็นพยานกล่าวโทษเขา” บรรดาอัครสาวกจึงออกไปตามหมู่บ้าน ประกาศข่าวดีและรักษาโรคไปทั่วทุกแห่ง

ข้อคิด
1. พระวาจาทุกคำของพระเจ้านั้นพิสูจน์แล้วว่าเป็นความจริง
2. พระองค์ทรงเป็นโล่สำหรับผู้ลี้ภัยในพระองค์
3. ข้าพเจ้าทูลขอสองสิ่งจากพระองค์ คือ
(1) อย่าให้ข้าพเจ้ายากจน เพราะข้าพเจ้าอาจจะต้องขโมย
(2) อยให้ข้าพเจ้าร่ำรวย เพราะมื่อข้าพเจ้าอิ่ม ข้าพเจ้าอาจจะปฏิเสธพระองค์

จากพระวรสาร พระเยซูเจ้ากำชับให้ผู้ไปประกาศพระอาณาจักรของพระเจ้าเป็นคนยากจน เขาจะต้องเป็นอิสระจากเงินทอง ข้าวของเหมือนพระองค์