บทอ่านจากหนังสือประกาศกเอเสเคียล                           อสค 43:1-7ก
     เขานำข้าพเจ้าไปยังประตูซึ่งหันไปทางทิศตะวันออก ข้าพเจ้าเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าแห่งอิสราเอลมาจากทิศตะวันออก มีเสียงดังมากับพระองค์เหมือนเสียงน้ำมาก และแผ่นดินก็ส่องแสงสะท้อนพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์ นิมิตที่ข้าพเจ้าเห็นนี้เหมือนกับนิมิตที่ข้าพเจ้าเคยเห็นเมื่อข้าพเจ้ามาดูเมืองนี้ถูกทำลาย และเหมือนนิมิตที่ข้าพเจ้าได้เห็นที่ริมแม่น้ำเคบาร์ ข้าพเจ้าจึงกราบลงหน้าจรดพื้น
     พระสิริรุ่งโรจน์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเข้าไปในพระวิหารทางประตูที่หันไปทางทิศตะวันออก พระจิตยกข้าพเจ้าขึ้น นำข้าพเจ้าเข้าไปในลานชั้นใน ข้าพเจ้าเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเต็มพระวิหาร ขณะที่ชายคนนั้นยังยืนอยู่ข้างข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียงอีกคนหนึ่งดังออกมาจากพระวิหารพูดกับข้าพเจ้า เสียงนั้นเป็นเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย สถานที่นี้เป็นบัลลังก์ของเรา เป็นที่วางเท้าของเรา เราพำนักอยู่ที่นี่ในหมู่ชาวอิสราเอลตลอดไป

สดด 85:8-9,10-11,12-13

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                   มธ 23:1-12
     ครั้งนั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่ประชาชนและบรรดาศิษย์ว่า “พวกธรรมาจารย์และชาวฟาริสีนั่งบนธรรมาสน์ของโมเสส ถ้าเขาสั่งสอนเรื่องใด ท่านจงปฏิบัติตามเถิด แต่อย่าปฏิบัติตามพฤติกรรมของเขา เพราะเขาพูด แต่ไม่ปฏิบัติ เขามัดสัมภาระหนักวางบนบ่าคนอื่น แต่เขาเองไม่ปรารถนาแม้แต่จะขยับนิ้วไปยกขึ้น เขาทำกิจการทุกอย่างเพื่อให้คนเห็น เช่น เขาขยายกลักบรรจุพระวาจาให้ใหญ่ขึ้น ผ้าคลุมของเขามีพู่ยาวกว่าของคนอื่น เขาชอบที่นั่งมีเกียรติในงานเลี้ยง ชอบนั่งแถวหน้าในศาลาธรรม ชอบให้ผู้คนคำนับตามลานสาธารณะ ชอบให้ทุกคนเรียกว่า ‘รับบี’
     ส่วนท่านทั้งหลาย อย่าให้ผู้ใดเรียกว่า ‘รับบี’ เพราะอาจารย์ของท่านมีเพียงผู้เดียวและทุกคนเป็นพี่น้องกัน ในโลกนี้อย่าเรียกผู้ใดว่า ‘บิดา’ เพราะว่าพระบิดาของท่านมีเพียงพระองค์เดียวคือพระบิดาในสวรรค์ อย่าให้ผู้ใดเรียกท่านว่า ‘อาจารย์’ เพราะพระอาจารย์ของท่านมีเพียงพระองค์เดียวคือพระคริสตเจ้า ในกลุ่มของท่าน ผู้ใดเป็นใหญ่จะต้องเป็นผู้รับใช้ผู้อื่น ผู้ใดที่ยกตนขึ้น จะถูกกดให้ต่ำลง ผู้ใดถ่อมตนลง จะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น”

ข้อคิด

     พระเยซูเจ้ารู้สึกผิดหวังที่ผู้นำชาวยิวซึ่งได้แก่พวกธรรมาจารย์และชาวฟาริสี ที่ใช้อำนาจที่พระเป็นเจ้าประทานให้อย่างผิดๆ คือไม่ปฏิบัติตามในสิ่งที่ตนเองสอน และยังบังคับให้ประชาชนทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ พระองค์บอกว่าครูที่ดีต้องเป็นแบบอย่างในการสอนและการปฏิบัติ แต่พวกธรรมาจารย์และชาวฟาริสีกลับทำตัวเหนือพระเป็นเจ้า คือทำเพื่อให้คนยกย่องสรเสริญพระเยซูเจ้าทรงเป็นผู้นำที่แท้จริงเพราะพระองค์ปฏิบัติในสิ่งที่พระองค์สอน