บทอ่านจากหนังสือซามูเอล ฉบับที่หนึ่ง                           1 ซมอ 1:1-8
     ชายผู้หนึ่งชื่อเอลคานาห์อยู่ที่เมืองรามาธาอิม ในแถบภูเขาเอฟราอิม เขาเป็นชนเผ่าเอฟราอิมจากตระกูลศูฟ เป็นบุตรของเยโรฮัม ซึ่งเป็นบุตรของเอลีฮู บุตรของโทหุ บุตรของศูฟ เขามีภรรยาสองคน คนหนึ่งชื่อฮันนาห์ และอีกคนหนึ่งชื่อเปนินนาห์ นางเปนินนาห์มีบุตรชายหญิงหลายคน แต่นางฮันนาห์ไม่มีบุตรเลย ทุกปี ชายผู้นี้จะเดินทางจากเมืองของตนขึ้นไปนมัสการและถวายบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า จอมจักรวาล ที่เมืองชิโลห์ (โฮฟนีและฟีเนหัส บุตรสองคนของเอลีเป็นสมณะขององค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ที่นั่น)
     ทุกครั้งที่เอลคานาห์ถวายเครื่องบูชา เขาจะให้เนื้อสัตว์ที่ถวายหลายส่วนแก่นางเปนินนาห์ภรรยา และบุตรชายหญิงทุกคนของนาง แต่เขาให้ส่วนพิเศษแก่นางฮันนาห์เพราะรักนางฮันนาห์มาก แม้องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงให้นางมีบุตร นางเปนินนาห์ คู่แข่งมักจะเยาะเย้ยให้นางต้องอับอายและยั่วยุนางให้โกรธ ในการองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงให้นางมีบุตร เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นปีแล้วปีเล่า ทุกครั้งที่ครอบครัวขางเอลคานาห์ขึ้นไปยังวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า นางเปนินนาห์มักจะเยาะเย้ยนางฮันนาห์ จนนางร้องไห้ไม่ยอมกินอะไรเลย เอลคานาห์สามีของนาง จึงถามว่า “ฮันนาห์ที่รัก เธอร้องไห้ทำไม ทำไมเธอจึงไม่กินอาหารเลย ทำไมจึงเศร้าใจเช่นนี้ ฉันคนเดียวไม่ดีกว่าบุตรสิบคนหรือ”

สดด 116:12-13,14-15,และ 17, 18-19

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                            มก 1:14-20
     หลังจากที่ยอห์นถูกจองจำ พระเยซูเจ้าเสด็จไปยังแคว้นกาลิลี ทรงประกาศเทศนาข่าวดีของพระเจ้า ตรัสว่า “เวลาที่กำหนดไว้มาถึงแล้ว พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้แล้ว จงกลับใจ และเชื่อข่าวดีเถิด”
     ขณะที่ทรงพระดำเนินไปตามชายฝั่งทะเลสาบกาลิลี พระองค์ทอดพระเนตรเห็นซีโมนกับอันดรูว์น้องชายกำลังทอดแห เขาเป็นชาวประมง พระเยซูเจ้าตรัสสั่งว่า “จงตามเรามาเถิด เราจะทำให้ท่านเป็นชาวประมงหามนุษย์” ซีโมนกับอันดรูว์ก็ทิ้งแหไว้ แล้วตามพระองค์ไปทันที
เมื่อทรงพระดำเนินไปอีกเล็กน้อย พระองค์ทอดพระเนตรเห็นยากอบบุตรของเศเบดี และยอห์นน้องชายกำลังซ่อมแหอยู่ในเรือ พระองค์ทรงเรียกเขา ทั้งสองคนก็ละทิ้งเศเบดีบิดาของตนไว้ในเรือกับลูกจ้าง แล้วตามพระองค์ไปทันที

ข้อคิด
     จงเชื่อในการเลี้ยงดูเอาใจใส่ของพระเจ้า ด้วยการปรับเปลี่ยนมุมมอง วิธีคิด แทนที่จะน้อยใจกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง แต่จง "ชื่นชมยินดี" กับ "สิ่งที่มีในปัจจุบัน" ซึ่งพระเจ้าประทานให้ แม้นางฮันนาห์จะโศกเศร้าเสียใจกับการไม่มีบุตร ถูกยั่วยุ เยาะเย้ย จากนางเปนินนาห์ คู่แข่งในชีวิต แต่เธอก็ได้รับความรักการดูแลเอาใจใส่จากเอลคานาห์ผู้เป็นสามีอย่างดี สำหรับบางคนเมื่อหันไปมองอดีตบางทีอาจจะเห็นภาพของความล้มเหลว ผิดหวัง เสียใจ แต่ความชื่นชมยินดีกับชีวิตในปัจจุบันที่ยังคงยืนหยัดในความเชื่อ จะกลับกลายเป็นเครื่องหมายที่ชัดเจนว่า พระเจ้าไม่ได้หายไปไหน พระองค์ยังคงเลี้ยงดูผู้ที่พระองค์ทรงรักเสมอ