บทอ่านจากหนังสือซามูเอล ฉบับที่หนึ่ง                          1 ซมอ 9:1-4,17-19,และ 10:1
     ชายผู้หนึ่งจากเผ่าเบนยามินชื่อ คีช เป็นคนร่ำรวย เขาเป็นบุตรของอาบีเอล บุตรของเศโรห์ บุตรของเบโครัท บุตรของอาฟียาห์ บุตรของคนเผ่าเบนยามิน คีชมีบุตรชายคนหนึ่งชื่อ ซาอูล เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี มีรูปร่างงามสง่ากว่าชาวอิสราเอลทั้งหลาย สูงกว่าคนอื่นราวหนึ่งศอก
     วันหนึ่ง ฝูงลาของคีช บิดาของซาอูลพลัดหลงไป คีชจึงกล่าวแก่ซาอูล บุตรของตนว่า “จงนำผู้รับใช้ไปด้วยคนหนึ่ง ออกตามหาลาเหล่านั้นเถิด” ทั้งสองคนจึงข้ามเขตภูเขาเอฟราอิม ผ่านไปถึงแผ่นดินชาลิชาแต่ก็หาไม่พบ เขาจึงไปหาที่แผ่นดินชาอาลิม แต่ลาก็ไม่อยู่ที่นั่น เขาข้ามเขตแดนเบนยามิน แต่ก็ยังไม่พบอีก
     เมื่อซามูเอลเห็นซาอูล องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ตรัสกับเขาว่า “ชายผู้นี้คือผู้ที่เราบอกท่านว่า ‘เขาจะปกครองประชากรของเรา’” ซาอูลเข้าไปพบซามูเอลที่ประตูเมือง ถามว่า “โปรดบอกข้าพเจ้าเถิดว่า บ้านของผู้ทำนายอยู่ที่ไหน” ซามูเอลตอบซาอูลว่า “ข้าพเจ้าคือผู้ทำนาย จงเดินนำหน้าข้าพเจ้าขึ้นไปยังสักการสถานบนภูเขา ท่านทั้งสองคนจะร่วมกินอาหารกับข้าพเจ้าในวันนี้ พรุ่งนี้เช้า ข้าพเจ้าจะตอบคำถามทุกอย่างของท่าน แล้วจะให้ท่านไป
     ซามูเอลเอาขวดน้ำมันมะกอกเทศขึ้นมา เทน้ำมันลงบนศีรษะของซาอูล จูบเขาแล้วพูดว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมท่านให้เป็นผู้นำชาวอิสราเอลประชากรของพระองค์ ท่านจะปกครองประชากรขององค์พระผู้เป็นเจ้า ช่วยเขาให้พ้นจากมือของศัตรูที่อยู่โดยรอบ นี่จะเป็นเครื่องหมายพิสูจน์ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเจิมท่านให้เป็นผู้นำประชากรอิสราเอลซึ่งเป็นส่วนมรดกของพระองค์

สดด 21:1-2,3-4,5-6

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                                มก 2:13-17
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกไปริมฝั่งทะเลสาบอีก ประชาชนต่างมาเฝ้าพระองค์ พระองค์จึงทรงสั่งสอนเขา ขณะที่ทรงพระดำเนินไป พระองค์ทรงเห็นชายคนหนึ่งชื่อเลวี บุตรของอัลเฟอัสกำลังนั่งอยู่ที่ด่านภาษี จึงตรัสสั่งเขาว่า “จงตามเรามาเถิด” เขาก็ลุกขึ้นตามพระองค์ไป
     ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงร่วมโต๊ะเสวยพระกระยาหารที่บ้านของเลวี คนเก็บภาษีและคนบาปหลายคนมาร่วมโต๊ะกับพระองค์และบรรดาศิษย์ เพราะมีหลายคนติดตามพระองค์มา บรรดาธรรมาจารย์ที่เป็นฟาริสีเห็นพระองค์เสวยร่วมกับคนบาปและคนเก็บภาษี จึงถามศิษย์ของพระองค์ว่า “ทำไมอาจารย์ของท่านกินอาหารกับคนเก็บภาษีและคนบาป” พระเยซูเจ้าทรงได้ยินดังนั้นจึงตรัสตอบว่า “คนสบายดีไม่ต้องการหมอ แต่คนเจ็บไข้ต้องการ เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่เรามาเพื่อเรียกคนบาป”

ข้อคิด
      เราทุกคนย่อมตระหนักและรู้ตัวว่าเราเป็นคนบาป พระองค์ปรารถนาที่จะเรียกเราให้มาเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์เสมอ เราควรจะเปิดใจและเชื้อเชิญพระองค์ให้มารักษา หรือเราจะเดินจากไป พระองค์ทรงรู้ว่าทุกคนจำเป็นต้องได้รับการรักษาจากพระองค์เท่านั้น เพราะนี่เป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เราเป็นผู้เหมาะสมและผู้ชอบธรรมในสายพระเนตรของพระเจ้า เพราะพระองค์เสด็มาเพื่อเรียกคนบาปให้กลับใจไปสู่หนทางของพระองค์