บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                             อสย 30:19-21,23-26
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ “ประชากรแห่งศิโยน ผู้อาศัยที่กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงฟังเถิด ท่านทั้งหลายจะไม่ต้องร้องไห้อีกเลย เมื่อท่านร้องขอความช่วยเหลือ พระองค์จะทรงพระเมตตาต่อท่าน เมื่อทรงได้ยิน พระองค์จะทรงตอบท่าน แม้องค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานความยากลำบากให้เป็นเหมือนอาหาร และประทานความทุกข์ใจให้เป็นเหมือนน้ำดื่ม ถึงกระนั้นพระอาจารย์ของท่านจะไม่ซ่อนพระองค์อีก ตาของท่านจะเห็นพระอาจารย์ หูของท่านจะได้ยินถ้อยคำนี้จากเบื้องหลังว่า ‘นี่เป็นหนทาง จงเดินในทางนี้เถิด’ ไม่ว่าท่านจะหันไปทางขวาหรือหันไปทางซ้าย
     แล้วพระองค์จะประทานฝนแก่เมล็ดพืชที่ท่านได้หว่านลงในดิน ข้าวสาลีผลิตผลของดินจะอุดมสมบูรณ์ วันนั้น สัตว์เลี้ยงของท่านจะหากินอยู่ในทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ โคและลาที่ใช้ทำนาจะกินหญ้าหมักรสอร่อย ที่ใช้พลั่วและส้อมซัดตักมาให้ บนภูเขาและเนินสูงทุกแห่งจะมีลำธารและคูน้ำไหล ในวันที่ศัตรูจำนวนมากจะถูกฆ่า เมื่อหอคอยจะพังทลาย ในวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงพันบาดแผลให้ประชากรของพระองค์ และจะทรงรักษาบาดแผลซึ่งเขาถูกพระองค์ทรงโบยตี แสงของดวงจันทร์จะเป็นเหมือนแสงของดวงอาทิตย์ และแสงของดวงอาทิตย์จะสว่างเป็นเจ็ดเท่า จะเป็นเหมือนแสงสว่างของเจ็ดวัน”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                มธ 9:35-10:1,6-8
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จไปตามเมืองและตามหมู่บ้าน ทรงสั่งสอนในศาลาธรรม ทรงประกาศข่าวดีเรื่องพระอาณาจักร ทรงรักษาโรคและความเจ็บไข้ทุกชนิด
     เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นประชาชน ก็ทรงสงสาร เพราะเขาเหล่านั้นเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้ประดุจฝูงแกะที่ไม่มีคนเลี้ยง แล้วพระองค์ตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “ข้าวที่จะเก็บเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด”
     พระเยซูเจ้าทรงเรียกศิษย์สิบสองคนเข้ามาพบ ประทานอำนาจให้เขาขับไล่ปีศาจ ให้รักษาโรคและความเจ็บไข้ทุกชนิด พระองค์ทรงส่งศิษย์สิบสองคนนี้ออกไป ทรงสั่งเขาว่า “พวกท่านจงไปหาแกะพลัดฝูงของวงศ์วานอิสราเอลก่อน จงไปประกาศว่าอาณาจักรสวรรค์ใกล้เข้ามาแล้ว จงรักษาคนเจ็บไข้ จงปลุกคนตายให้กลับคืนชีพ จงรักษาคนโรคเรื้อนให้สะอาด จงขับไล่ปีศาจให้ออกไป ท่านได้รับมาโดยไม่เสียค่าตอบแทนก็จงให้เขาโดยไม่รับค่าตอบแทนด้วย”

ข้อคิด
     ในอดีต พระเจ้าอาจประทานความยากลำบากให้เป็นเหมือนอาหาร และประทานความทุกข์ใจให้เป็นเหมือนน้ำดื่มแก่เรา แต่ทุกวันนี้ ไม่ว่าเราจะมีทุกข์อะไร ทุกข์ของเราคือทุกข์ของพระเยซูเจ้า เพราะลำพังแค่เห็นเราเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้ พระองค์ก็สงสารเราสุดขั้วหัวใจแล้ว
ในอดีต พระเจ้าอาจซ่อนพระองค์จากเรา แต่ทุกวันนี้พระองค์ตรัสว่า “ข้าวที่จะเก็บเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย” ซึ่งบ่งบอกพระประสงค์ได้ชัดเจนว่าทรงต้องการไม่เพียงอัครสาวกสิบสององค์เท่านั้น แต่ทรงต้องการเราทุกคน เพื่อเก็บเกี่ยวข้าวและประกาศข่าวดีเรื่องพระอาณาจักรของพระองค์ โดยเริ่มจากละแวกบ้านของเรา
ลำพังการบริจาคเงินหรือสวดภาวนาเพื่องานแพร่ธรรมคงไม่เป็นการเพียงพออีกต่อไป เพราะคำภาวนาที่ปราศจากกิจการเป็นคำภาวนาที่ตายแล้ว !