บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวกาลาเทีย           กท 3:22-29
     พี่น้อง พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า ทุกสิ่งถูกจองจำไว้ใต้อำนาจของบาป เพื่อพระสัญญาจะประทานแก่ผู้ที่มีความเชื่อ โดยอาศัยความเชื่อในพระเยซูคริสตเจ้า
     ก่อนที่ความเชื่อจะมาถึง ธรรมบัญญัติควบคุมดูแลเราอย่างเคร่งครัด จนกว่าความเชื่อจะถูกเปิดเผย ดังนั้น ธรรมบัญญัติจึงเป็นเหมือนครูพี่เลี้ยงนำเราไปพบพระคริสตเจ้า เพื่อเราจะได้เป็นผู้ชอบธรรมโดยอาศัยความเชื่อ แต่เมื่อความเชื่อมาถึงแล้ว เราก็ไม่ถูกครูพี่เลี้ยงควบคุมดูแลอีกต่อไป ท่านทุกคนเป็นบุตรของพระเจ้า โดยอาศัยความเชื่อในพระคริสตเยซู เพราะท่านทุกคนที่ได้รับศีลล้างบาปในพระคริสตเจ้า ก็สวมพระคริสตเจ้าไว้ ไม่มีชาวยิวหรือชาวกรีก ไม่มีทาสหรือมีไทย ไม่มีชายหรือมีหญิงอีกต่อไป เพราะท่านทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกันในพระคริสตเยซู และถ้าท่านเป็นของพระคริสตเจ้าแล้ว ท่านก็เป็น “เชื้อสาย” ของอับราฮัม เป็นทายาทตามพระสัญญา

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                           ลก 11:27-28
     เวลานั้น ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังตรัสอยู่นั้น สตรีผู้หนึ่งร้องขึ้นในหมู่ประชาชนว่า “หญิงที่ให้กำเนิดและให้นมเลี้ยงท่านช่างเป็นสุขจริง” แต่พระองค์ตรัสตอบว่า “คนทั้งหลายที่ฟังพระวาจาของพระเจ้าและปฏิบัติตามย่อมเป็นสุขกว่านั้นอีก”

ข้อคิด
     ความเชื่อในองค์พระเจ้าหมายถึงการยอมรับว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้และเราขอยอมรับพระองค์เป็นเจ้าชีวิต เป็นอันดับแรกสุงสุดในชีวิตของเรา คนในสังคมอื่นเวลาบอกว่าเชื่อแต่ก็เอาความเชื่อมารับใช้ความต้องการและความโลภของตน แต่ความเชื่อในศาสนาคริสต์ไม่ใช่เช่นนั้น เราเชื่อเพื่อจะทำตามพระประสงค์ของพระและยอมให้พระองค์ทรงนำเราไปตามที่พระองค์ทรงเห็นสมควร ใครเล่าเป็นบิดามารดาของเรา? ก็คือคนที่ปฏิบัติตามพระวาจาของพระเจ้าหรือพระประสงค์ของพระองค์ ความเชื่อเช่นนี้ยากกว่ามาก เราต้องคอยสวดขอเพื่อความเชื่อจะมั่นคงและเพิ่มพูน ความเชื่อจึงเกี่ยวพันกับการแบกไม้กางเขนของตนเองขึ้นบ่าและเดินติดตามพระเยซูเจ้าไปทุกวัน ชีวิตที่ไม่มีไม้กางเขาแบกเป็นชีวิตที่ไม่มีความเชื่อในพระเจ้า