วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤษภาคม 2016 น.เนเรโอ อาคิลเล และเพื่อนมรณสักขี น.ปันกราส มรณสักขี

รายละเอียด

หมวด: เดือนพฤษภาคม 2016

เผยแพร่เมื่อ วันพฤหัสบดี, 07 มกราคม 2559 04:19

เขียนโดย กลุ่มไบเบิ้ลไดอารี่

ฮิต: 1409

บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                                    กจ22:30,23:6-11
     เวลานั้น ผู้บัญชาการกองพันต้องการรู้ให้แน่ชัดว่าเหตุใดชาวยิวจึงกล่าวหาเปาโล วันรุ่งขึ้นเขาจึงสั่งให้แก้โซ่ที่ล่ามเปาโล เรียกบรรดาหัวหน้าสมณะและสมาชิกสภาซันเฮดรินทุกคนมาประชุม แล้วนำเปาโลไปยืนต่อหน้าเขา
เปาโลรู้ว่า สมาชิกส่วนหนึ่งของที่ประชุมเป็นชาวสะดูสีและอีกส่วนหนึ่งเป็นชาวฟาริสี จึงตะโกนขึ้นในสภาว่า “พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าเป็นชาวฟาริสี เป็นบุตรของชาวฟาริสี ข้าพเจ้าถูกสอบสวนก็เพราะเรื่องความหวังในการกลับคืนชีพของบรรดาผู้ตาย” เมื่อเปาโลกล่าวเช่นนั้น ก็เกิดการถกเถียงกันระหว่างชาวฟาริสีกับชาวสะดูสี ที่ประชุมจึงแตกแยก เพราะชาวสะดูสียืนยันว่าไม่มีการกลับคืนชีพและไม่มีทั้งทูตสวรรค์และจิต แต่ชาวฟาริสีเชื่อว่ามี
เกิดความโกลาหลอย่างรุนแรงในที่ประชุม ธรรมาจารย์บางคนที่เป็นชาวฟาริสีลุกขึ้นโต้แย้งว่า “เราไม่พบว่าชายผู้นี้มีความผิดอันใด เป็นไปได้มิใช่หรือ ที่จิตหรือทูตสวรรค์ได้พูดกับเขา” ความขัดแย้งรุนแรงมากขึ้น ผู้บัญชาการกองพันกลัวเปาโลจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จึงสั่งทหารให้ลงไปนำเปาโลออกจากที่ประชุมเข้าไปในค่ายทหาร
คืนต่อมา องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาทรงยืนใกล้เปาโล ตรัสว่า “ทำใจดีๆ ไว้ เจ้าได้เป็นพยานยืนยันถึงเราที่กรุงเยรูซาเล็มอย่างไร เจ้าจะต้องเป็นพยานที่กรุงโรมอย่างนั้นด้วย”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                    ยน17:20-26
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเงยพระพักตร์ขึ้นเบื้องบน ตรัสว่า “ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนามิใช่สำหรับคนเหล่านี้เท่านั้น แต่สำหรับผู้ที่จะเชื่อในข้าพเจ้าผ่านทางวาจาของเขาด้วย ข้าแต่พระบิดา ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนา เพื่อให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกันเช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงอยู่ในข้าพเจ้า และข้าพเจ้าอยู่ในพระองค์ เพื่อให้เขาทั้งหลายอยู่ในพระองค์และในข้าพเจ้าโลกจะได้เชื่อว่าพระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามา พระสิริรุ่งโรจน์ที่พระองค์ประทานให้ข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้าได้ให้แก่เขาเพื่อให้เขาเป็นหนึ่งเดียวกัน เช่นเดียวกับที่พระองค์และข้าพเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกันข้าพเจ้าอยู่ในเขาและพระองค์ทรงอยู่ในข้าพเจ้าเพื่อเขาจะได้เป็นหนึ่งเดียวกันโดยสมบูรณ์ โลกจะได้รู้ว่าพระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามา และพระองค์ทรงรักเขาเช่นเดียวกับที่ทรงรักข้าพเจ้าข้าแต่พระบิดา ผู้ที่พระองค์ประทานให้ข้าพเจ้านั้นข้าพเจ้าปรารถนาให้เขาอยู่กับข้าพเจ้าทุกแห่งที่ข้าพเจ้าอยู่ เพื่อเขาจะได้เห็นพระสิริรุ่งโรจน์ซึ่งพระองค์ประทานแก่ข้าพเจ้า เพราะพระองค์ทรงรักข้าพเจ้า ตั้งแต่ก่อนสร้างโลกข้าแต่พระบิดาผู้ทรงเที่ยงธรรมโลกไม่รู้จักพระองค์ แต่ข้าพเจ้ารู้จักพระองค์ และคนเหล่านี้รู้ว่า พระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามา ข้าพเจ้าบอกให้เขารู้จักพระนามของพระองค์ และจะบอกให้รู้ต่อไป เพื่อความรักที่พระองค์ทรงรักข้าพเจ้าจะได้อยู่ในเขา และข้าพเจ้าจะได้อยู่ในเขาด้วยเช่นเดียวกัน”

ข้อคิด
     สะพานแห่งความรักห่วงใย ทอดยาวข้ามกาลเวลาและสถานที่ ข้าพเจ้าอธิษฐานภาวนามิใช่สำหรับคนเหล่านี้เท่านั้นแต่สำหรับผู้ที่เชื่อในข้าพเจ้าผ่านทางวาจาของเขาด้วย... ให้ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน...ให้เขาทั้งหลายอยู่ในพระองค์และในข้าพเจ้าแม้กาลเวลาและสถานที่ก็มิอาจคุมขังความห่วงหาอาทรของพระองค์ให้หยุดนิ่งอยู่ในประวัติศาสตร์ความรักนิรันดร์กาลของพระองค์ผู้ไร้ขอบเขตจำกัดยังคงเป็นความรักที่จับต้องได้สำหรับมนุษย์ผู้อยู่ภายใต้ขอบเขตจำกัดไม่เคยมีความล้มเหลว...ความบาดเจ็บ... แม้กระทั่งความบาปผิดประการใดของมนุษย์ก็ยังมิอาจถอดถอนความรักของพระองค์ไปจากเขาได้เขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะหวั่นไหวหรือเกรงกลัวสิ่งใด...เพียงแค่มอบวางชีวิตไว้ในพระหัตถ์อันอบอุ่นห่วงใยของพระองค์

วันเสาร์ที่ 14พฤษภาคม 2016 ฉลองนักบุญมัทธีอัส อัครสาวก

รายละเอียด

หมวด: เดือนพฤษภาคม 2016

เผยแพร่เมื่อ วันพฤหัสบดี, 07 มกราคม 2559 04:13

เขียนโดย กลุ่มไบเบิ้ลไดอารี่

ฮิต: 1309

บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                                   กจ1:15-17,20-26
     ในระหว่างนั้น เปโตรยืนขึ้นในหมู่พี่น้องที่ชุมนุมกันอยู่ประมาณหนึ่งร้อยยี่สิบคน กล่าวว่า “พี่น้องทั้งหลาย จำเป็นที่พระคัมภีร์จะต้องเป็นจริงตามที่พระจิตเจ้าทรงใช้พระโอษฐ์ของกษัตริย์ดาวิดตรัสล่วงหน้าถึงยูดาส ผู้นำคนมาจับกุมพระเยซูเจ้า ยูดาสผู้นี้เคยเป็นคนหนึ่งในคณะของเราและร่วมภารกิจกับเรา
เพราะมีเขียนไว้ในหนังสือเพลงสดุดีว่า “ขอให้ที่อยู่ของเขาถูกทิ้งร้าง อย่าให้มีผู้ใดอาศัยอยู่เลย” และอีกตอนหนึ่งว่า “ขอให้ผู้อื่นรับหน้าที่แทนเขา”
     ดังนั้น ในบรรดาคนทั้งหลายซึ่งอยู่กับเราตลอดเวลาที่พระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดำเนินชีวิตอยู่กับเรา เริ่มตั้งแต่พิธีล้างของยอห์นจนถึงวันที่พระองค์เสด็จสู่สวรรค์นั้น จำเป็นที่คนหนึ่งจะต้องเป็นพยานร่วมกับเราถึงการกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์”
     ผู้ที่มาชุมนุมกันเสนอชื่อชายสองคน คือโยเซฟที่เรียกว่าบารซับบัสหรือยุสทัส และอีกคนหนึ่งชื่อมัทธีอัส เขาทั้งหลายอธิษฐานภาวนาว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงทราบจิตใจของมนุษย์ทุกคน ขอทรงแสดงให้ข้าพเจ้าทั้งหลายรู้ว่า พระองค์ทรงเลือกคนใดในสองคนนี้ ให้รับหน้าที่รับใช้เป็นอัครสาวกแทนยูดาสที่ละทิ้งหน้าที่นี้เพื่อไปยังที่ของตน” เขาจึงจับสลาก ระหว่างสองคนนี้ และจับสลากได้มัทธีอัสมัทธีอัสจึงได้เข้าร่วมคณะกับอัครสาวกสิบเอ็ดคน

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                     ยน15:9-17
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “พระบิดาของเราจะทรงรับพระสิริรุ่งโรจน์เมื่อท่านเกิดผลมาก และกลายเป็นศิษย์ของเราพระบิดาของเราทรงรักเราอย่างไร เราก็รักท่านทั้งหลายอย่างนั้น จงดำรงอยู่ในความรักของเราเถิดถ้าท่านปฏิบัติตามบทบัญญัติของเรา ท่านก็จะดำรงอยู่ในความรักของเรา เหมือนกับที่เราปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระบิดาของเราและดำรงอยู่ในความรักของพระองค์ เราบอกเรื่องเหล่านี้แก่ท่านทั้งหลายแล้วเพื่อให้ความยินดีของเราอยู่กับท่าน และความยินดีของท่านจะสมบูรณ์
     นี่คือบทบัญญัติของเรา ให้ท่านทั้งหลายรักกัน เหมือนดังที่เรารักท่าน ไม่มีใครมีความรักยิ่งใหญ่กว่าการสละชีวิตของตนเพื่อมิตรสหาย ท่านทั้งหลายเป็นมิตรสหายของเรา ถ้าท่านทำตามที่เราสั่งท่านเราไม่เรียกท่านว่าเป็นผู้รับใช้อีกต่อไป เพราะผู้รับใช้ไม่รู้ว่านายของตนทำอะไรเราเรียกท่านเป็นมิตรสหาย เพราะเราแจ้งให้ท่านรู้ทุกสิ่งที่เราได้ยินมาจากพระบิดาของเรา มิใช่ท่านทั้งหลายได้เลือกเรา แต่เราได้เลือกท่าน มอบภารกิจให้ท่านไปทำจนเกิดผล และผลของท่านจะคงอยู่เพื่อว่าท่านจะขอสิ่งใดจากพระบิดาในนามของเรา พระบิดาจะประทานแก่ท่านเราสั่งท่านทั้งหลายดังนี้ว่า ท่านทั้งหลายจงรักกัน”

ข้อคิด
     เส้นทางชีวิตศิษย์พระเยซูเริ่มต้นที่ความรัก ดำเนินไปในความรัก และมุ่งสู่ปลายทางคือความรัก พระบิดาของเราทรงรักเราอย่างไรเราก็รักท่านอย่างนั้นจงดำรงอยู่ในความรักของเราเถิด...นี่คือบทบัญญัติของเราให้ท่านทั้งหลายรักกันเหมือนดังที่เรารักท่านเส้นทางสายนี้แม้สวยงามแต่ไม่เคยสำเร็จรูป...ยังคงโค้งตอนแห่งความยากลำบาก...ความบาดหมางและแม้กระทั่งความขัดแย้งความรักอาจแห้งแล้งในบางเวลาจึงจำเป็นต้องเฝ้ามองและเติมเต็ม....มัทธีอัสได้ถูกเลือกให้เข้าร่วมคณะกับอัครสาวกสิบเอ็ดคนเพื่อเติมเต็มความรักที่ขาดหายแล้วก้าวเดินใหม่อีกครั้งในความสุขยินดีจนกระทั่งถึงวันนั้นที่ความยินดีจะเต็มเปี่ยมบริบูรณ์

วันศุกร์ที่ 13 พฤษภาคม 2016 สัปดาห์ที่ 7 เทศกาลปัสกา

รายละเอียด

หมวด: เดือนพฤษภาคม 2016

เผยแพร่เมื่อ วันพฤหัสบดี, 07 มกราคม 2559 04:17

เขียนโดย กลุ่มไบเบิ้ลไดอารี่

ฮิต: 1397

บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                                    กจ25:13-21
     สองสามวันต่อมา กษัตริย์อากริปปาและพระนางเบอร์นิสเสด็จมาถึงเมืองซีซารียา เพื่อเยี่ยมเยียนแสดงความยินดีต่อเฟสตัส ทั้งสองพระองค์ประทับอยู่ที่นั่นหลายวัน เฟสตัสทูลกษัตริย์เรื่องคดีของเปาโลว่า “เฟลิกส์ทิ้งชายคนหนึ่งให้ถูกจองจำไว้ที่นี่ เมื่อข้าพเจ้าอยู่ที่กรุงเยรูซาเล็ม บรรดาหัวหน้ามหาสมณะและผู้อาวุโสของชาวยิวได้ฟ้องกล่าวโทษเขาและขอให้ลงโทษด้วย
     ข้าพเจ้าตอบว่า “ธรรมเนียมของชาวโรมันจะไม่ตัดสินลงโทษผู้ใดก่อนที่เขาจะมีโอกาสเผชิญหน้ากับผู้กล่าวหาและแก้ข้อกล่าวหานั้น” บรรดาผู้กล่าวหามาพบข้าพเจ้าที่นี่ ข้าพเจ้าไม่รีรอ วันรุ่งขึ้นก็นั่งบัลลังก์ สั่งให้นำชายคนนั้นเข้ามา บรรดาผู้กล่าวหามารุมล้อมเขา แต่ไม่ได้ตั้งข้อกล่าวหาเรื่องความผิดดังที่ข้าพเจ้าคาดไว้ เขาเพียงแต่ถกเถียงปัญหาเรื่องศาสนาของเขาและเรื่องชายคนหนึ่งชื่อเยซูที่ตายไปแล้ว แต่เปาโลยืนยันว่ายังมีชีวิตอยู่ ข้าพเจ้าลังเลใจที่จะตัดสินเรื่องทำนองนี้ จึงถามว่า เขาอยากไปกรุงเยรูซาเล็มและรับการพิจารณาคดีที่นั่นไหม แต่เปาโลอุทธรณ์ขอสงวนคดีไว้ให้พระจักรพรรดิเป็นผู้ตัดสิน ข้าพเจ้าจึงสั่งให้จองจำเขาไว้จนกว่าข้าพเจ้าจะส่งเขาไปเฝ้าพระจักรพรรดิได้

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                     ยน21:15-19
     เมื่อบรรดาศิษย์กินเสร็จแล้ว พระเยซูเจ้าตรัสกับซีโมนเปโตรว่า “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านรักเรามากกว่าคนเหล่านี้รักเราไหม” เปโตรทูลตอบว่า “ใช่แล้ว พระเจ้าข้า พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “จงเลี้ยงลูกแกะของเราเถิด” พระองค์ตรัสถามเขาอีกเป็นครั้งที่สองว่า “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านรักเราไหม” เขาทูลตอบว่า “ใช่แล้ว พระเจ้าข้า พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “จงดูแลแกะของเราเถิด” พระองค์ตรัสถามเป็นครั้งที่สามว่า “ซีโมน บุตรของยอห์น ท่านรักเราไหม” เปโตรรู้สึกเป็นทุกข์ที่พระองค์ตรัสถามตนถึงสามครั้งว่า “ท่านรักเราไหม”เขาทูลตอบว่า “พระเจ้าข้า พระองค์ทรงทราบทุกสิ่ง พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “จงเลี้ยงดูแกะของเราเถิดเราบอกความจริงกับท่านว่าเมื่อท่านยังหนุ่ม ท่านคาดสะเอวด้วยตนเอง และเดินไปไหนตามใจชอบแต่เมื่อท่านชรา ท่านจะยื่นมือ แล้วคนอื่นจะคาดสะเอวให้ท่าน พาท่านไปในที่ที่ท่านไม่อยากไป”
พระเยซูเจ้าตรัสเช่นนี้เพื่อแสดงว่าเปโตรจะถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าโดยตายอย่างไรเมื่อตรัสดังนี้แล้ว ทรงเสริมว่า “จงตามเรามาเถิด”

ข้อคิด
     ในวันนั้น..ที่ริมฝั่งทะเลเปโตรได้ยินพระองค์ตรัสเรียกจงตามเรามาเถิดและเขาก็ทิ้งแหทิ้งอวนและติดตามพระองค์ไปในวันนี้..ที่ริมฝั่งทะเลเดิมเปโตรได้ยินพระองค์ทรงตรัสเรียกด้วยถ้อยคำเดิมอีกครั้งจงตามเรามาเถิด
ในวันนั้นทุกอย่างได้เกิดขึ้นรวดเร็ว แต่ก็จบลง ด้วยคำสาบาน ยืนยันว่าไม่รู้จักพระองค์ ในวันนี้..ทุกอย่างดูแตกต่างการเรียก และการตอบรับ ดำเนินไปอย่างสุขุม ทรงถามเปโตรสามครั้งว่าท่านรักเราไหม?ทรงรอคอยคำตอบ..และบอกย้ำถึงพันธกิจในทุกครั้งจงเลี้ยงดูแกะของเราเถิดในคำตอบสุดท้ายความมั่นใจในตนเองลดลง..ความมั่นใจในพระเจ้าขยับเพิ่มพระเจ้าข้าพระองค์ทรงทราบทุกสิ่งพระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้ารักพระองค์
    ชีวิตแห่งการเป็นศิษย์ มิใช่เป็นเพียงผลของความสามารถ หรืออุดมการณ์สูงส่งของตนเอง แต่..เป็นของประทานจากความรักของพระเจ้า...เป็นของขวัญ และมิใช่รางวัล เขาจึงจำเป็นต้องก้าวเดินติดตามพระองค์ไป ด้วยความรักรู้คุณ และเชื่อมั่นในพระองค์อยู่ทุกวัน

วันอาทิตย์ที่ 15 พฤษภาคม 2016 วันสมโภชพระจิตเจ้า

รายละเอียด

หมวด: เดือนพฤษภาคม 2016

เผยแพร่เมื่อ วันพฤหัสบดี, 07 มกราคม 2559 04:10

เขียนโดย กลุ่มไบเบิ้ลไดอารี่

ฮิต: 1460

บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                                  กจ 2:1-11
     เมื่อวันเปนเตกอสเตมาถึง บรรดาศิษย์ทุกคน มาชุมนุมในสถานที่เดียวกัน ทันใดนั้นมีเสียงจากฟ้าเหมือนเสียงลมพัดแรงกล้า ทุกคนที่อยู่ในบ้านได้ยิน เขาเห็นเปลวไฟลักษณะเหมือนลิ้น แยกไปอยู่เหนือศีรษะของเขาแต่ละคน ทุกคนได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม และเริ่มพูดภาษาอื่นๆ ตามที่พระจิตเจ้าประทานให้พูด
     ขณะนั้นที่กรุงเยรูซาเล็มมีชาวยิวผู้เลื่อมใสศรัทธาในพระเจ้ามาจากทุกชาติทั่วโลก เมื่อประชาชนได้ยินเสียงนี้ จึงมาชุมนุมกันจำนวนมาก รู้สึกฉงนสนเท่ห์เพราะแต่ละคนได้ยินคนเหล่านี้พูดภาษาของตน และประหลาดใจอย่างยิ่ง กล่าวว่า “ทุกคนที่กำลังพูดอยู่นี้เป็นชาวกาลิลีมิใช่หรือ แล้วทำไมเราแต่ละคนจึงได้ยินเขาพูดภาษาท้องถิ่นของเรา เราชาวปารเธีย ชาวมีเดีย และชาวเอลาม บางคนอาศัยอยู่ในเขตเมโสโปเตเมีย แคว้นยูเดีย แคว้นคัปปาโดเซีย แคว้นปอนทัสและแคว้นอาเซีย แคว้นฟรีเจียและแคว้นปัมฟีเลีย บางคนมาจากอียิปต์และเขตของประเทศลิเบียรอบๆ เมืองไซรีน บางคนมาจากกรุงโรม ทั้งชาวยิวและผู้กลับใจเข้านับถือลัทธิยิวบางคนเป็นชาวเกาะครีตและชาวอาหรับ พวกเราได้ยินคนเหล่านี้ประกาศกิจการยิ่งใหญ่ของพระเจ้าเป็นภาษาของเรา”

เพลงสดุดี                                                                           สดด 104:1-2,28-30,31 และ 33
     ก) จิตใจข้าพเจ้าเอ๋ย จงถวายพระพรแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า พระองค์ทรงยิ่งใหญ่เหลือล้น
พระองค์ทรงความรุ่งเรืองและพระเกียรติยศเป็นเสมือนอาภรณ์
ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างต่างพระภูษา
พระองค์ทรงคลี่ท้องฟ้าให้กางออกดุจกางกระโจม
     ข) เมื่อพระองค์ประทานอาหาร สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นก็เก็บไว้
เมื่อพระองค์ยื่นพระหัตถ์ สิ่งมีชีวิตก็มีของดีๆ กินจนอิ่ม
ถ้าพระองค์เบือนพระพักตร์ไปทางทิศอื่น สิ่งมีชีวิตก็ตื่นตระหนก
ถ้าพระองค์ทรงเรียกลมปราณกลับคืน สิ่งมีชีวิตก็ตายและกลับเป็นฝุ่นดิน
เมื่อพระองค์ทรงส่งพระจิตของพระองค์ลงมา สิ่งมีชีวิตก็ถูกสร้างขึ้น
พระองค์ทรงเปลี่ยนโฉมหน้าของแผ่นดิน
     ค) พระสิริรุ่งโรจน์จงมีแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดไป
ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชื่นชมในพระราชกิจของพระองค์
ข้าพเจ้าจะขับร้องเพลงถวายพระองค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดชีวิต
จะร้องเพลงสดุดีถวายพรพระเจ้าของข้าพเจ้า ตราบเท่าที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวก ถึงชาวโครินทร์ฉบับที่หนึ่ง           1คร 12:3ข-7,12-13
     พี่น้องทั้งหลาย ไม่มีผู้ใดพูดโดยพระจิตเจ้าทรงดลใจว่า “พระเยซูจงถูกสาปแช่ง” และหากพระจิตเจ้ามิได้ทรงดลใจก็ไม่มีผู้ใดพูดได้ว่า “พระเยซูคือองค์พระผู้เป็นเจ้า”
     พระพรพิเศษมีหลายประการแต่มีพระจิตเจ้าพระองค์เดียวมีหน้าที่หลายอย่างต่างกันแต่มีองค์พระผู้เป็นเจ้าเพียงพระองค์เดียวกิจการมีหลายอย่างแต่มีพระเจ้าพระองค์เดียวผู้ทรงกระทำทุกอย่างในทุกคนพระจิตเจ้าทรงแสดงพระองค์ในแต่ละคนเพื่อประโยชน์ส่วนรวม
     แม้ร่างกายเป็นร่างกายเดียวแต่ก็มีอวัยวะหลายส่วนอวัยวะต่างๆเหล่านี้แม้จะมีหลายส่วนก็ร่วมเป็นร่างกายเดียวกันฉันใดพระคริสตเจ้าก็ฉันนั้นเดชะพระจิตเจ้าพระองค์เดียวเราทุกคนจึงได้รับการล้างมารวมเข้าเป็นร่างกายเดียวกันไม่ว่าจะเป็นชาวยิวหรือชาวกรีกไม่ว่าจะเป็นทาสหรือเป็นไทยก็ตามเราทุกคนต่างได้รับพระจิตเจ้าพระองค์เดียวกัน

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                     ยน 20:19-23
     ค่ำวันนั้นซึ่งเป็นวันต้นสัปดาห์ ประตูห้องที่บรรดาศิษย์กำลังชุมนุมกันปิดอยู่เพราะกลัวชาวยิว พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ามายืนอยู่ตรงกลาง ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “สันติสุขจงสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด” ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงให้บรรดาศิษย์ดูพระหัตถ์และด้านข้างพระวรกาย เมื่อเขาเหล่านั้นเห็นองค์พระผู้เป็นเจ้า ก็มีความยินดี 21พระองค์ตรัสกับเขาอีกว่า “สันติสุขจงสถิตกับท่านทั้งหลายเถิดพระบิดาทรงส่งเรามาฉันใดเราก็ส่งท่านทั้งหลายไปฉันนั้น”
ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงเป่าลมเหนือเขาทั้งหลาย ตรัสว่า“จงรับพระจิตเจ้าเถิดท่านทั้งหลายอภัยบาปของผู้ใดบาปของผู้นั้นก็ได้รับการอภัยท่านทั้งหลายไม่อภัยบาปของผู้ใดบาปของผู้นั้นก็ไม่ได้รับการอภัยด้วย”

ข้อคิด
    ศิษย์ผู้ตื่นตระหนกรวมตัวในห้องชั้นบน...ประตูปิดแน่นสนิทห้องนี้เคยอบอุ่นใกล้ชิดในอาหารค่ำครั้งสุดท้าย บัดนี้..อบอ้าวอึดอัดด้วยแรงกดดัน..เต็มด้วยความหวาดกลัวและหวาดระแวง เสียงก้าวเท้าของผู้ประหารเมื่อวันก่อนยังคงดังก้องในโสตประสาทเป็นที่หวาดผวาพวกเขาภาวนา...เพื่อจะได้รอดปลอดภัยและไม่ต้องพบกับชะตากรรมเดียวกันกับพระอาจารย์
    ในห้องแห่งความหวาดกลัวที่ประตูลั่นดาล...มีเสียงลมพัดแรงกล้า ลมแห่งพระจิต..พัดผ่านประตูหัวใจที่ปิดแน่น ครั้งหนึ่ง..เคยเป็นสายลมอ่อน..พัดแผ่วเบา บัดนี้ ทรงเป็นพายุแรงกล้า ให้พลังใหม่...แรงบันดาลใจใหม่ และทิศทางใหม่ ทรงเปิดขอบฟ้าแห่งชีวิตสาวก ให้กว้างไกลถึงทุกผู้คน พวกเขาก้าวออกจากห้องแห่งความหวาดกลัว มุ่งสู่ลานสาธารณะ พบปะผู้คน..ประกาศการอัศจรรย์ที่พระเจ้าได้ทรงกระทำ