บทอ่านจากจดหมายนักบุญยากอบอัครสาวก                      ยก 5:9-12
     พี่น้องทั้งหลายอย่าบ่นว่ากันเพื่อจะได้ไม่ถูกพิพากษาพระผู้พิพากษาทรงยืนอยู่หน้าประตูแล้วพี่น้องทั้งหลายจงยึดบรรดาประกาศกซึ่งพูดในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาเป็นแบบฉบับในความพากเพียรอดทนต่อความยากลำบากเราเรียกบรรดาผู้ที่พากเพียรอดทนว่าเป็นผู้มีความสุขท่านได้ยินเรื่องความพากเพียรอดทนของโยบและรู้แล้วว่าในที่สุดองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำสิ่งใดแก่เขาพระองค์ทรงพระเมตตาและทรงพระกรุณาอย่างมากพี่น้องทั้งหลายสิ่งสำคัญที่สุดจงอย่าสาบานไม่ว่าโดยอ้างสวรรค์หรืออ้างแผ่นดินหรืออ้างอะไรอื่นใดทั้งสิ้นถ้า “ใช่” จงบอกว่า “ใช่” ถ้า “ไม่ใช่” ก็จงบอกว่า “ไม่ใช่” เพื่อท่านจะไม่ถูกพิพากษา

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                                   มก 10:1-12
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากที่นั่นเข้าไปในเขตแคว้นยูเดียและอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดนประชาชนมาเฝ้าพระองค์อีกครั้งหนึ่งพระองค์จึงทรงสอนเขาอีกเช่นเคยชาวฟาริสีบางคนทูลถามหวังจะจับผิดพระองค์ว่า “เป็นการถูกต้องหรือไม่ที่ชายจะหย่ากับภรรยา” พระองค์ตรัสตอบว่า “โมเสสได้บัญญัติไว้ว่าอย่างไร”เขาทูลตอบว่า “โมเสสอนุญาตให้ทำหนังสือหย่าร้างและหย่ากันได้” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “เพราะใจดื้อแข็งกระด้างของท่านโมเสสจึงได้เขียนบัญญัติข้อนี้ไว้แต่เมื่อแรกสร้างโลกนั้นพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้เป็นชายและหญิงดังนั้นชายจะละบิดามารดาและชายหญิงจะเป็นเนื้อเดียวกันดังนี้เขาจึงไม่เป็นสองอีกต่อไปแต่เป็นเนื้อเดียวกันดังนั้นสิ่งที่พระเจ้าทรงรวมกันไว้มนุษย์อย่าแยกเลย” เมื่อกลับเข้าไปในบ้านแล้วบรรดาศิษย์ทูลถามถึงเรื่องนี้อีกพระองค์จึงตรัสตอบว่า “ผู้ใดหย่าร้างภรรยาและแต่งงานกับอีกคนหนึ่งก็ทำผิดประเวณีต่อภรรยาคนเดิมและถ้าหญิงคนหนึ่งหย่ากับสามีไปแต่งงานกับอีกคนหนึ่งก็ทำผิดประเวณีเช่นเดียวกัน”

ข้อคิด
     ทุกคนก็อดบ่นไม่ได้ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันไม่มีอะไรดีเลย บุญก็ไม่ได้ บาปอีกต่างหาก ทำให้เราท้อแท้หมดกำลังใจทำดีไปเยอะเลย ฉะนั้น ไม่ต้องบ่น ไม่ต้องสาบาน ใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ สบายใจดีด้วย
“ยามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน ยามชังน้ำตาลยังว่าขม” ชีวิตครอบครัวสำคัญที่สุดสำหรับเราแต่ละคน พ่อ-แม่-ลูก จะสร้างครอบครัวให้มีความสุข หรือความทุกข์ก็ได้ แต่สร้างให้มีความสุขดีกว่า