บทอ่านจากหนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่หนึ่ง                    1 พกษ 3:4-13
     ครั้งหนึ่ง กษัตริย์ซาโลมอนเสด็จไปที่เมืองกิเบโอนเพื่อถวายเครื่องบูชา เพราะที่นั่นมีสักการสถานสำคัญมาก กษัตริย์ซาโลมอนทรงเผาสัตว์หนึ่งพันตัวเป็นเครื่องบูชาบนพระแท่น คืนนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำแดงพระองค์แก่กษัตริย์ซาโลมอนในพระสุบินที่เมืองกิเบโอน พระเจ้าตรัสว่า “จงขอสิ่งที่ท่านอยากให้เราประทานแก่ท่าน” กษัตริย์ซาโลมอนทูลตอบว่า “พระองค์ทรงสำแดงความรักมั่นคงยิ่งใหญ่ต่อดาวิดพระบิดาข้ารับใช้พระองค์ เพราะพระบิดาทรงดำเนินชีวิตเฉพาะพระพักตร์พระองค์ด้วยความซื่อสัตย์ ความชอบธรรมและด้วยใจซื่อตรง พระองค์ยังทรงรักษาความรักมั่นคงยิ่งใหญ่นี้ต่อพระบิดาโดยประทานให้บุตรคนหนึ่งได้สืบพระบัลลังก์ ดังที่เป็นอยู่ในวันนี้
     บัดนี้ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า พระองค์ทรงตั้งข้าพเจ้าขึ้นเป็นกษัตริย์สืบต่อจากดาวิดพระบิดา แต่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก ไม่รู้ว่าจะต้องปฏิบัติตนอย่างไร ผู้รับใช้ของพระองค์ต้องปกครองประชากรที่ทรงเลือกสรร ซึ่งเป็นประชากรจำนวนมากจนนับไม่ถ้วน ขอประทานความเข้าใจแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ เพื่อจะได้ปกครองประชากรของพระองค์อย่างยุติธรรม และรู้จักวินิจฉัยแยกความดีจากความชั่ว ถ้าพระองค์ไม่ประทาน ใครเล่าจะปกครองประชากรจำนวนมากเช่นนี้ของพระองค์ได้ องค์พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัยที่กษัตริย์ซาโลมอนทูลขอเช่นนี้ พระเจ้าจึงตรัสตอบว่า “เพราะท่านได้วอนขอเช่นนี้ แทนที่จะวอนขอชีวิตยืนยาว หรือความมั่งคั่ง หรือขอให้เราทำลายชีวิตของศัตรู แต่ได้ขอความเข้าใจเพื่อจะตัดสินอย่างถูกต้อง เราจะทำตามที่ท่านขอ เราจะให้ความเข้าใจและปรีชาญาณในการตัดสินอย่างที่ผู้ใดไม่เคยมีมาก่อน หรือจะมีในภายหลัง สิ่งที่ท่านไม่ได้ขอ เราก็จะให้ด้วย คือความมั่งคั่งและเกียรติยศอย่างที่ไม่มีกษัตริย์องค์ใดเคยมี

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                             มก 6:30-34
     เวลานั้น บรรดาอัครสาวกกลับมาเฝ้าพระเยซูเจ้าและทูลรายงานให้ทรงทราบถึงทุกสิ่งที่เขาได้ทำและได้สอนพระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงมาพักผ่อนกับเราตามลำพังในที่สงัดระยะหนึ่งเถิด” เพราะมีคนไปมาจนเขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะกินอาหารพระเยซูเจ้าจึงทรงลงเรือไปยังที่สงัดตามลำพังพร้อมกับบรรดาอัครสาวกประชาชนหลายคนเห็นพระเยซูเจ้ากับบรรดาอัครสาวกแล่นเรือออกไปก็คาดคะเนได้ว่าพระองค์จะทรงไปที่ใดจึงรีบเดินเท้าออกจากเมืองต่างๆไปที่นั่นและไปถึงก่อนเมื่อเสด็จขึ้นจากเรือทรงแลเห็นประชาชนจำนวนมากก็ทรงสงสารเพราะเขาเหล่านั้นเป็นดังฝูงแกะไม่มีคนเลี้ยงพระองค์จึงทรงเริ่มสั่งสอนเขาหลายเรื่อง

ข้อคิด
     ธรรมทูตแท้เมื่อเหนื่อยล้าเขาจะมีวิธีพักผ่อนเหมือนพระเยซูเจ้าคือ หาที่สงบๆ พักจิตใจอยู่กับพระเจ้าเพราะเขาเชื่อว่าในพระเจ้าเขาจะได้รับการพักผ่อนที่แท้จริง ในพระเจ้าเขาได้พักจิตในความรักของพระองค์และ ในความรักของพระองค์เขาจะได้รับพละกำลังทำให้มีชีวิตชีวาขึ้นมาใหม่ และพร้อมที่จะเผชิญกับอุปสรรคต่างๆ น.เปาโลมิกิ เป็นนักบวชคณะเยสุอิตที่ได้รับการอบรมในแนวทางเช่นนี้ ท่านและเพื่อนมรณสักขีจึงพร้อมเผชิญกับ ไม้กางเขน การทรมานและความตายซึ่งสะท้อนให้เห็นสิ่งที่ท่านเชื่อ การตายเพื่อยืนยันถึงพระเยซูเจ้านี้ทำให้ชีวิตของท่านและเพื่อนๆได้พบกับความหมาย การพักผ่อนและสันติสุขแท้