บทอ่านจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ                             ฉธบ 26:4-10
     โมเสสกล่าวกับประชาชนว่า“สมณะจะรับกระจาดจากมือของท่าน นำไปวางไว้หน้าพระแท่นบูชาขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน ท่านจะต้องประกาศถ้อยคำเหล่านี้เฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านว่า‘บรรพบุรุษของข้าพเจ้าเป็นชาวอารัมเร่ร่อน เขาลงไปที่อียิปต์และอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างคนต่างถิ่น มีจำนวนน้อย แต่ได้กลายเป็นชนชาติใหญ่มีกำลังและมีจำนวนมากที่นั่น ชาวอียิปต์ทำร้ายพวกเราข่มเหงเราและบังคับให้เราเป็นทาสอย่างทารุณ แต่เราร้องเรียกหาองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของบรรพบุรุษของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงฟัง ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ทรมาน ความยากลำบากและการถูกกดขี่ของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงใช้พระหัตถ์ทรงฤทธิ์และพระอานุภาพยิ่งใหญ่ทำเครื่องหมายอัศจรรย์และปาฏิหาริย์น่าสะพรึงกลัว ช่วยเราออกจากอียิปต์ และทรงนำเรามาที่นี่ ประทานแผ่นดินมีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลอย่างอุดมสมบูรณ์นี้ให้แก่เรา ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า บัดนี้ ข้าพเจ้านำผลิตผลแรกของแผ่นดินที่พระองค์ประทานแก่ข้าพเจ้านั้นมาถวายแด่พระองค์”
แล้วท่านจะวางกระจาดลงเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน และกราบนมัสการเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน

เพลงสดุดี                                                                    สดด 91:1-2,9-11,12-15ก
     ก)ท่านผู้อาศัยอยู่ในที่คุ้มครองของพระผู้สูงสุด
และพำนักอยู่ใต้ร่มเงาของพระผู้ทรงสรรพานุภาพ
จงทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า "พระองค์ทรงเป็นแหล่งลี้ภัยของข้าพเจ้า
และทรงเป็นป้อมปราการของข้าพเจ้า
พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าวางใจในพระองค์
     ข)ท่านพูดว่า "องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นแหล่งลี้ภัยของข้าพเจ้า"
ท่านทำให้พระผู้สูงสุดเป็นที่พำนักของท่าน
ไม่มีอันตรายใดจะเกิดขึ้นกับท่าน
ไม่มีภัยพิบัติใดจะเข้ามาใกล้กระโจมของท่าน
เพราะพระองค์ทรงบัญชาบรรดาทูตสวรรค์ไว้แล้ว
ให้พิทักษ์รักษาท่าน ไม่ว่าท่านจะไปทางไหน
     ค)ทูตสวรรค์จะโอบอุ้มท่านไว้
มิให้เท้าของท่านสะดุดก้อนหิน
ท่านจะเดินเหยียบงูเห่าและงูพิษ
ท่านจะย่ำสิงโตหนุ่มและนาคราช
เราจะช่วยเขาให้รอดพ้น เพราะเขาไว้ใจเรา
เราจะพิทักษ์รักษาเขา เพราะเขารู้จักนามของเรา
เมื่อเขาร้องเรียกหาเรา เราก็จะตอบเขา

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวก ถึงชาวโรม        รม 10:8-13
     พี่น้อง พระคัมภีร์กล่าวว่าอย่างไรพระคัมภีร์กล่าวว่า“พระวาจาอยู่ใกล้ท่านอยู่ในปากและในใจของท่าน”คือพระวาจาที่นำความเชื่อที่เราประกาศไว้เพราะถ้าท่านประกาศด้วยปากว่าพระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าและมีความเชื่อในใจว่าพระเจ้าทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้าทรงกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตายท่านก็จะรอดพ้นการเชื่อด้วยใจจะบันดาลความชอบธรรมการประกาศด้วยปากจะบันดาลความรอดพ้นเพราะพระคัมภีร์กล่าวว่า“ทุกคนที่มีความเชื่อในพระองค์จะไม่ได้รับความอับอาย”เพราะไม่มีความแตกต่างกันระหว่างชาวยิวกับผู้ที่ไม่ใช่ชาวยิวพระองค์เท่านั้นทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับมนุษย์ทุกคนประทานพระพรมากมายให้ทุกคนที่เรียกขานพระองค์เพราะทุกคนที่เรียกขานพระนามองค์พระผู้เป็นเจ้าก็จะรอดพ้น

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                     ลก 4:1-13
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยมทรงพระดำเนินจากแม่น้ำจอร์แดน พระจิตเจ้าทรงนำพระองค์ไปยังถิ่นทุรกันดาร ทรงถูกปีศาจผจญเป็นเวลาสี่สิบวัน ตลอดเวลานั้นพระองค์มิได้เสวยสิ่งใดเลย ในที่สุด ทรงหิว ปีศาจจึงทูลพระองค์ว่า “ถ้าท่านเป็นบุตรพระเจ้า จงสั่งให้หินก้อนนี้กลายเป็นขนมปังเถิด” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่ามนุษย์มิได้ดำรงชีวิตด้วยอาหารเท่านั้น”ปีศาจจึงนำพระองค์ไปยังที่สูงแห่งหนึ่ง แสดงให้พระองค์ทอดพระเนตรอาณาจักรต่างๆของโลกทั้งหมดในคราวเดียว และทูลพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าจะให้อำนาจและความรุ่งเรืองของอาณาจักรเหล่านี้ทั้งหมดแก่ท่าน เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะให้ผู้ใดก็ได้ตามความปรารถนาดังนั้น ถ้าท่านกราบนมัสการข้าพเจ้า ทุกสิ่งจะเป็นของท่าน” พระเยซูเจ้าตรัสตอบปีศาจว่า “มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
‘จงกราบนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน
และรับใช้พระองค์แต่ผู้เดียวเท่านั้น’”
ปีศาจนำพระองค์ไปยังกรุงเยรูซาเล็ม วางพระองค์ลงที่ยอดพระวิหาร แล้วทูลว่า “ถ้าท่านเป็นบุตรของพระเจ้า จงกระโจนลงไปเบื้องล่างเถิด เพราะมีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
‘พระเจ้าจะทรงสั่งทูตสวรรค์ให้พิทักษ์รักษาท่าน’
และยังมีเขียนอีกว่า
‘ทูตสวรรค์จะคอยพยุงท่านไว้มิให้เท้ากระทบหิน’”
แต่พระเยซูเจ้าตรัสตอบปีศาจว่า มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
“อย่าท้าทายองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเลย”
เมื่อปีศาจผจญพระองค์ทุกวิถีทางแล้วจึงแยกจากพระองค์ไป รอจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม

ข้อคิด
     ชีวิตนี้จะมีสิ่งล่อลวงมากมาย การประจญล่อลวงเริ่มที่จิตใจของเราก่อน บางครั้งเริ่มที่ความอยาก บางครั้งเริ่มด้วยความสงสัย บางครั้งเริ่มด้วยความไม่มั่นใจ...แต่การประจญล่อลวงจะเป็นอย่างไรก็ล้วนดึงจิตของเราไปสู่คำว่าคุณค่า จิตของเราจะถูกประจญว่าสิ่งนั้นสิ่งนี้มีคุณค่าต้อง ไขว่คว้าเอามาครอบครอง...แต่คุณค่าแท้จริงอยู่ที่ไหน? อาหาร? ทรัพย์สินเงินทอง? เกียรติยศ? ชื่อเสียง? การเป็นผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนต้องค้อมศีรษะให้? หรือว่าคุณค่าที่แท้จริงอยู่ที่ความพอใจ? คำถามนี้คงจะมีคำตอบแตกต่างกันออกไป แต่ให้ระวังไว้ก็แล้วกันว่า...เมื่อปีศาจได้ล่อลวงพระองค์แล้ว มันจึงผละจากไปและรอเวลาที่เหมาะสมที่มันจะกลับมาใหม่....เราจะทำอย่างไรถึงจะปลอดภัยจากการประจญ คำตอบคือฝังจิตของเรากับจิตของพระอาจารย์เจ้าเสมอ